Οι αναμνήσεις μας,
γριές ξεμυαλισμένες
με το σύνδρομο της στέρησης
χαραγμένο στα μάτια τους,
μας έδεσαν γερά στο έλκηθρό τους
τραβώντας για κείνα τα χρόνια
που τόσο θέλαμε να ξεχάσουμε.
Τι να 'φταιξε, άραγε,
και τα βιβλία μείναν' αδιάβαστα 
με ίδιες σελίδες στο πάτωμα ανοιχτές;
'Ισως να φταίξανε οι διάσπαρτες
λίμνες των δακρύων μας
που στην πλημμύρα δεν ενώθηκαν ποτέ.
Μπορεί
Και κείνη η φθαρμένη βίζα
που δεν ανανεώσαμε
στο τελωνείο των προκλητικών μεταναστεύσεων.