De Berini's Theaterprogramma's
1989 - 1992 "Het naadje van de kous"
1992 - 1994 "Groeten uit Rotterdam"
1994 - 1996 "Almondestraat 53a"
1997 - 1998 "Onbekend terrein"
1999 - 2000 "Negerzoenen"
2001 - 2003 "Sloophamer"

Discografie
1988 Live!
1990 Kousen met Naad
1993 Groeten uit Rotterdam
1995 De straat
1998 Onbekend Terrein
1999 Zoenen
2002 Sloophamer

Video
1992 Kousen met naad
1993 Groeten uit Rotterdam
1995 De straat
1996 Almondestraat 53a
2000 Negerzoenen

Boeken
1999 Kop houwe en geniete! (ISBN 90 6005 478 4)

Prijzen
1995 Nationale Scheveningen Cabaretprijs

De Berini's;
wie zijn dat dan; waar komen ze vandaan en waarom?

Vooropgesteld: deze biografie is geheel uit de duim gezogen,elke overeenkomst met bestaande personen en gebeurtenissen berust echter niet slechts op louter toeval.

De Berini's zijn geen Italianen, De Berini's zijn Annie en Harrie de Bruin,een stel uit Rotterdam. Artiesten met een 'nummer'.Denk aan de jaren vijftig; rock'n roll, Harley Davidsons etc.
In Rotterdam, op 'Zuid', zoeken de twee artiesten een naam voor hun act.
Ze komen uit op een brommer van Rotterdams fabrikaat, jawel: De Berini!
En waarom een Italiaans klinkende naam?

Ik zal het vertellen. In het begin maakten de Berini`s uitsluitend teksten op bestaande rock en Roll muziek uit de USA. Maar ze hadden nog geen naam voor hun duo. Duo handje contantje leek ze wel leuk, maar dat viel iets teveel in de gaten.Trio Kmizzurreen bleek te flauw. De Chariloos was te Rotterdams. De Cadillacs leek Annie wel wat. Maar neen. Har was het er niet mee eens.
In de vijftiger jaren had je wel Rock en Roll muziek in Nederland, maar nog lang geen Cadillacs.Toen was de suiker op de bon en reden ze nog op brommertjes. "Nou,"sprak Annie,"dan noemen we ons naar een brommert!"Dat leek Har niets, maar na enig aandringen vonden ze de oplossing. De BERINI, een Rotterdamse brommer die vanaf 1949 bereden werd in REO (Rotterdam en omstreken).

Waarom niet dat gekozen? En zo geschiedde.

Maar hoe zit het dan precies met die Italiaans klinkende naam?
Nou dat zit zo: het 'eitje' werd ontworpen en gebouwd door BErnhard; RInus en NIco. Vandaar.
Alles willen weten over 'het eitje'? Probeer aan het boekje 'BERINI, geschiedenis van een Hollandse brommer' door Servaas van der Horst te komen (ISBN 90 6868 0447); of vraag het eens aan Harrie.

DE ROCK'N ROLL JAREN
Ukelele en contrabas, met deze onwaarschijnlijke combinatie probeert het duo de Nederlandse podia te bestormen. Ze komen terecht op cafébiljarts en bruiloften en partijen. Het repertoire bestaat uit ijzersterk gearrangeerde en vertaalde hits uit de jaren vijftig. Een selectie hiervan is vastgelegd op de cd 'LIVE'.

De 'grote podia' laten nog even op zich wachten, maar ze worden 'top of the bill' in het snabbel circuit. Er wordt een schare van fans opgebouwd.
An en Har worden een begrip.

Jaren van reizen en pezen beginnen hun sporen na te laten, ook op het
relationele vlak. Uiteindelijk komen we alles te weten in:

HET NAADJE VAN DE KOUS.
Het zaallicht dooft, op het podium staat Annie in trouwjurk.
"Wit, ik was in het wit vandaag", zingt ze en we horen hoe ze op het allerlaatste moment toch voor Harrie gekozen heeft.

We krijgen een sterren duo met sleetse plekken te zien en horen.
De vrouw die 'solo' zal gaan; de man die zich ook wel redt (ik was laatst in de Smitshoek voor een optreden en toen zei die man; "Har, je moet beslist nog'ns terug komen").De hele tragedie van het leven trekt aan ons voorbij; van kinderloos tot aan onvervulde dromen, vertaald in muziek.

Onderweg om bekend te worden.

Ik droomde van een huis met airconditioning
Ik droomde van een bad en open haard
Ik droomde van een hand met een verlovingsring
Ik droomde van een villa met een paard

refrein:
Onderweg om bekend te worden
is een hele lange reis
onderweg om bekende te wezen
over water, over land, over lucht en over ijs

Ik hoopte op een auto met een telefoon
Ik hoopte op een kleedhok met wc
Ik hoopte op een optreden met vooraf loon
Ik hoopte op een keuken met tv

refrein

Ik wacht nog op een gala naast een grote naam
Ik wacht tot iedereen in mij gelooft
Ik wacht tot al m'n wensen in vervulling gaan
Ik wacht tot alle lichten zijn gedoofd

refrein (4x)

De uiteindelijk laatste snabbel (we kijken vanuit de coulissen mee), loopt uit op de onvermijdelijke verzoening; twee mensen die niet met en niet zonder elkaar kunnen, blij om tot elkaar veroordeeld te zijn.

Te horen op de CD 'Kousen met Naad' , te zien op de video 'Het Naadje van de Kous'.

GROETEN UIT ROTTERDAM
Thuis in Rotterdam gaat het leven door, Harrie knutselt in z'n schuurtje
en maakt zich druk over de verloedering van de buurt. Annie richt haar
blik nog steeds op verre horizonten ("Ik wil reizen over de wereld, de
aarde is zo groot").

Voorlopig beperkt dat reizen zich tot het in den lande houden van lezingen
over de Noordafrikaanse ijsvogel (met lichtbeelden).Dat Annie daar kriegel van wordt spreekt vanzelf, maar ze gaat een cursus Esperanto volgen zodat ze eindelijk eens naar het buitenland op vakantie kunnen.
Bij het woord 'vakantie' alleen al begint Harrie te steigeren, daar heeft ie het veel te druk voor, hij moet en zal de wereld eigenhandig verbeteren!

"Ik zal ze laten weten dat ik ze in de gaten hou
ik zal me bij de hoogste baas beklagen
totdat ze mij om medelijden vragen
we hebben recht op een menswaardiger bestaan
ze zullen zich gaan bergen voor mijn nieuwe ideaal
het zal geen socialisme moeten heten
maar ieder in mijn buurt die zal het weten
omdat ik strijd voor een rechtvaardiger bestaan"

An mijmert over vroeger, het avontuur, de romantiek.

"Soms droom je van zo'n man, mevrouw
één die de wildste passie in jou losbreekt
en zie je dan zo'n man dan denk je
was ie maar een ogenblik, een klein moment,
een dag of tien van jou
dan woonde ik hem uit, mevrouw
zodat ie niet meer lopen en niet meer zitten en niet meer
liggen en niet meer fietsen kon, geen scheet meer durven laten zou
soms droom ik van zo'n man en denk ik
oooooooooooooooooh, 't is thuis toch maar behellepe, mevrouw."

Als Harrie dan met zijn zoveelste nutteloze 'uitvinding' komt barst de
onvermijdelijke ruzie los:

"Als jij weggaat, zal ik je geen seconde missen
als jij weggaat, dan ben jij degeen met spijt
dan kan ik eindelijk mijn eigen leven leiden
en ben ik eindelijk jouw ochtend adem kwijt."

Vanzelfsprekend weet Har door ongeweten puur vertederend te zijn An terug te winnen. Samen zingen ze de mooiste muzikale ansicht welke ooit uit een stad verstuurd is: Groeten Uit Rotterdam.

En Annie overwint uiteindelijk de reisangst van Harrie.

"Ga nou mee met mij
Met je billen en je ballen in de zon,
ga nou mee met mij
of in de schaduw met een drankje op 't balkon
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij
In de tropen met een aappie aan je hand
ga nou mee met mij
of in de tropen bij een palm aan het strand
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij
Lekker met de mooie jongens koketteren
ga nou mee met mij
daar kun jij hele leuke dingen nog van leren
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij
Met je piemel lekker in het mulle zand
ga nou mee met mij
kijken naar de meissies aan de waterkant
ga nou mee met mij
ga nou mee met mij
toe nou, toe nou, ga nou mee met mij
ga nou mee, ga nou mee met mij, ga nou mee met mij"

En wie kan er nou aan zo'n uitnodiging weerstand bieden?

Te horen op de cd Groeten uit Rotterdam; te zien op de video Groeten uit
Rotterdam.

ALMONDESTRAAT 53A
Terug van vakantie, weer thuis in hun vertrouwde buurt, hetzelfde geluk,
dezelfde sores. Maar er zijn ook dingen veranderd, nieuwe bovenburen, de buurtwinkel, mensen op straat (vreemdeling in eigen land?).
An is haar 'loopie' kwijt:

"Het winkeltje van op de hoek behoort nou bij een Surinaamse keten
Ik weet er de weg niet meer te vinden als ik een stampotje wil eten
En bij de bakker op het pleintje, daar verkopen ze nou brood
dat nooit meer in je trommel past, als een wagenwiel zo groot
Ik ben m'n loopie kwijt. Ik ben m'n loopie kwijt
De geurtjes uit de huizen, als je langs de gevels loopt
Is dat eten wat ik ruik of iemand die z'n sokken kookt?
En dan opeens, dan is het feest en klinkt muziek tot in de nacht
maar in de morgen weer geen buurvrouw die met de koffie op me wacht
Ik ben m'n loopie kwijt.
Vroeger zat Lenie nog op zestien en Jeanet die zat op zeven
daar kon je langs met je verhaal of met je sores om het even
Maar toen ook zij hier zijn vertrokken, is ook de lol hier weggegaan
Niet da'k ze niet mag, die nieuwe mensen, maar 'k heb er weinig aan.
Iedereen zit binnen, opgesloten, luxaflex omlaag.
Geen gezelligheid - tot mijn spijt ben ik m'n loopie kwijt, ben ik m'n
loopie kwijt.
Deze mensen leven anders, hebben andere gedachten
en als ze het eerlijk mochten zeggen,
zaten ze ook niet op ons te wachten
andere normen, andere waarden, soms zelfs uit een andere tijd
niet dat zij het kunnen helpen, maar tot mijn spijt
ben ik m'n loopie kwijt."

An wil eigenlijk wel verhuizen, naar de Zevenkamp ofzo; lekkere grote,
vierkante kamers, hoge plinten, makkelijk schoon te houden ook.
Har is tegen:"al die tv's staan in dezelfde hoek, konijnenhokken zijn't".
An krijgt het steeds moeilijker, ook bij het boodschappen doen:

"In de winkel bij ons op de hoek
ga ik me steeds meer verbazen
ze hebben er nooit meer wat ik zoek
van paarse bonen tot lichtgroene kazen
en de muziek die staat er steeds aan
maar je kan elkaar best nog verstaan

Oh koolrabi met zwart karwij,
mangosap met kalkoenenei
rammenas met ramboetan, dat staat ook zo leuk in de vensterbank
paarse lullen in een pot of blauwe glibbers in het snot
en ik maar zoeken naar m'n prei;
maar die ligt er helaas weer niet bij."

Binnen, thuis in hun eigen wereldje, spelen ze, met meer en minder succes
hun eigen fantasieën uit.Maar niemand kan de wereld buiten sluiten.

Op een dag komt Harrie thuis en treft een knorrige An, op zich niet zo
bijzonder, maar dit keer is er meer aan de hand.Na aanhoudend doorvragen komt de aap uit de mouw; An is op straat lastig gevallen; onzedelijk betast, zeg maar en de dader(s) is/zijn bekend.Er is niks ernstigs gebeurt, maar toch.

Harrie barst uit z'n vel.
Ondanks alle tegenwerpingen van An ("ze kunnen wel messen hebben"),
sleept hij haar mee naar het Marokkaanse koffiehuis op de hoek.
Want zo ligt de zaak, helaas. Het waren die Marokkaanse jongens die daar
altijd rondhangen. Het had om het even wie kunnen zijn. Dit was niet zomaar een gefrustreerde puber of idioot; dit was een botsing tussen waarden en culturen.

En Harrie zegt waar het op staat, met gevoel en mededogen, maar ook onverbiddelijk:

"Kijk, ik woon hier en ik wil hier blijven wonen. Dus wij zijn buren.
Ali, jou help ik toch ook wel 'es met een brommerfiets als d'r wat is.
Yousoef, jou help ik toch ook wel 'es met een formuliertje. Kijk, als ze
in de rest van de wereld elkaar de schedel inslaan, daar heb ik hier geen
reet mee te maken, want wij zijn buren!
Ik heb jouw vrouw hoog zitten en dan verwacht ik ook dat je die van mij
met respect behandelt
Dus als er iets is, ik woon op 53a Je kunt altijd langskomen".

Een voorstelling die bekroond is met de Nationale Scheveningen Cabaretprijs.

Te horen op de cd De Straat; te zien op de video Almondestraat 53a,

ONBEKEND TERREIN
Annie en Harrie verruilen het grijs van de stad voor het groen en blauw
van Zuid Frankrijk.Voor Har de kans om zijn nieuwste vindingen te testen, voor An om in de zon te bakken en nieuwe vrienden te maken.

De wereld blijkt echter weer klein te zijn, een vergeten jeugdvriend van
Har slaat per toeval z'n tent naast hen op en de bevallige, alleen kamperende dame blijkt in dezelfde buurt als An en Har te wonen.
Gezellig voor An om te beppen en over Har komen we ook een paar dingen te weten die we nog niet wisten.

Zo blijkt Annie, nog meer dan in de voorstelling `Almondestraat 53a al
bekend werd, ooit een lastig gevallen te zijn/ aangerand door een man.
Tijdens de zo onschuldig lijkende ontmoeting van oude `vrienden`op de
Franse Camping, wordt daar het een en ander van duidelijk.

Een ogenschijnlijk luchtig zomerjasje met een diepliggend achtergrond
verhaal dat helaas niet voor 100% uit de verf is gekomen.Evenwel niet weg te denken uit het vervolgverhaal van het leven van Annie en Harrie.
Zoals trouwe fans uit Winschoten en Rotterdam Zuid hen toevertrouwden: "Het maakt niet uit of de pers deze voorstelling misschien minder mooi vindt dan de vorige, ik blijf komen want ik wil weten hoe het afloopt! De Berini`s gaan over mijn leven!"

Kampvuur en barbecue zorgen voor een country and western sfeer wat in
menig lied tot uitdrukking komt. Sterrenhemel en wijn noden tot mijmering
en romantiek.

"In het holst van de nacht, het is donker en koud
en ik ben al zo lang op pad, in gedachten verdwaald
in een droom zie ik jou en ik wou dat ik jouw bij me had

refrein:
Want thuis zingt me toe zacht
m'n liefde heeft me tot hier gebracht
ik vlieg hoog over de bergen vannacht
als jij thuis op me wacht

Onderweg zie ik mensen, ze komen en gaan,
ik raak aan de leegte gewend
maar het beeld van jouw lach staat als de maan
gebeeldhouwd aan het firmament

refrein

Laat onderweg, gevecht tegen slaap
de zon dringt de maan uit de nacht
in de volgende bocht ligt de stad nog in rust
en ik weet dat jij daar op me wacht

refrein"

Muziek die overigens voor het eerst deels weer gecoverd is , maar dan wel
op datum. Van The sons of the pioneers uit 1935.Dat was het begeleidingsbandje van Roy Rogers. Die was op zijn beurt weer de eerste zingende film cowboy.Roy met zijn paard Trigger!

Te horen op de cd Onbekend Terrein.

NEGERZOENEN
Terug van vakantie, An en Har passen op het café van Sjaak.
Twee zwijgzame mannen zijn de enige klanten (An: "nou die Sjaak zorgt
zeker zelf voor de grootste omzet").

Het is onrustig in de stad.
An maakt zich zorgen over Wesley, haar onofficieel aangenomen pleegkind, ruim twee meter en zwart. Hij is nog steeds niet thuis.
Har maakt zich niet zo druk: "die loopt niet in zeven sloten tegelijk".

Wachtend op Wesley komen herinneringen boven drijven:

"m'n oude thuis van vroeger, zo ver weg en vergeten
maar als ik goed m'n best doe raak ik het even aan
ik had geen zorgen maar verlangen, naar de toekomst
naar de morgen.....
naar vandaag, terwijl ik nu het liefst naar toen was terug gegaan".

De spanningen lopen zeer hoog op bij An, Har probeert haar gerust te
stellen, maar de verontrustende tv beelden over rellen in de stad, gooien
alleen maar olie op het vuur.
Uiteindelijk besluit zij het ziekenhuis te bellen en krijgt bericht van een opname van een donkere jongen die enigszins aan de beschrijving van
haar pleegkind voldoet.Zij spoedt zich naar het ziekenhuis en stort al het moedergevoel dat zij al die jaren heeft verzamelt over die jongen uit.
Helaas blijkt hij het niet te zijn.

Thuis terug gekomen is voor Harrie de maat vol.
Hij moet haar confronteren met het feit dat zij enkel en alleen haar eigen
gemis aan betrokkenheid van haar moeder toen zij nog kind was, op haar
pleegkind Wesley projecteert.
Dan volgt een ijzingwekkende confrontatie, die Harrie in scene zet door
Annie tegenover haar `moeder` te zetten en haar te laten vragen of die nu
werkelijk ooit van haar gehouden heeft.Tranen met tuiten. Het hoge woord komt er uit en tenslotte komen we ook te weten waarom Annie zelf nooit aan kinderen `begonnen is`.

"Omdat het tot niets verplicht!; je doet maar, je bent er niet, je gaat
maar dood!"

Een aangrijpend maar menselijk relaas over bewuste kinderloosheid en het afrekenen met de spoken uit je jeugd.

Inmiddels ook vastgelegd op video door `Metropolis`een productie
maatschappij waar de schrijver van dit stuk Dick van den Heuvel veel mee
samenwerkt.

Te horen op de cd Zoenen.

SLOOPHAMER
En nog wonen Annie en Harrie in de Almondestraat.
Maar de Almondestraat moet weg. Alles moet tegen de vlakte.Er komt nieuwbouw; kantoren.Ze kunnen een oprotpremie krijgen en een woning in een nieuwbouwwijk. Maar zoals je een oude boom niet moet verplanten, zo moet je Annie en Harrie niet weghalen van dit plekje waar hun geschiedenis is geschreven.Dus verzetten ze zich met hand en tand tegen de slopers.
Zo worden ze langzamerhand wereldnieuws, en raakt zelfs een befaamd
televisieproducent geïntresseerd om hun leven in een real-life-soap vast
te leggen.

Er blijkt echter veel meer gesloopt te zijn dan alleen maar de huizen om
dat van Annie en Harrie heen....

Niets is wat het lijkt in de Sloophamer.
Heden, verleden en zelfs toekomst lijken door elkaar te gaan lopen.
Als je goed oplet en de teksten van de liedjes volgt, zou je het al van
het begin kunnen weten.

'ELKE TRAAN DIE VALT OM HET VERLIES VAN JOU
IS ALS EEN PAREL
DIE GEREGEN AAN EEN KETTING
IK ZAL DRAGEN
EN ME HERINNERT AAN
HOEVEEL IK VAN JE HOU'

Maar voor diegene die zich laat verrassen, zal de verrassing ook als een
zware sloopbal door de muur/ of het hoofd van Harrie/ heen komen.
Prachtige verwarringen spelen in zijn hoofd.

En een mooie tekst (van Joris Lutz) die Har op het lijf geschreven lijkt:

'GISTEREN
WAS EERGISTER NOG MAAR GISTEREN
MORGEN IS VANDAAG WEER GISTEREN
EN MORGEN IS VANDAAG
MORGEN
DAN IS OVERMORGEN MORGEN
IS VANDAAG ALLANG WEER GISTEREN
EN MORGEN IS VANDAAG.
HET KLINKT MISSCHIEN WAT VAAG
MAAR HET IS EEN FEIT
WANT DE GISTEREN VAN MORGEN
IS VANDAAG
GISTEREN
WAS EERGISTER NOG MAAR GISTERN
MORGEN IS VANDAAG WEER GISTEREN
EN MORGEN IS VANDAAG
MORGEN
DAN IS OVERMORGEN MORGEN
IS VANDAAG ALLANG WEER GISTEREN
EN MORGEN IS VANDAAG'

En uiteindelijk is het 'Liefde' waar de voorstelling over blijkt te gaan.

Wat zou je doen als
Als het met jou mis gaat
Zul je altijd van me houden tot de dood ons scheidt
En wat is dat dan houdt alles daarna op
Ik ben niet bang om dood te gaan
Roep ik je moedig toe
Ik wacht je op wat er daar ook mag zijn.
En stel het zou gebeuren
Dan nog zou ik er voor je zijn.

Maar dat doorspekt met ook veel humor..
Want een goed achterwerk is een ezelsbrug voor het leven (Annie onthoudt altijd alles aan de hand van reten!).

En als jij s òchtends uit bed komt.....;.Dat noem ik pas een Kraakbeweging!

Het stuk laat zich bijna niet beschrijven.
Je moet het gezien hebben. Een ABSOLUTE aanrader voor de liefhebber en een ABSOLUTE verrassing voor de mensen die het voor het eerst mogen meemaken.

Te horen op de cd Sloophamer.

De Berini`s ..Een stijl op zich.

Heden te zien in het theater bij u in de buurt!