En daar zit ik dan.
Slechts een lampje brand in het huisje, slechts een ziel aanwezig.
Vespertine vult het huis.
Een schetsboek word geschreven in ecoline en acryl.
Het medeplichtige lampje, mijn vriend,
schenkt mij de hand
Een poweet in mij wil dichten op deze donkere nacht
maar de kat slaapt
en als ik dicht dan word hij door de woordeloosheid gewekt
Ik moet voorzichtig zijn
Ik teken de eenzaamheid
ik schilder een dansende eenzaamheid
zij heet ballerina
zacht dwarrelt ze over de pagina's
Na de pentekening van het oog maakt ze zich groot
op haar tippen trippelt ze verder
ze vraagt niet of dat mag.
Ze mag.
Belletjes rinkelen, kleine belletjes maar eenzaam als in de hoge klokketoren van elk eenzaam dorp wanneer ze trippelt
Zal ik haar gevangen nemen in een foto?
Zal ze dan niet sterven?
Muziekdooszieltje , zult gij dan sterven?
En ze kijkt me aan wanneer ik haar dit vraag,
bijna verliest ze haar evenwicht
maar net voor haar breekbare tip zich uitstrekken kan tot een mensenvoet lijkt ze te zweven in evenwicht.
En ze kijkt me weer aan.
Ze staat vast op mijn blad en voor een woord uit haar mond een antwoord geeft droogt ze op , ze was slechts acryl.
Posted by kika_vollaile
at 12:15 AM MEST
