Κοίταξε τη μοίρα του κατάματα,
ξόρκισε τη μυρωδιά
απ' τα λείψανα πρωτόλειων χειρογράφων
ναρκοθετώντας τον περίβολο
που οδηγούσε στο κατώφλι
ειλημμένων αποφάσεων.
Η μοναχική του ιδιοτροπία
θησαυροφυλάκιο στοχασμών
σφαλίστηκε με σιωπή φοβισμένου εμβρύου.
Κάπου-κάπου άνοιγε δειλά
τα βλέφαρα της πρόκλησης,
κοίταζε το βάθος της άβατης λεωφόρου
γιομάτος παρηγοριά
που οι λυσσασμένοι επιδρομείς του
στοίχειωναν σαν κυπαρίσσια κοιμητηρίων
και βγάζοντας άναρθρες κραυγές
προσκυνούσε το ιερό πρωτόκολλο
της επικής του ομηρείας.
Δέχτηκε αμέτρητα πυρά
από θάλασσα, γη και αέρα,
τόσα χρειάστηκε για να γράψει
πάνω στους πληγωμένους σοβάδες της σάρκας του
τη λέξη αιωνιότητα.