Επιστροφή στις δημοσιεύσεις

Επιστροφή  στην κύρια σελίδα

Κ Ο Ι Λ Ι Α Κ Ε Σ Δ Ε Ρ Μ Α Τ Ο Λ Ι Π Ε Κ Τ Ο Μ Ε Σ

Θ. Κ. Κόνωνας

"Ιπποκράτειο" Περιφερειακό Γεν. Νοσοκομείο Αθηνών

Τμήμα Πλαστικής Χειρουργικής-Χειρουργικός Τομέας

Τηλ: 6483770 εσωτ:457,256 εργασία(ΙΓΝΑ)

Υπεύθυνος αλληλογραφίας:

Θεόδωρος Κ. Κόνωνας

Παπαδιαμαντοπούλου 59,

115-27, Αθήνα

Τηλ:7700634 οικία

Σύντομος τίτλος: Κοιλιοπλαστικές

Ημερομηνία υποβολής εργασίας: 22/2/94

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ  ΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ

Φωτογραφίες  ασθενών 

Π Ε Ρ Ι Λ Η Ψ Η

Επιδεικνύουμε τεχνικές πλαστικής κοιλίας που σκοπό έχουν την λειτουργική και αισθητική αποκατάσταση του κοιλιακού τοιχώματος. Σε ασθενείς με δερματοχάλαση και εξασθένηση των υποκείμενων κοιλιακών μυών, η επέμβαση που συνιστάται είναι η τυπική κοιλιοπλαστική. Σε άτομα λίαν παχύσαρκα με μεγάλες κρεμάμενες κοιλίες, προτιμάται η δερματολιπεκτομή με τεχνικές που χρησιμοποιούν συνδυασμούς οριζόντιων και κάθετων τομών χωρίς υπέγερση δερματικών κρημνών. Στις ενδιάμεσες περιπτώσεις που υπάρχει συσσώρευση λίπους που δεν υπερκαλύπτει το εφήβαιο ή μετεγχειρητικές ουλές στην κοιλία, μπορεί ανάλογα με την εντόπιση του λίπους και των ουλών να εφαρμοσθεί μιά από τις πιό πάνω τεχνικές. Στις παραδοσιακές τεχνικές κοιλιοπλαστικής, έρχεται τελευταία να προστεθεί και η λιποαναναρρόφηση. Επιδεικνύουμε τέσσαρα αντιπροσωπευτικά περιστατικά δύσμορφων κοιλιών και τον τρόπο χειρουργικής αντιμετώπισης τους. Συζητούνται οι ενδείξεις, αντενδείξεις και οι επιπλοκές της κάθε μιάς από τις τεχνικές. Η επιλεκτική χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματος της παχυσαρκίας και γενικότερα των δύσμορφων κοιλιακών τοιχωμάτων, συμβάλλει στην μείωση των επιπλοκών και σε ένα καλύτερο λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα.

Οροι ευρετηριασμού: κοιλιοπλαστική, λιποαναρρόφηση, δερματολιπεκτομή, παχυσαρκία

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η

Λόγω της έμφασης που δίνεται στην εξωτερική εμφάνιση και με την συνεχώς αυξανόμενη τάση γιά επίδειξη γυμνού του ανθρώπινου σώματος, όλο και περισσότερος κόσμος και όχι μόνο γυναικείος[1], αναζητά την αποκατάσταση των δυσμορφιών του κοιλιακού τοιχώματος. Εκτός όμως από τα αισθητικά κίνητρα, υπάρχουν και λειτουργικά αίτια απότοκα κατά το πλείστον της παχυσαρκίας όπως είναι εξασθένηση των κοιλιακών τοιχωμάτων, άλγος στην οσφύ, αλλοιώσεις της φυσιολογικής στάσης του σώματος, που αν δεν αντιμετωπισθούν έγκαιρα μπορεί να έχουν δυσάρεστες επιπτώσεις στην υγεία του ατόμου.

Το συνηθέστερο αίτιο δυσμορφίας της κοιλίας είναι η παχυσαρκία, αποτέλεσμα συνήθως μειωμένης σωματικής άσκησης και αυξημένης πρόσληψης τροφής. Ενίοτε, η δυσμορφία μπορεί να οφείλεται σε τοπική συσσώρευση λίπους στην κοιλία που αντέχει στην δίαιτα όπως συμβαίνει στις λιποδυστροφίες. Αλλα αίτια κοιλιοπλαστικών είναι η πολλαπλοί τοκετοί, η απότομη απώλεια σωματικού βάρους και το γήρας που προκαλούν χαλάρωση του δέρματος και των υποκείμενων μυών. Οι εγχειρήσεις κοιλίας εκτός των ενίοτε δύσμορφων ουλών που καταλείπουν, προκαλούν πρόσθετα διατομή των νεύρων με αποτέλεσμα την χαλάρωση των κοιλιακών τοιχωμάτων και την εμφάνιση κηλών. Επίσης, δεν είναι λίγοι αυτοί που πρώην υπέρβαροι, επιζητούν την απαλλαγή τους από τις άμορφες μάζες δέρματος και λίπους που παραμένουν μετά από συντηρητική αγωγή γιά απώλεια σωματικού βάρους ή επεμβάσεις περιοριστικού τύπου που είχαν υποστεί[2].

Οι πλαστικές κοιλίας ανάλογα με την διεύθυνση της τομής που χρησιμοποιείται γιά εκτομή της περίσσειας δέρματος-λίπους, μπορεί να διαιρεθούν σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: α. τεχνικές που χρησιμοποιούν κάθετες τομές [3] που ανήκουν πλέον στο παρελθόν β. τεχνικές με οριζόντιες τομές[4-9]. Κοιλιακές δερματολιπεκτομές που γίνονται διαμέσου χαμηλής οριζόντιας τομής με ευρεία κινητοποίηση κρημνών, αποτελούν τις πλέον συχνά χρησιμοποιούμενες τεχνικές γ. μεικτές τεχνικές που χρησιμοποιούν συνδυασμούς κάθετων και οριζόντιων τομών[10-12] που εφαρμόζονται σε λίαν παχύσαρκα άτομα. Σήμερα, η τάση είναι υπέρ των μικρών οριζόντιων τομών[13,14], ενώ συχνά η κοιλιοπλαστική συνδυάζεται με λιποαναρρόφηση [15-17].

Κ Ι Ν Η Τ Ρ Α Κ Ο Ι Λ Ι Ο Π Λ Α Σ Τ Ι Κ Ω Ν

Ανάλογα με το κίνητρο που οδηγεί τον υποψήφιο γιά κοιλιοπλαστική στον χειρουργό, μπορούμε να διακρίνουμε τρεις μεγάλες κατηγορίες ασθενών που επιζητούν μεταβολή του κοιλιακού περιγράμματος τους[18] α. πλαστικές κοιλίας που γίνονται γιά αισθητικούς λόγους β. πλαστικές κοιλίας που γίνονται γιά λειτουργικούς λόγους και γ. επεμβάσεις που γίνονται τόσον γιά αισθητικούς όσον και λειτουργικούς σκοπούς. Στην πρώτη κατηγορία ασθενών ανήκουν συνήθως νέες γυναίκες, που μετά από τοκετούς ή απότομη απώλεια σωματικού βάρους παρουσιάζουν σημαντική χαλάρωση του δέρματος και του υποκείμενου μυοαπονευρωτικού συστήματος, ραβδώσεις στην κοιλία, ενώ η ποσότητα του υποδόριου λίπους είναι φυσιολογική ή λίγο μόνο αυξημένη και κυρίως στην κάτω κοιλία. Αν και το κίνητρο γιά επέμβαση είναι η βελτίωση του περιγράμματος της κοιλίας, εν τούτοις η επέμβαση δεν μπορεί να θεωρηθεί αυστηρά αισθητική, αφού επιβάλλεται και η αντιμετώπιση της διάστασης των ορθών κοιλιακών μυών που συνήθως συνυπάρχει μετά από τοκετούς και που αντιμετωπίζεται με αναδίπλωση της θήκης των ορθών κοιλιακών μυών[8]. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η τεχνική που εφαρμόζεται είναι η τυπική κοιλιοπλαστική που γίνεται διαμέσου χαμηλής οριζόντιας[8,19,20] ή δίκην W τομής [18]. Στην δεύτερη κατηγορία ασθενών ανήκουν λίαν παχύσαρκα άτομα που η κοιλιοπλαστική γίνεται κυρίως γιά λειτουργικούς λόγους. Χαρακτηριστικά, σε ορθία θέση η κοιλία κρέμεται προς τα κάτω και πολλές φορές υπερκαλύπτει το εφήβαιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αυτό που προέχει είναι η απαλλαγή του ατόμου από το περιττό λίπος και η ανακούφιση από τα συμπτώματα όπως είναι το άλγος στην οσφύ και το έκζεμα στο σημείο που αναδιπλώνεται το δέρμα. Συχνά, συνυπάρχει κοιλιοκήλη που χρήζει διόρθωσης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εργασίες του Toranto[21,22] που αναφέρει ανακούφιση του χρόνιου και επίμονου πόνου στην οσφύ μετά από ευρεία αναδίπλωση της θήκης των ορθών κοιλιακών μυών. Εκτός από τις ακραίες αυτές περιπτώσεις παχυσαρκίας, υπάρχουν και ενδιάμεσες περιπτώσεις, που ανήκουν γυναίκες ηλικίας 30-40 χρονών. Αυτές, παρουσιάζουν σημαντική συσσώρευση λίπους που δεν υπερκαλύπτει όμως το εφήβαιο ή ουλές στην άνω ή κάτω κοιλία[23,24]. Ο Cardoso[23] αναφέρει χαρακτηριστικά ότι επί συνόλου 150 κοιλιοπλαστικών, βρήκε ότι 72% των ασθενών είχαν μετεγχειρητικές ουλές στην κοιλία. Κατά τον Pitanquy(1975)[25] επί συνόλου 539 περιστατικών, οι μετεγχειρητικές ουλές αποτέλεσαν το αίτιο της κοιλιοπλαστικής στο 35% των περιστατικών του

Ε Γ Χ Ε Ι Ρ Η Τ Ι Κ Ε Σ Τ Ε Χ Ν Ι Κ Ε Σ

<>Οταν η επέμβαση γίνεται γιά αισθητικούς λόγους, η δερματολιπεκτομή εκτελείται διαμέσου χαμηλής οριζόντιας υπερηβικής τομής[8,20]. Στην αρχή παρασκευάζεται ο ομφαλός πέριξ του μίσχου του, προσέχοντας να αφήσωμεν ικανοποιητική ποσότητα λίπους πέριξ του ομφαλικού δακτυλίου γιά αποφυγή νέκρωσης του ομφαλού. Στην συνέχεια, γίνεται μιά οριζόντια τομή ολίγον ύπερθεν του εφηβαίου που επεκτείνεται εκατέρωθεν μέχρι το ύψος που αντιστοιχεί στην προς τα κάτω κάθετο προβολή της πρόσθιας λαγόνιου άκανθας. Υπεγείρεται δερματικός κρημνός με πλάνο διαχωρισμού την απονεύρωση των κοιλιακών μυών. Οταν η κινητοτοποίηση του κρημνού φθάσει μέχρι τον ομφαλό, ο κρημνός διαιρείται στο μέσον. H υποσκαφή του δέρματος συνεχίζεται γιά να φθάσει στην μέση γραμμή μέχρι την ξιφοειδή απόφυση, ενώ στα πλάγια εκατέρωθεν μπορεί να φθάσει μέχρι και το 6ο πλευρικό τόξο. Ακολουθεί η συρραφή της θήκης των ορθών κοιλιακών μυών από την ξιφοειδή απόφυση μέχρι την ηβική σύμφυση που σκοπόν έχει την διόρθωση της διάστασης των ορθών κοιλιακών μυών(εικ.1). Η αναδίπλωση της θήκης μπορεί να γίνει είτε με διπλές μεμονωμένες ραφές είτε με συνεχή ραφή. Τοποθετείται οδηγό ράμμα μεταξύ του μέσου του διανοιχθέντος κρημνού και του μέσου της οριζόντιας τομής και στην συνέχεια έλκεται ο κρημνός προς τα κάτω και έσω γιά να  εκταμεί εκατέρωθεν η περίσσεια δέρματος-υποδορίου. Σημειώνεται η καινούργια θέση του ομφαλού και διαμέσου ημισεληνοειδούς οριζόντιας τομής συρράπτεται ο ομφαλός στην καινούργια του θέση. Τέλος, γίνεται η συρραφή του τραύματος κατά στρώματα, αφού προηγουμένως τοποθετηθούν παροχετεύσεις αρνητικής πίεσης. Συμπληρωματικά, η επέμβαση μπορεί να συνδυασθεί με λιποαναρρόφηση και κυρίως σε περιοχές που είναι δύσκολα προσπελάσιμες στον χειρουργό, όπως είναι η περιοχή της οσφύος[15,16,26]. Αντένδειξη της τυπικής κοιλιοπλαστικής αποτελεί η μεγάλη παχυσαρκία καθώς και η ύπαρξη μετεγχειρητικών ουλών στην άνω κοιλία, διότι σε αυτές τις περιπτώσεις διακυβεύεται η βιωσιμότητα του κρημνού. Σε παχύσαρκα άτομα που προέχει η απαλλαγή από το περιττό βάρος, οι τεχνικές που μπορεί να χρησιμοποιηθούν αποτελούν συνδυασμό οριζόντιων και κάθετων τομών ή και μόνον οριζόντιων, ανάλογα με την εντόπιση του λίπους. Τέτοιες τεχνικές είναι η τεχνική Castanares[11], η τομή Galtier[12], η οριζόντια ελλειψοειδής υπομφαλική τομή, η δερματολιπεκτομή δίκην ζωστήρος[7] καθώς και η T-τεχνική(εικ.2). Οταν πρόκειται γιά γενικευμένη υπερλιπομάτωση της κοιλίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί η δίκην αστερία τομή του Galtier, που αφαιρεί το λίπος από το πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα τόσον κατά τον κάθετο όσον και οριζόντιο άξονα. Αν το πρόβλημα εντοπίζεται στο μέσον και κατώτερο τμήμα της κοιλίας, η επέμβαση που συνιστάται είναι η πλαστική Castanares που αποτελεί συνδυασμό μέσης υπερυπομφαλίου και υπομφαλίου οριζόντιας τομής. Με αυτη την τεχνική αφαιρείται η περίσσεια λίπους κατά την μέση γραμμή και κάτωθεν του ομφαλού. Αν υπάρχει σημαντική συσσώρευση λίπους μόνον στην κάτω κοιλία, είναι δυνατόν να γίνει δερματολιπεκτομή διαμέσου οριζόντιας ελλειψοειδούς τομής στην κάτω κοιλία όπως έχει αρχικά περιγραφεί από τον Thorek(1939). Σε αυτές τις τεχνικές, καλόν είναι να αποφεύγονται οι μεγάλες κινητοποιήσεις δέρματος και η υπέγερση κρημνών κατά την σύγκλειση του τραύματος. Εφόσον απαιτηθεί υπέγερση κρημνών, καλόν είναι να είναι περιορισμένης μόνον έκτασης γιά αποφυγή νέκρωσης των κρημνών[11]. Σε μεγάλες δερματολιπεκτομές, απαιτείται σχολαστική αιμόσταση και προσοχή στην ποσότητα λίπους που θα εκταμεί, διότι έχουν αναφερθεί ακόμη και αιφνίδιοι θάνατοι κατά την διάρκεια της εγχείρησης συνεπεία καταπληξίας. Οι συχνά συνυπάρχουσες κοιλιοκήλες αντιμετωπίζονται ανάλογα είτε με πλαστική των κοιλιακών τοιχωμάτων είτε με χρησιμοποίηση πλέγματος. Οι ουλές που καταλείπονται από την εγχείρηση συνήθως δεν απασχολούν τα άτομα, που ενημερώνονται εκ των προτέρων γιά τις συνέπειες της επέμβασης.

Σε όλες τις περιπτώσεις που υπάρχει αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης πνευμονικών επιπλοκών όπως είναι σε παχύσαρκα άτομα, καπνιστές και ασθενείς με ιστορικό πνευμονοπάθειας, επιβάλλεται κατά τον Hunter και συνάδ.[27] να γίνεται έλεγχος της ζωτικής χωρητικότητας, προεγχειρητική εξέταση των αερίων αίματος και ενδελεχής ακτινολογικός έλεγχος του αναπνευστικού. Επίσης, μετεγχειρητικά συνιστάται η εφαρμογή πιεστικής περίδεση των κάτω άκρων και η προφυλακτική χορήγηση ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους. Οι ενδιάμεσες μορφές παχυσαρκίας καθώς και ασθενείς με μετεγχειρητικές ουλές στην κοιλία, αντιμετωπίζονται με μιά από τις πιό πάνω τεχνικές ή σε συνδυασμό με λιποαναρρόφηση, ανάλογα με την εντόπιση του λίπους ή την θέση των ουλών που πρόκειται να εκτάμουμε[24].

Π Ε Ρ Ι Γ Ρ Α Φ Η Π Ε Ρ Ι Π Τ Ω Σ Ε Ω Ν

Περίπτωση 1

Γυναίκα ηλικίας 28 χρονών προσήλθε αιτιώμενη γιά χαλάρωση

του δέρματος της κάτω κοιλίας και περίσσεια υποδόριου

λίπους που αναδιπλώνετο υπομφαλικά. Οι αλλοιώσεις

εμφανίσθηκαν μετά από δύο φυσιολογικούς τοκετούς. Από την

αντικειμενική εξέταση, διαπιστώθηκε διάσταση των ορθών

κοιλιακών μυών, ενώ η ποσότητα του υποδόριου λίπους στην

άνω κοιλία ήταν φυσιολογική. Η ασθενής υποβλήθηκε α. σε

τυπική κοιλιοπλαστική που είχε σαν αποτέλεσμα μιά επίπεδη

και ομαλή κοιλία και β. σε ενίσχυση των κοιλιακών

τοιχωμάτων κατά την μέση γραμμή. Η μετεγχειρητική

παρακολούθηση μετά τρίμηνο, έδειξε διατήρηση του αρχικού

καλού αισθητικού αποτελέσματος(εικ.3 α,β,γ,δ).

Περίπτωση 2

Γυναίκα ηλικίας 54 χρονών, υπέρβαρη(107 Krg) που υπόφερε

από άλγος στην οσφύ, παραπέμθηκε σε μας από ορθοπεδικό

χειρουργό γιά δερματολιπεκτομή. Η ιδία παραπονείτο και γιά

έκζεμα στο σημείο αναδίπλωσης του δέρματος κυρίως κατά

τους θερινούς μήνες. Από την εξέταση των κάτω άκρων,

βρέθηκε φλεβική ανεπάρκεια του επιπολής φλεβικού δικτύου,

εύρημα όχι ασύνηθες σε λίαν παχύσαρκα άτομα. Από τον

εργαστηριακό έκεγχο διαπιστώθηκε ήπιος σακχαρώδης

διαβήτης(120-140 mg%). Η κοιλία ήταν λίαν ευμεγέθης με

σημαντική συσσώρευση λίπους κυρίως κάτωθεν του ομφαλού που

υπερκάλυπτε το εφήβαιο. Αν και η ψηλάφηση της κοιλίας ήταν

δυσχερής, δεν έγινε αντιληπτή η ύπαρξη σημαντικής

διάστασης των ορθών κοιλιακών μυών ή κήλης της λευκής

γραμμής. Μετά από κατάλληλη προεγχειρητική προετοιμασία,

αφαιρέθηκαν συνολικά με την τεχνική Castanares, 4 Krg

δέρματος-λίπους. Συμπληρωματικά, έγινε ευρεία αναδίπλωση

της θήκης των ορθών κοιλιακών μυών από την ξιφοειδή

απόφυση μέχρι την ηβική σύμφυση. Η μετεγχειρητική πορεία

της ασθενούς ήταν ομαλή και εξήλθε της κλινικής την 7η

μετεγχειρητική ημέρα. Μετά εξάμηνο, η ασθενής ήταν απόλυτα

ικανοποιημένη από την σημαντική μείωση του όγκου της

κοιλίας της, ενώ ανάφερε ανακούφιση από την οσφυαλγία. Η

ιδία, ουδόλως διαμαρτυρήθηκε γιά τις μεγάλες

μετεγχειρητικές ουλές της κοιλίας(εικ.4 α,β,γ,δ).

Περίπτωση 3

Γυναίκα ηλικίας 35 χρονών μετά από 3 τοκετούς, προσήλθε

διότι επιθυμούσε βελτίωση του κοιλιακού περιγράμματος της.

Κατά την αντικειμενική εξέταση βρέθηκε συσσώρευση λίπους

υπομφαλικά και χαλάρωση του μυοαπονευρωτικού συστήματος

κυρίως στην κάτω κοιλία. Εγινε εκτομή του περιττού

κυτταρολιπώδους ιστού διαμέσου ημικυκλικής τομής στην κάτω

κοιλίαs, ενώ ταυτόχρονα αναδιπλώθηκε η θήκη των ορθών

κοιλιακών μυών από τον ομφαλό μέχρι την ηβική σύμφυση.

Μετά από 3 μήνες η ασθενής ήταν ικανοποιημένη με το

αισθητικό αποτέλεσμα. (εικ. 5 α,β,γ,δ).

Περίπτωση 4

Γυναίκα ηλικίας 48 χρονών με σημαντική συσσώρευση λίπους

κυρίως στην κάτω κοιλία που δεν υπερκάλυπτε το εφήβαιο,

προσήλθε ζητώντας να απαλλαγεί από το περιττό λίπος που

την βάρυνε. Από την εξέταση βρέθηκε χαλάρωση του τόνου του

μυοαπονευρωτικού συστήματος κυρίως στην κάτω κοιλία. Παρά

τις επίμονες συστάσεις γιά ριζικότερη επέμβαση, έγινε

τελικά εκτομή της περίσσειας δέρματος-λίπους και ενίσχυση

των ασθενών κοιλιακών τοιχωμάτων κάτωθεν του ομφαλού. Μετά

εξάμηνο, η ασθενής ήταν ικανοποιημένη από την επέμβαση που

την απάλλαξε από το περιττό βάρος καθώς και με την

ενίσχυση των κοιλιακών της τοιχωμάτων(εικ. 6 α,β,γ,δ).

Σ Υ Ζ Η Τ Η Σ Η

Το είδος της επέμβασης γιά αποκατάσταση μιάς δύσμορφης κοιλίας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Η ποσότητα, κατανομή και εντόπιση του λίπους στην κοιλία, η κατάσταση του μυοαπονευρωτικού συστήματος, η ύπαρξη ή μη δερματοχάλασης και μετεγχειρητικών κηλών και ουλών, αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες του είδους της κοιλιοπλαστικής. Η ηλικία, το κάπνισμα, η κατάσταση των αγγειακού συστήματος, η γενική κατάσταση της υγείας του υποψήφιου γιά κοιλιοπλαστική καθώς και οι προσδοκίες του από την εγχείρηση, είναι παράγοντες που θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη πριν την επέμβαση.

Τελευταία, γίνεται περιορισμένη κοιλιοπλαστική διαμέσου μικρής οριζόντιας ή δίκην W τομής, όταν το πρόβλημα εντοπίζεται κάτωθεν του ομφαλού[13-15,28,29]. Η περιορισμένη κοιλιοπλαστική έχει εφαρμογή στις περιπτώσεις που η απλή λιποαναρρόφηση θεωρείται ανεπαρκής, ενώ η τυπική κοιλιοπλαστική θα αποτελούσε υπερβολικά μεγάλη επέμβαση[14].Ταυτόχρονα με την περιορισμένη κοιλιοπλαστική μπορεί να ενισχυθούν τα ασθενή κοιλιακά τοιχώματα από τον ομφαλό μέχρι την ηβική σύμφυση[13,14]. H περιορισμένη κοιλιοπλαστική όπως και η τυπική κοιλιοπλαστική, είναι δυνατόν να συνδυασθεί με λιποαναρρόφηση και κυρίως της άνω κοιλίας γιά εξασφάλιση ενός καλύτερου αισθητικού αποτελέσματος[13,16,28].Τα πλεονεκτήματα της περιορισμένης κοιλιοπλαστικής όταν συνδυάζεται με λιποαναρρόφηση είναι[13]: α. μικρότερες τομές β. ταχύτερη ανάρρωση γ. αποφυγή της ανεπιθύμητης προς τα πάνω έλξης του εφηβαίου. Στις εξαιρετικές περιπτώσεις που η δυσμορφία της κοιλίας οφείλεται μόνον σε συσσώρευση λίπους όπως παρατηρείται σε νέα, άτοκα άτομα χωρίς να συνυπάρχει χαλαρότητα του δέρματος ή διάσταση των ορθών κοιλιακών μυών, είναι δυνατόν η εφαρμογή απλώς και μόνον της λιποαναρρόφησης να δώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα[30]. H λιποαναρρόφηση χωρίς πλαστική κοιλίας θεωρείται ανεπαρκής, όταν μετά από σημαντική απώλεια σωματικού βάρους απαιτείται εκτομή της περίσσειας δέρματος και όταν θα πρέπει να εξαλειφθούν τα σημάδια του τοκετού[31]. Ο συνδυασμός περιορισμένης κοιλιοπλαστικής, λιποαναρρόφησης και λέπτυνσης του πάχους του κρημνού, έχει αναμφίβολα μεταβάλλει την κλασσική αντίληψη μας γιά την τυπική κοιλιοπλαστική όσον αφορά την αντιμετώπιση ήπιων δυσμορφιών του κοιλιακού τοιχώματος [29].

Με την καθιέρωση της λιποαναρρόφησης σαν αποδεκτής τεχνικής, μερικοί έχουν ήδη αρχίσει να χρησιμοποιούν την λιποαναρρόφηση όχι αποκλειστικά και μόνον γιά την ποιοτική βελτίωση του αποτελέσματος της κοιλιοπλαστικής, αλλά και γιά την απομάκρυνση του περιττού λίπους σε παχύσαρκα άτομα[26,32,33]. O Illouz[32] πιστεύει ότι σε παχύσαρκα άτομα ή ατόμα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, ο συνδυασμός τυπικής κοιλιοπλαστικής και λιποαναρρόφησης συνοδεύεται με υψηλή συχνότητα επιπλοκών. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι η υπέγερση κρημνών ενοχοποιείται γιά την υψηλή συχνότητα των επιπλοκών, Γι' αυτό, συνιστά την en bloc εκτομή του λίπους σε συνδυασμό με λιποαναρόφηση. Αλλοι συγγραφείς[26] θεωρούν ότι ο συνδυασμός τροποποιημένης W κοιλιοπλαστικής και λιποαναρρόφησης, δίνει άριστα αποτελέσματα στην απομάκρυνση περιττού λίπους από την μεσότητα του κορμού σε παχύσαρκα άτομα. Μερικές φορές, είναι δυνατόν ταυτόχρονα με την κοιλιοπλαστική να γίνουν στον ίδιο χρόνο και άλλες επεμβάσεις αισθητικής χειρουργικής. Μιά τέτοια επέμβαση είναι η αύξηση των μαστών με την τοποθέτηση ενθεμάτων σιλικόνης διαμέσου της τομής της κοιλιοπλαστικής[2,34]. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται οι πρόσθετες τομές στον μαστό, με μοναδικό μειονέκτημα την βραχεία παράταση του εγχειρητικού χρόνου. Αλλες αισθητικές επεμβάσεις που συνδυάζονται με κοιλιοπλαστική, είναι οι πλαστικές σμίκρυνσης των μαστών[35,36], η πλαστική των μηρών[37,38], οι πολλαπλές επεμβάσεις δερματολιπεκτομής μετά από μαζική απώλεια σωματικού βάρους[2,39]. Θεωρείται[39] ότι η εκτέλεση των πολλαπλών αυτών δερματολιπεκτομών σε ένα χρόνο είναι ασφαλής, αποτελεσματική και με καλά αποτελέσματα, ενώ έτσι αποφεύγονται οι πολλαπλές χειρουργικές επεμβάσεις. Ο Pitanquy[40] που παρουσιάζεται και αυτός υπέρμαχος των συνδυασμένων επεμβάσεων αισθητικής χειρουργικής, πιστεύει ότι η εκτέλεση τους πρέπει να διέπεται από ορισμένες βασικές αρχές γιά να μην αμαυρωθεί όχι μόνον το αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά και γιά να μην τεθεί σε κίνδυνο η υγεία της ασθενούς. Σαν απαραίτητη προυπόθεση ο χειρουργός θα πρέπει να έχει σημαντική εμπειρία στις αισθητικές επεμβάσεις, ώστε να μην χάνεται πολύτιμος χρόνος κατά την εκτέλεση τους. Επίσης, επιβάλλεται η συνεργασία του χειρουργού με την υπόλοιπη ομάδα του χειρουργείου, την αναισθησιολογική ομάδα και τις αδελφές του χειρουργείου. Υπάρχουν όμως και αντίθετες απόψεις, όπως αυτής του Courtiss[41] που σχολιάζοντας το άρθρο του Pitanquy, πιστεύει ότι "ασθενείς που επιζητούν αισθητικές επεμβάσεις δεν θα πρέπει να εμπλέκονται σε ένα είδος Μαραθωνίου και ότι μιά χειρουργική επέμβαση δεν θα πρέπει να θεωρείται αγώνας αντοχής ή τρόπος υπέρβασης ενός ρεκόρ."

Αρκετά συχνά, γυναίκες που πρόκειται να υποστούν εκλεκτική γυναικολογική επέμβαση[20,42,43] ή άλλη επέμβαση γενικής χειρουργικής[44,45], ζητούν ταυτόχρονα αποκατάσταση και της δύσμορφης κοιλίας τους. Ο Perry[43] σε μιά σειρά 20 ασθενών που υποβλήθηκαν σε ολική υστερεκτομή σε συνδυασμό με κοιλιοπλαστική, δεν παρατήρησε σε καμιά περίπτωση πνευμονική εμβολή, διαπύηση τραύματος ή άλλη σημαντική επιπλοκή. Οι Gemberli και συναδ.[46] σε μιά σειρά 103 ασθενών που έγινε συνδυασμένη επέμβαση κοιλιοπλαστικής και άλλης ενδοκοιλιακής επέμβασης, αναφέρουν δύο ήσσονος σημασίας επιπλοκές, ενώ μετάγγιση αίματος απαιτήθηκε σε τρείς μόνον από τους ασθενείς τους. Ο Grazer[20] και Grazer και Klingelbeil[47] που εκτελούν τις συνδυασμένες αυτές επεμβάσεις, σημειώνουν ότι δεν διαπίστωσαν αυξημένη νοσηρότητα στους επιλεγμένους για αυτό το σκοπό ασθενείς τους. Εφόσον η κοιλιοπλαστική πρόκειται να συνδυασθε με άλλη χειρουργική επέμβαση οι ίδιοι[47], συμβουλεύουν ότι η απώλεια αίματος δεν θα πρέπει να υπερβαίνει την μία φιάλη αίματος εκτός και αν πρόκειται γιά αυτομετάγγιση. Επίσης, υποστηρίζουν ότι ο εγχειρητικός χρόνος δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις 5 ώρες. Τέλος, συνιστούν ότι θα πρέπει να λαμβάνονται πρόσθετα μέτρα για αποφυγή πνευμονικών επιπλοκών, όπως είναι η ενδοφλέβια χορήγηση αλκοόλης και δεξτρόζης. Οι Voss, Sharp και Scott[42] γιά να διαπιστώσουν κατά πόσο οι συνδυασμένες αυτές χειρουργικές επεμβάσεις είναι όντως ασφαλείς, εσύγκριναν την νοσηρότητα σε τρεις ομάδες χειρουργημένων που υποβλήθηκαν α. σε κοιλιοπλαστική και ταυτόχρονα γυναικολογική επέμβαση β. μόνον γυναικολογική επέμβαση και γ. μόνον κοιλιοπλαστική. Οταν η κοιλιοπλαστική συνδυάσθηκε με γυναικολογικη επέμβαση οι διαπιστώσεις τους ήταν: 1. επιμήκυνση εγχειρητικού χρόνου 2. μεγαλύτερη απώλεια αίματος που απαιτεί μετάγγιση αίματος 3. παράταση του χρόνου νοσηλείας. Τα προβλήματα βρήκαν ότι είναι πιό έντονα σε γυναίκες πάνω από 35 χρονών και που εζύγιζαν περισσότερο από 70 Kgr. Πρόσθετα, στις γυναίκες που υποβλήθηκαν σε συνδυασμένη γυναικολογική επέμβαση και κοιλιοπλαστική, παρατηρήθηκε πνευμονική εμβολή σε ποσοστό 6.6%, εν αντιθέσει προς την ομάδα γυναικών που υποβλήθηκαν μόνον σε γυναικολογική επέμβαση ή κοιλιοπλαστική που δεν παρουσιάσθηκε καμιά περίπτωση πνευμονικής εμβολής. Οι Hester και συναδ.[48] καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα όσον αφορά την ασφάλεια των συνδυασμένων αυτών επεμβάσεων. Αφού εμελέτησαν τρεις ομάδες 563 ασθενών καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μοναδικός παράγοντας που ενοχοποιείται γιά την αυξημένη νοσηρότητα στις συνδυασμένες επεμβάσεις είναι η παχυσαρκία, ενώ η πολλαπλότητα των επεμβάσεων δεν φαίνεται να επηρηάζει την συχνότητα εμφάνισης επιπλοκών. O Goldwyn[49] σχολιάζοντας τις συνδυασμένες επεμβάσεις κοιλιοπλαστικής και γενικής χειρουργικής ή γυναικολογίας, πιστεύει ότι τα πόσα μπορεί να γίνουν κατά την διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, εξαρτώνται από τις ανάγκες και επιθυμίες του αρρώστου, την ικανότητα, αντοχή και φιλοσοφία του χειρουργού. Ο ίδιος όμως προσθέτει, ότι δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι η κοιλιοπλαστική δεν είναι μιά εύκολη και άνευ επιπλοκών επέμβαση όπως συχνά προβάλλεται. Το συμπέρασμα γι' αυτού του είδους επεμβάσεις είναι ότι μπορεί να θεωρηθούν ασφαλείς μόνον εφόσον γίνονται από καλά εκπαιδευμένη ομάδα χειρουργών[46] και αφού έχει προηγηθεί προσεκτική επιλογή των περιστατικών γιά μείωση της νοσηρότητας[42].

Οι επιπλοκές από κοιλιοπλαστικές διακρίνονται σε τοπικές και γενικές. Τοπικές επιπλοκές είναι το αιμάτωμα, η συλλογή ορώδους υγρού, η διαπύηση και διάσπαση του τραύματος, η νέκρωση του κρημνού, οι υπερτροφικές ουλές, η κακή τοποθέτηση του ομφαλού. Το αιμάτωμα και η συλλογή ορώδους υγρού αποτελούν τις συχνότερες επιπλοκές. Οι γενικές επιπλοκές είναι η εν τω βάθει θροβμοφλεβίτιδα και η πνευμονική ή λιπώδης εμβολή. Οι Grazer και Goldwyn(1977) [50] σε μιά έρευνα τους που στηρίχθηκε σε ερωτηματολόγιο που απάντησαν 945 χειρουργοί, βρήκαν ότι οι επιπλοκές σε ένα σύνολο 10490 κοιλιοπλαστικών ήταν: μόλυνση τραύματος 7.8%, αιμάτωμα 6% και διάσπαση τραύματος 5.4%. Δύο στους πέντε χειρουργούς ανάφεραν τουλάχιστον σε ένα τουλάχιστον από τους ασθενείς τους, νέκρωση δέρματος και 7% των χειρουργών αναγκάσθηκαν να καταφύγουν σε δερματικό μόσχευμα γιά κάλυψη της νέκρωσης. Η συχνότητα της εν τω βάθει θρομβοφλεβίτιδας ήταν 1.1%, ενώ της πνευμονικής εμβολής 0.8%. Οι θάνατοι σε 10490 κοιλιοπλαστικές ήταν 0.002% και οι 6 από τους 17 θανάτους οφείλοντο σε πνευμονική εμβολή. Επειδή η μελέτη τους ήταν αναδρομική και είχε στηριχθεί σε ερωτηματολόγιο, ενδεχομένως η συχνότητα των επιπλοκών που βρέθηκε να είναι σχετικά μικρή. Αλλοι συγγραφείς[51,52] δίνουν άλλα ποσοστά επιπλοκών. Ο Dillerud[51] αναφέρει ότι σε 417 κοιλιοπλαστικές, 6 ασθενείς εμφάνισαν γενικές επιπλοκές, ενώ 34 παρουσίασαν τοπικές επιπλοκές. Η παχυσαρκία δεν βρέθηκε να αυξάνει κατά τον συγγραφέα την νοσηρότητα, η δε έγκαιρος κινητοποίηση θεωρεί ότι συμβάλλει στην μείωση των επιπλοκών. Σε μιά άλλη αναδρομική μελέτη 133 πλαστικών κοιλίας[52] διαπιστώθηκαν: α. υψηλή συχνότητα τραυματισμού του έξω μηροδερματικού νεύρου β. μετάγγιση αίματος απαιτήθηκε σε 19% των περιστατικών γ. ο μέσος όρος ημερών νοσηλείας ήταν 12 ημέρες και δ. η συχνότητα επιπλοκών ήταν 25%. Το 55% των περιπτώσεων κρίθηκαν κατά την μετεγχειρητική παρακολούθηση ότι είχαν αντικειμενικά ικανοποιητικό αποτέλεσμα, ενώ οι ίδιοι οι ασθενείς ήταν ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα της κοιλιοπλαστικής σε ποσοστό που έφθανε το 90%, γεγονός όχι ασύνηθες σε τέτοιου είδους επεμβάσεις. Ο Dillerud[53] σε μιά άλλη εργασία του, εμελέτησε 487 γιά να διαλευκάνει κατά πόσον η κοιλιοπλαστική όταν συνδυάζεται με λιποαναρρόφηση ενοχοποιείται γιά την αύξηση της συχνότητας των επιπλοκών και κυρίως στην εμφάνιση νέκρωσης του κρημνού. Αυτός, βρήκε ότι 6 ασθενείς παρουσίασαν σοβαρές αλλά μη θανατηφόρες επιπλοκές όπως εν τω βάθει θρομφοβλεβίτιδα και πνευμονική εμβολή, ενώ 39 περιπτώσεις παρουσίασαν τοπικές επιπλοκές όπως νέκρωση κρηνού, αιμάτωμα, διάσπαση τραύματος, διάτρηση περιτοναίου, διαπύηση, συλλογή ορώδους υγρού. Κατά τον συγγραφέα, η λιποαναρρόφηση, η παχυσαρκία και η ηλικία του ασθενούς, δεν φαίνεται να ενοχοποιούνται στην εμφάνιση νέκρωσης του κρημνού. Κατ' αυτόν, μοναδικός παράγοντας νέκρωσης είναι η υπέγερση των κρημνών. Από τις γενικές επιπλοκές σοβαρότερες είναι οι πνευμονικές επιπλοκές. Παράγοντες που ευνοούν τις πνευμονικές επιπλοκές είναι[27] α. η σύσφιξη του κοιλιακού τοιχώματος που συμπιέζει την κοιλιακή κοιλότητα και περιορίζει την κινητικότητα του διαφράγματος β. η εκτεταμένη εκτομή του υποδόριου λίπους που ενοχοποιείται γιά λιπώδη εμβολή και γ. η χρήση κηλεπιδεσμών και η τοποθέτηση του ασθενούς σε κεκαμένη θέση τις πρώτες μετεγχειρητικές ημέρες που περιορίζει τις αναπνευστικές κινήσεις. Ο Pitanquy(1967)[8] διαπίστωσε αυξημένη συχνότητα αναπνευστικών προβλημάτων σε γυναίκες που καπνίζουν και που παρουσιάζουν χρονία πνευμονική νόσο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και μιά άλλη εργασία[54] που συγκρίνει τις επιπλοκές που εμφανίζονται σε μεγάλες λιποαναρροφήσεις, δερματολιπεκτομές και πλαστικές κοιλίας σε ένα σύνολο 112756 εγχειρήσεων που έγιναν σε χρονικό διάστημα 4 ετών από 935 χειρουργούς στις ΗΠΑ και Καναδά. Η συχνότητα επιπλοκών στις τρεις κατηγορίες επεμβάσεων ήταν αντίστοιχα 0.1, 0.9 και 2.0%. Αξιοσημείωτον είναι ότι οι κοιλιοπλαστικές παρουσίασαν την μεγαλύτερη συχνότητα επιπλοκών και ότι επί συνόλου 15 θανάτων, οι 9 ήταν σε κοιλιοπλαστικές.

Αναμφίβολα, δεν υπάρχει μιά και μόνο τεχνική πλαστικής κοιλίας γιά την αντιμετώπιση όλων των περιπτώσεων δύσμορφων ή παχύσαρκων κοιλιών. Η επέμβαση πρέπει να αποβλέπει στην ανατομική αποκατάσταση του στρώματος του κοιλιακού τοιχώματος που πάσχει. Ετσι μόνο εξασφαλίζεται η λειτουργικότητα του κοιλιακού τοιχώματος και η ανακούφιση από τυχόν συμπτώματα, ενώ ταυτόχρονα επιτυγχάνεται ένα ικανοποιητικό αισθητικό αποτέλεσμα με το μικρότερο κόστος στην υγεία της ασθενούς.

 Μετάβαση στην αρχή της σελίδας

SUMMARY

Th C Kononas: Abdominal dermolipectomies

Different techniques of abdominoplasty to correct

abdominal deformities are presented. Patients seeking

improvement of their abdominal contour, can be categorized

into three groups according to their motivation for

surgery. Obese patients with large abdominal aprons, can

be best managed using a combination of horizontal and

transverse incisions without any undermining. In younger

patients with dermochalasis and musculoaponeurotic laxity,

classic or limited abdominoplasty through a low horizontal

or W incision can be employed. Patients with moderate fat

excess or abdominal scars, can be treated using one of the

above techniques depending on fat or scar location. The

aesthetic outcome of abdominoplasties, can be greatly

improved with liposuction. We present four characteristic

cases of abdominal deformities and we discuss their

management. The indications, contraindications and

complications of each type of operation are discussed in

detail. Careful selection of the technique, minimizes

complications and insures both a physiologic as well an

aesthetically favorable result.

Key words: abdominoplasty, obesity, liposuction,

dermolipectomy

Β Ι Β Λ Ι Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α

_______________________

1. Mladick RA. Male body contouring. Clin Plast Surg 1991,

18:797-813

2. Zook EG. The massive weight loss patient. Clin Plast

Surg 1975, 457-66

3. Babcock W. Plastic reconstruction of the female breasts

and abdomen. Am J Surg 1939, 43:260

4. Kelly HA. Excision of fat of the abdominal wall. Surg

Gynec Obstet 1910, 10:229-31

5. Somalo M. Dermolipectomia circular del tronco. Sem Med

1940, 1:1435-43

6. Thorek M. Anatomy in Surgery. Philadelphia. JB.

Lippincott Co 1951, Pp:363-97

7. Gonzalez-Ulloa M. Belt lipectomy. Br J Plast Surg 1960,

13:179-86

8. Pitanquy I. Abdominal lipectomy: an approach to it

through an analysis of 300 consecutive cases. Plast

Reconstr Surg 1967, 40:384-91

9. Serson D. Planeamento geometrico. La dera lypectomia

qabdominal. Rev Esp Cir Plas 1971, 4:37-42

10. Dufourmentel C, Mouly R. Chirurgie Plastique. Paris,

Flammarion et Cie 1959, Pp:381-89

11. Castanares S, Goethel J. Abdominal lipectomy:a

modification in techinique. Plast Reconstr Surg 1967,

40:378-83

12. Galtier W. Obesite de la paroi abdominale. Presse

Medicale 1962, 70:135

13. Wilkinson TS, Swartz BE. Individual modifications in

body contour surgery: the "limited" abdominoplasty. Plast

Reconstr Surg 1986, 77:779-84

14. Greminger RF. The mini-abdominoplasty. Plast Reconstr

Surg 1987, 79:356-65

15. Pitanquy I, Labrakis G, Muller P. Κοιλιοπλαστική. Μιά

επιλεκτική αντιμετώπιση του προβλήματος. Ελλ Χειρ 1988,

60:39-51

16. Matarasso A. Abdominolipoplasty: a system of

classification and treatment for combined abdominoplasty

and suction-assisted lipectomy. Aesthet Plast Surg 1991,

15:111-21

17. Illouz YG. A new safe and aesthetic approach to

suction abdominoplasty. Aesthet Plastic Surg 1992,

16:237-45

18. Regnault Paule. Abdominal dermolipectomies. Clin Plast

Surg 1975, 2:411-29

19. Callia W. Una plastica para o cirurgia geral. Med

Hosp(San Paolo) 1967, 1:40-1

20. Grazer FM. Abdominoplasty. Plast Reconstr Surg 1973,

51:617-23

21. Toranto IR. Resolution of back pain with the wide

abdominal rectus plication abdominoplasty. Plast Reconstr

Surg 1988, 81:777-9

22. Toranto IR. The relief of low back pain with the WARP

abdominoplasty: a preliminary report. Plast Reconstr Surg

1990, 85:545-55

23. Cardoso de Castro C, Salema R, Atias P, Aboudib JH Jr.

T abdominoplasty to remove multiple scars from the

abdomen. Ann Plast Surg 1984,12:369-73

24. Cardoso de Castro C, Aboudib Junior JH, Salema R,

Gradel J, Braga L. How to deal with abdominoplasty in an

abdomen with a scar. Aesthet Plast Surg 1993, 17:67-71

25. Pitanquy I. Abdominal lipectomy. Clin Plast Surg 1975,

2:401-10

26. Teimourian B, Gotkin RH. Contouring of the midtrunk in

overweight patients. Aesthet Plast Surg 1989, 13:145-53

27. Hunter GR, Crapo RO, Broadbent TR, Woolf RM. Pulmonary

complications following abdominal lipectomy. Plast

Reconstr Surg 1983, 71:809-13

28. Cardoso de Castro C, Cupello AM, Cintra H. Limited

incisions in abdominoplasty. Ann Plast Surg 1987,19:436-47

29. Bozola AR, Psillakis JM. Abdominoplasty: a new concept

and classification for treatment. Plast Reconstr Surg

1988, 82:983-93

30. Avelar J. Fat suction versus abdominoplasty. Aesthet

Plast Surg 1985, 9:265-75

31. Muhlbauer W. Radical abdominoplasty, including body

shaping: representative cases. Aesthet Plast Surg 1989,

13:105-10

32. Illouz-YG. L'abdominoplastie en bloc: une nouvelle

technique moins risquee et plus esthetique. Ann Chir Plast

Esthet 1990, 35:233-42

33. Ousterhout DK. Combined suction-assisted lipectomy,

surgical lipectomy, and surgical abdominoplasty. Ann Plast

Surg 1990, 24: 126-32

34. Hinderer UT. The dermolipectomy approach for

augmentation mammaplasty. Clin Plast Surg 1975, 2:359-69

35. Baran NK, Celebi C. A twelve year experience with

reduction mammoplasty and abdominoplasty. Aesthet Plast

Surg 1989, 13:251-66

36. Cardoso de Castro C, Cupello AM. Analysis of 60 cases

of simultaneous mammaplasty and abdominoplasty. Aesthet

Plast Surg 1990, 14: 35-41

37. Pitanquy I. Surgical reduction of abdomen, thighs and

buttocks. Surg Clin N Am 1971, 51:479-89

38. Lorenceau B, Bradly R, Poirier F, Matteoli B. Les

abdomino-cruroplasties: technique. Une approche de la

chirurgie abdominale et crurale. Ann Chir Plast Esthet

1990, 35:243-6

39. Hauben DJ, Benmeir P, Charuzi I. One-stage body

contouring. Ann Plast Surg 1988, 21:472-9

40. Pitanquy I, Ceravolo MP. Our experience with combined

procedures in aesthetic plastic surgery. Plast Reconstr

Surg 1983, 71:56-63

41. Courtiss EH. Our experience with combined procedures

in aesthetic plastic surgery(Discussion). Plast Reconstr

Surg 1983, 71:64-5

42. Voss SC. Sharp HC. Scott JR. Abdominoplasty combined

with gynecologic surgical procedures. Obstet Gynecol 1986,

67:181-5

43. Perry AW.Abdominoplasty combined with total abdominal

hysterectomy.Ann Plast Surg 1986, 16: 121-4

44. Savage RC. Abdominoplasty following gastrointestinal

bypass surgery. Plast Reconstr Surg 1983, 71:500-9

45. Widgerow AD. Abdominoplasty following colostomy. Ann

Plast Surg 1992, 29:454-6

46. Gemperli R, Neves RI, Tuma P Jr, Bonamichi GT,

Ferreira MC, Manders EK. Abdominoplasty combined with

other intraabdominal procedures. Ann Plast Surg 1992,

29:18-22

47. Grazer FM, Klingbeil JR. Body Image: A Surgical

Perspective.St Louis:Mosby 1980, Pp:146-226

48. Hester TR Jr,Baird W, Bostwick J, Nahai F, Cukic J.

Abdominoplasty combined with other major surgical

procedures: safe or sorry? Plast Reconstr Surg 1989,

83:997-1004

49. Goldwyn RM. Abdominoplasty as a combined procedure:

added benefit or double trouble?[editorial] Plast Reconstr

Surg 1986, 78:383-4

50. Grazer FM, Goldwyn RM. Abdominoplasty assesed by a

syrvey with emphasis on complications. Plast Reconstr Surg

1977, 59:513-17

51. Dillerud E. Bukplastikk. En risikabel operasjon?

Tidsskr Nor Laegeforen 1989, 109:1517-20

52. Floros C, Davis PK. Complications and long-term

results following abdominoplasty: a retrospective study.

Br J Plast Surg,1991 44:190-4

53. Dillerud E. Abdominoplasty combined with suction

lipoplasty: a study of complications, revisions, and risk

factors in 487 cases. Ann Plast Surg 1990, 25:333-8

54. Teimourian B, Rogers WB. A national survey of

complications associated with suction lipectomy: a

comparative study. Plast Reconstr Surg 1989, 84:628-31

Ε Ι Κ Ο Ν Ε Σ

_____________

Εικ.1. Μετά την συμπλήρωση της υπέγερσης του δερματικού

κρημνού και συρραφή της θήκης των ορθών κοιλιακών μυών.

Εικ.2. Μεικτές τεχνικές δερματολιπεκτομής γιά αντιμετώπιση

παχυσαρκίας.

Εικ. 3 α,β,γ,δ.Περίπτωση 1.(Ανω αριστερά, δεξιά) Γυναίκα

28 ετών με χαλάρωση δέρματος και συσσώρευση λίπους

υπομφαλικά μετά από δύο τοκετούς. (Κάτω αριστερά και

δεξιά) Αμεση μετεγχειρητική εικόνα μετά τυπική

κοιλιοπλαστική.

Εικ. 4 α,β,γ,δ. Περίπτωση 2.(Ανω αριστερά, δεξιά) Υπέρβαρη

γυναίκα(107 Kgr) με σημαντική συσσώρευση λίπους που

υπερκαλύπτει το εφήβαιο. (Κάτω αριστερά, δεξιά) Αποτέλεσμα

μετά την δερματολιπεκτομή που έγινε με συνδυασμό μέσης

κάθετης και οριζόντιας υπομφαλικής τομής.

Εικ.5 α,β,γ,δ.Περίπτωση 3. (Ανω αριστερά, δεξιά) Γυναίκα

35 ετών με περίσσεια λίπους υπομφαλικά και χαλάρωση των

κοιλιακών τοιχωμάτων στην κάτω κοιλία. (Κάτω αριστερά,

δεξιά) Μετεγχειρητικό αποτέλεσμα μετά την δερματολιπεκτομή

διαμέσου ελλειψοειδούς τομής και ενίσχυση των ασθενών

κοιλιακών τοιχωμάτων.

Εικ. 6 α,β,γ,δ. Περίπτωση 4. (Ανω αριστερά,δεξιά) Μεσήλικη

γυναίκα με κρεμάμενη κοιλία. (Κάτω αριστερά, δεξιά)

Μετεγχειρητικό αποτέλεσμα μετά την δερματολιπεκτομή.