Georgia Under Threat

 To the Editor:

       Mr. Brzezinski accurately portrays several aspects of Russia’s bid for supporting the US on Iraq. (“Bargaining With Russia” by Mark Brzezinski , Op-Ed, The New York Times, Oct. 8).

     In order to vouchsafe its support to the United States, Russia wants_ among other things_ that the Bush administration acquiesce in Kremlin’s desire to intervene in Georgia, allegedly harboring Chechen fighters. There are many strong and legitimate arguments why Washington should object to Moscow’s caprice. Here are some of them: First, in spite of Russia’s desire, Chechens are widely considered as freedom fighters, not terrorists. Second, the very presence of Chechen refugees in Georgia is due to wars carried out by Russia against freedom-minded Chechnya: Georgia could not help accommodating Chechen women and children who had fled their country several years ago, escaping atrocities committed by the Russian military in Chechnya. Furthermore, many claim that Russia purposely instigated a Chechen influx into Georgia in order to undermine the latter’s political stability and eke out an excuse for future military intervention. Third, Georgia is a democracy, where human rights, as well as freedom of speech and media, are better and fuller guaranteed than in Russia. Fourth, Georgia is a small country willing to completely eliminate its 200-year-old colonial dependence on Russia. Since 1991, when it declared its independence from the Soviet Union (now Russia), Georgia has been making progress in integrating itself into European structures and even seriously considering a coveted membership in NATO.     

            Georgia has been a close US ally in the campaign against international terrorism. Having served as a natural bridge connecting oil-rich Caspian littoral countries with the open ocean, Georgia has been an ever-increasing economic interest to the West. It is Georgia’s strong predilection for the United States_ not some Chechen fighters on its territory_ that challenges Russia’s imperial ambitions and throws the Kremlin into red fury.

Giorgi Qvelashvili

N.J., Oct. 8, 2002

ႰႳႱႤႧႨ ႳႩႠႬ ႨႾႤႥႱ

 გიორგი ყველაშვილი

 2002 წლის 16 ოქტომბერი

          ამერიკის შეერთებული შტატების მიერ გამოთქმული შეშფოთების შემდეგ, ბ-ნ პუტინის მუქარას რომ უკავშირდებოდა, რუსეთის მთავრობა მეტ სიფრთხილეს იჩენს საქართველოს მიმართ. პრეზიდენტი შევარდნაძე აღფრთოვანებას ვერ მალავს და, როგორც ჩანს, მიიჩნევს, მისი პოლიტიკის დამსახურებაა ვოშინგტონის მხარდაჭერა. "სანამ შევარდნაძეა პრეზიდენტი, საქართველოს ვერ დააჩოქებენ",_ ამბობს იგი გულზე ხელის დაბაგუნებითა და რიხმორეული ხმით, და "ბებერი მელა" ჰჲუმორის ხასიათზე დგება. თბილისში დღეს გამართულ ბრიფინგზე პრეზიდენტ პუტინთან მის შესაძლო შეხვედრაზე დასმულ შეკითხვასაც კი შაყირით პასუხობს. ქართველებს კი კიდევ უფრო მეტი შეკითხვა უჩნდებათ გამხირულებული პრეზიდენტის ნახვისას. "სენილური სიმსუბუქეა,  74 წლის პრეზიდენტს ცეკვა-თამაშის ხასიათზე რომ აყენებს, თუ მართლა გვაქვს საზეიმოდ საქმე?"_ კითხულობენ საქართველოში.

        არ შეიძლება არ დავასკვნათ, რომ უდავოდ დიდი მიღწევაა შეერთებული შტატების ჩრდილში მდგომი საქართველოს მიერ რუსეთის შეჩერება, მაგრამ ამასთან უნდა ვაღიაროთ, რომ დროა გადამწყვეტი რეფორმის ჩატარდეს საქართველოს შეიარაღებულ ძალებში, რათა რუსეთმა ვერასოდეს გაბედოს ჩვენი სამშობლოს შეურაცხყოფა და აბუჩად აგდება. ნატოში შესვლა გარდაუვალი აუცილებლობაა, ამაში კიდევ ერთხელ დავრწმუნდით, მაგრამ ნატოში შესასველად მისი სტანდარტების შესაბამისი არმია უნდა ვიყოლიოთ. ქართველი ჯარისკაცი, როგორც ქვეყნის დამცველი, უმაღლესი პატივისცემით უნდა სარგებლობდეს მოქალაქეთა და სახელმწიფოს მხრიდან. დღეს აშკარად გამოიკვეთა კონტურები ერთიანი და განუყოფელი საქართველოსი, რომელიც რუსეთს კუდს ამოაძუებინებს აფხაზეთიდან და სამაჩაბლოდან. ძლიერი არმია ის ძალაა, რომელმაც შესაძლოა ერთი წვეთი სისხლის დაუღვრელადაც კი შემოუმტკიცოს განდგომილი მხარეები დედასაქართველოს. ერთ-ორ წელიწადში, დიდი რუდუნებითა და მეცადინეობით, შესაძლებელია ასეთი არმიის ყოლა. ქვეყანაში წესრიგი უნდა დამყარდეს, სოხუმსა და ცხინვალში ნარკოტიკებისა და იარაღის ტრაფიკინგი უნდა შეწდეს, რაც ვერასოდეს მოხდება ცენტრალური ხელისუფლების კონტროლის აღდგენის გარეშე. და როგორც შედეგი საქართველოს ჲურისდიქციის განხორციელებისა, ლტოლვილები მშობლიურ დაბებსა და ქალაქებს უნდა დაუბრუნდნენ. მთავრობამ ახლავე უნდა მიმართოს ზეწოლას ცხინვალისა და სოხუმის სეპარატისტულ რეჟიმებზე, რათა საქართველო-რუსეთის საზღვრის ყველა მონაკვეთზე, მათ შორის ფსოუსა და როკის გვირაბთან, ქართველი მესაზღვრეები ჩავაყენოთ. მომდევნო ეტაპზე აფხაზეთის მოშიშვლებული საზღვაო სანაპიროს დასაცავად მეზღვაურთა საგუშაგოების გახსნაა საშური სოხუმსა, გაგრასა და ოჩამჩირეში. 

   "US Takes Strong Exception To...Russian Military              Intervention"

Russia To Attack Georgia

By Giorgi Qvelashvili

09/12/02

          President Putin of Russia said that he would not hesitate to bombard Chechen and international "terrorist camps" located in Georgia, in order to do away with the "permanent threat" to his country's southern borders, and if Georgia still remains adamant to Russia's longstanding request to carry out joint military operation in Georgia's Pankisi gorge. Having severely admonished Georgia for harboring Chechen rebels, to further emphasize the seriousness and solemnity of his already stringent standpoint, which was not short of being unprecedented and sensational, during his pronouncement, in front of media, Mr. Putin requested that the Russian military and intelligence commanders put on his desk a plausible and virtual plan of military operation in an immediate future. There have been no analogous statements in Russia's post-Soviet history of existence and if this bombardment really takes place that will be reminiscent of the aggressive foreign policy of the Soviet Union whose lawful heir a modern Russia is: Horrible memories of brutal invasion of Hungary in 1956 and Czechoslovakia in 1968 are still alive.

            Russia has more than enough reasons to be extremely discontented with Georgia: Georgia, a nominal member of the Commonwealth of the Independence States (CIS), a loose structure created by Russia after the demise of the Soviet empire, throws Russia into a red fury when it demonstrates an unquenched desire to seek close ties with the US and the NATO. Georgia, a closest US ally in the Caucasus region, chose Pentagon for training and equipping its troops while rejecting Russia's any involvement in dealing with its internal problems. Moreover, Russia fears that Georgia's foreign policy will be even more pro-Western and therefore completely detached from the Russian orbit of influence after the upcoming parliamentary and presidential elections are held. The opposition whose goal is a NATO and European Union membership and on all accounts will choose a policy proclaiming "the West as the only strategic partner" unlike that of the incumbent president Shevardnadze's, who favors both US and Russia, is strongly believed to become victorious. Russia, unable to solve its own tense political and economic problems, painfully acknowledges the fact that ultimately it will loose any influence over the already alienated Georgia resulting in relinquishing of the whole Caucasus, an important military footstep at the immediate proximity of Middle East. It was not until having occupied and annexed Georgia, figuratively yclept as "a key to the Caucasus", that Russia became a domineering power in this oil-rich and strategically important region having adumbrated less powerful and less sophisticated Ottoman Turkey and Persia at the beginning of the 19th century. The ongoing painstaking process of increasing American and NATO influence in the Caucasus is Achilles heel of Russia's foreign policy. Having already lost control over Baltic republics, and previously over former communist satellites in Eastern Europe, Russia sees the perspective of unstoppable process that will strip ex-World power of more and more countries to influence, as the time progresses. What's next? Central Asia? Reality and course of history have turned way too much against Russia's hegemonic ambitions.

      Russia is infuriated at the fact that after invading Chechnya a second time two years ago, many Chechens sought refuge in neighborly Georgia escaping war and devastation in their homeland. Noticeably, the overwhelming majority of Georgians is Orthodox Christian but that fact does not stymie Muslim Chechens to have friendly ties with the southern neighbor. Mutual desire to end Russia's presence in the region is another common ground for both people. Unlike international community, the Kremlin considers Chechen freedom fighters as terrorists and de facto seeks the extermination of the entire Chechen people since every Chechen man opposes Russian rule and looks forward to his country's independence. Georgia has been sympathetic to Chechen cause and has not yielded to ever increasing Russian pressure and refused to get involved in Russian-Chechen war on Russia's side as. Chechens have no intention to give up their guerrilla war against Russian oppression and, Russians claim that some of the raids on its military positions were carried out by Chechen fighters after having infiltrated into Chechnya from the Georgian territory. Russians claim that the Georgian authorities condoned at, unwilling to stop the Chechen gunmen. The Georgian side categorically denies the accusation and, on its part blames Russia for multiple violations of the Georgian air space and for several cases of bombarding a mountainous region in northern Georgia. The latest raid resulted in human casualties. Russia has been calling these allegations 'preposterous'.

      Under both Georgia's demand and the pressure from the international community, Russia was compelled to close one of its military bases near the Georgian capital Tbilisi but remains rather dilatory when it comes to withdrawal of the remaining three in a timely manner. As an aftermath of worsening relations between the two countries, Georgian parliament has recently passed a resolution demanding an expeditious termination of Russia's military presence in this small country of 5.5 million. The Georgian public is extremely concerned by the aggressive rhetoric of the neighboring nuclear power. Many here assess the recent demarche as a counter balance and opposition to the US plan to attack Iraq.  They say, this menace to Georgia is being undertaken by the Kremlin to dissuade the Bush Administration from its possible invasion of Baghdad. One remains unclear to the Georgians, though, what comparison can be made between the brutal dictatorial regime of Iraq obsessed with the desire to acquire nuclear weapons and a small democratic nation in  Trans-Caucasus paving its way to NATO accession.

       Georgians hope that the United States and other Western democracies will not abandon their country in case of worst case scenario. 

გიორგი ყველაშვილი

2002 წლის 12 სექტემბერი

                რუსეთის პრეზიდენტმა განაცხადა, რომ არ მოერიდება საქართველოს ტერიტორიაზე ჩეჩენთა და საერთაშორისო "ტერორისტთა ბაñების" დაბომბვას, თუ ამას საჭიროდ ჩათვლის და, თუ საქართველო ახლა მაინც არ დათანხმდება ერთობლივი (იგულისხმება რუსეთთან ერთად) სამხედრო ოპერაციის ჩატარებას პანკისის ხეობაში. პუტინმა მკაცრად გააფრთხილა საქართველო და მეტი სერიოñულობა რომ მიენიჭებინა თავისი ისედაც უპრეცედენტო ტონისათვის ამ განცხადების მსვლელობისას მოსთხოვა თავის სამხედრო უწყებებს სასწრაფო წესით მოემზადებინათ და  წარედგინათ მისთვის შესაძლო სამხედრო ოპერაციის გეგმა. თანამედროვე რუსეთის ისტორიას არ ახსოვს მსგავსი განცხადებები და იმ შემთხვევაში, თუ ეს დაბომბვა განხორციელდება, მისი ანალოგი შეიძლება საბჭოთა კავშირის (რომლის სამართალმემკვიდრეც დღევანდელი რუსეთია) აგრესიულ საგარეო პოლიტიკაში ვეძებოთ: საკმარისია გავიხსენოთ 1956 წელს უნგრეთზე და 1968 წელს ჩეხოსლოვაკიაზე თავდასხმა. რუსეთს საქართველოთი უკმაყოფილების ბევრი მიზეზი აქვს.

              საქართველო ე. წ. "დამოუკიდებელ სახელმწიფოთა თანამეგობრობის", საბჭოთა იმპერიის დაშლის შედეგად წარმოქმნილ ქვეყანათა ნომინალური ორგანიზაციის,  წევრია. რუსეთის გაცოფებას კი იწვევს ნატოსთან და ამერიკის შეერთებულ შტატებთან საქართველოს დაახლოების ბოლოდროინდელი პოლიტიკა და მისი სამხედრო ძალების წვრთნის პროგრამა, რომელსაც ამერიკელები ახორციელებენ და აფინანსებენ. უფრო მეტიც, კიდევ უფრო პროდასვლური გახდება საქართველოს საგარეო კურსი საპარლამენტო და საპრეზიდენტო არჩევნების შემდეგ, რომლებშიც ოპოზიციას გამარჯვების დიდი შანსი აქვს: ყველაზე გავლენინი პოლიტიკური პარტიები საქართველოს ნატოში გაერთიანებისა და წლების განმავლობაში ხელშეუხებელი "ამერიკაც, რუსეთიც" ბალანსის აშშ-ს სასარგებლოდ საბოლოოდ დარღვევის ინიციატივით გამოდიან. რუსეთი გაღიზიანებულია იმით, რომ ორი წლის წინ დამოუკიდებლობის მოსურნე ჩეჩნეთის დაპყრობის შემდეგ მრავალმა ჩეჩენმა მეგობარ საქართველოს შეაფარა თავი. აღსანიშნავია ის ფაქტი, რომ ჩეჩნები მუსლიმანები არიან ხოლო ქართველთა უმრავლესობა ქრისტიანია, თუმცა ეს გარემოება მათ ხელს არ უშლით იმაში, რომ მრავალ საკითხზე ერთიან პლატფორმაზე იდგნენ და კავკასიაში  რუსეთის ჰეგემონიის დასასრული ერთად დააჩქარონ. საერთაშორისო თანამეგობრობისაგან განსხვავებით, კრემლი ტერორისტებს უწოდებს თავისუფლებისათვის მებრძოლ ჩეჩნებს და მათ ბრალად სდებს პერიოდულ რეჲდებს რუსულ საოკუპაციო პოზიციებზე. რუსები ამტკიცებენ, რომ რამოდენიმეჯერ ასეთი თავდასხმა საქართველოში თავშეფარებულმა ჩეჩენმა "გუერილებმაც" განახორციელეს. ქართული მხარე კატეგორიულად უარჰყოფს ამ ბრალდებას და თავის მრივ რუსეთს ადანაშაულებს საქართველოს საჰაერო სივრცის არაერთგზის დარღვევასა და მთიანი ტერიტორიების დაბომბვაში. ამას წინათ ასეთმა დაბომბვამ ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა.

                   საქართველოს მოთხოვნითა და საერთაშორისო თანამეგობრობის ზეწოლით რუსეთი იძულებული გახდა, დაეხურა თავისი ერთერთი სამხედრო ბაზა საქართველოს დედაქალაქ თბილისის მახლობლად. თუმცა იგი აჭიანურებს დარჩენილი იმ სამი სამხედრო ბაზის გაყვანას,  რომელენიც რელიგიური ან ეთნიკური თვალსაზრისით რთულ რეგიონებში მდებარეობს. ოპოზიციის მოთხოვნით ქართულმა პარლამენტმა უკვე მიიღო დადგენილება რუსეთის ყველა სამხედრო ბაზის დაუყოვნებლივი გაყვანის შესახებ. საქართველოს მოსახლეობა შეშფოთებულია მეზობელი ბირთვული სახელმწიფოს მეთაურის აგრესიული გამოხტომითა და მზადაა ღირსეული წინააღმდეგობა გაუწიოს შესაძლო აგრესიას. ბევრი ქართველი პოლიტიკოსი მიიჩნევს, რომ რუსეთის მუქარა საქართველოს მიმართ საპირწონეა შეერთებული შტატების მიმდინარე პოლიტიკისა ერაყის წინააღმდეგ და მიზნად ისახავს, გადააფიქრებინოს ამერიკას თავისი სამხედრო დარტყმა ბაღდადზე. ერთი კია, ქართველებს ვერ გაუგიათ, თუ როგორ შეიძლება ატომური იარაღის ქონის იდეით შეპყრობილი დიქტატორული ერაყის შედარება ნატოში შესვლის მსურველ დემოკრტიულ საქართველოსთან.

                 საქართველოში იმედი აქვთ, რომ საერთაშორისო თანამეგობრობა არ დაუშვებს რუსეთის მიერ მათი ქვეყნის დაბომბვას,  ხოლო თუ ეს დაბომბვა მაინც მოხდება, ერთნიშნად დაგმობს მას.

By Giorgi Qvelashvili

It was highly anticipated that the opposition in Georgian parliament (Democrats, Nationalist Movement, Traditionalists and New Rightists), seeking a full break-off from Russia’s political orbit, wouldn’t have passed up the opportunity to severely castigate government’s indecisiveness and reluctance to embark on so called exclusionary policy: embracing Washington, not leaving even a slight chance for Russia’s century-old ambition to dominate Georgia. In its far-reaching resolution, Parliament calls for a withdrawal from the Commonwealth of Independent States, a loose structure created by Russia to slake its imperial nostalgia after the breakup of the Soviet Union. Georgia was compelled to join this organization in 1993 having succumbed to overwhelming political and military pressure from the North. Parliament also demands an immediate shutdown of Russia’s remaining military bases in Georgia. (In 2000 Russia was forced to relinquish one of them near the capital Tbilisi).

Many in Georgia think that the latest air raid (which was denied by Russia) is an ultimate act of desperation and vengeance: like last convulsions before a complete withdrawal from Georgia. It’s a punishment for rejecting Russia, _ ordinary Georgians conclude. Opposition is highly regarded as victorious in coming General Election scheduled to be held next fall. Unlike other post-Communist countries, the Communist Party is negligible in Georgia and both right and left divisions of the mainstream political spectrum are mostly pro-American or at least pro-Western. The leftwing political parties favor dual partnership, though, paying “due” respect to Russia’s “legitimate” interest in the region. A likely presidential candidate from opposition, Mikheil Saakashvili is an American-educated young politician who envisions his country as a western-type democracy destined to bona fide NATO membership.

28/08/02     Mariamoba: A religious festival with secular By Giorgi Qvelashvili                                      intricacies

              Georgians cherish their culture which is a complex mixture of immortal religious tradition and profound secular spirit. Having embraced Christianity as a state religion in 337 A.D., Georgia has been proud of being the land where two Disciples of Jesus Christ arrived in the 1^st century to preach God’s Word. That’s the reason why Georgian Church is yclept “Apostolic”. Today, August 28^th , is a day to commemorate St Mary who is considered by the Church as a divine protector of Georgia. Lying deep in nation’s psyche, Mariamoba, a colloquial synonym of this religious festival, is widely celebrated across Georgia both in churches and homes. It is a time of praying for better future for Georgian families and the country as a whole. In the rite of old tradition, some sacrifice sheep or other domestic animals to God believing that their pleas and requests will be heeded better if they do so. Sometimes this is a gesture of ultimate gratitude to All-Mighty for averting a certain disaster or surviving a life-threatening illness. Almost every family has special Mariamoba dinner when relatives and neighbors are gathered around traditional Georgian table.