Hoort wie klopt daar kinderen? O , wie zou dat zijn? Magere Hein?
26 Dec, 05 > 1 Jan, 06
12 Dec, 05 > 18 Dec, 05
3 Oct, 05 > 9 Oct, 05
26 Sep, 05 > 2 Oct, 05
29 Aug, 05 > 4 Sep, 05
22 Aug, 05 > 28 Aug, 05
15 Aug, 05 > 21 Aug, 05
8 Aug, 05 > 14 Aug, 05
1 Aug, 05 > 7 Aug, 05
11 Jul, 05 > 17 Jul, 05
27 Jun, 05 > 3 Jul, 05
20 Jun, 05 > 26 Jun, 05
30 May, 05 > 5 Jun, 05
2 May, 05 > 8 May, 05
25 Apr, 05 > 1 May, 05
4 Apr, 05 > 10 Apr, 05
28 Mar, 05 > 3 Apr, 05
21 Mar, 05 > 27 Mar, 05
7 Feb, 05 > 13 Feb, 05
3 Jan, 05 > 9 Jan, 05
6 Dec, 04 > 12 Dec, 04
15 Nov, 04 > 21 Nov, 04
8 Nov, 04 > 14 Nov, 04
25 Oct, 04 > 31 Oct, 04
4 Oct, 04 > 10 Oct, 04
27 Sep, 04 > 3 Oct, 04
20 Sep, 04 > 26 Sep, 04
30 Aug, 04 > 5 Sep, 04
23 Aug, 04 > 29 Aug, 04
16 Aug, 04 > 22 Aug, 04
9 Aug, 04 > 15 Aug, 04
2 Aug, 04 > 8 Aug, 04
26 Jul, 04 > 1 Aug, 04
12 Jul, 04 > 18 Jul, 04
5 Jul, 04 > 11 Jul, 04
28 Jun, 04 > 4 Jul, 04
21 Jun, 04 > 27 Jun, 04
14 Jun, 04 > 20 Jun, 04
31 May, 04 > 6 Jun, 04
24 May, 04 > 30 May, 04
17 May, 04 > 23 May, 04
10 May, 04 > 16 May, 04
3 May, 04 > 9 May, 04
26 Apr, 04 > 2 May, 04
19 Apr, 04 > 25 Apr, 04
12 Apr, 04 > 18 Apr, 04
5 Apr, 04 > 11 Apr, 04
29 Mar, 04 > 4 Apr, 04
22 Mar, 04 > 28 Mar, 04
8 Mar, 04 > 14 Mar, 04
1 Mar, 04 > 7 Mar, 04
16 Feb, 04 > 22 Feb, 04
9 Feb, 04 > 15 Feb, 04
2 Feb, 04 > 8 Feb, 04
26 Jan, 04 > 1 Feb, 04
12 Jan, 04 > 18 Jan, 04
29 Dec, 03 > 4 Jan, 04
22 Dec, 03 > 28 Dec, 03
15 Dec, 03 > 21 Dec, 03
8 Dec, 03 > 14 Dec, 03
1 Dec, 03 > 7 Dec, 03
24 Nov, 03 > 30 Nov, 03
17 Nov, 03 > 23 Nov, 03
10 Nov, 03 > 16 Nov, 03
3 Nov, 03 > 9 Nov, 03
27 Oct, 03 > 2 Nov, 03
You are not logged in. Log in
Entries by Topic
All topics  «
Dingen.
Blog Tools
Edit your Blog
Build a Blog
View Profile

Thursday, 20 November 2003
The King
Het is zaterdag namiddag wanneer een hoop Elvisfans besluiten een definitieve immitator wedstrijd te houden om eindelijk eens uit te maken wie van het `the king' is.De wedstrijd wordt gehouden in caf? `Giovanni&Sonja'.
`Is iedereen er?', vroeg Giovanni zelve door de micro die elke seconde van z'n statief zou kunnen vallen.Er werd door het geroezemoes in het kleine zaaltje niet echt verstaan wat die caf?baas daar allemaal was aan het uitkramen, dus nam Giovanni zelf het initiatief en besloot de inschrijvingslijst te controleren.'Arthur', zo las hij:'aanwezig'. Karel en Nobel waren er ook. `Walewein, inorde' noteerde hij zorgvuldig.'De vos',zo las hij vervolgens. Maar z'n goeie makker Giovanni kon De Vos niet meteen opmerken in de menigte en dacht bij zichzelf; De Vos zal wel even gaan zeiken zijn.Hij ging dan maar verder met het controleren van de namen . Ja, Eggheric en Elegast waren er ook. Toen Giovanni nog steeds De Vos niet had opgemerkt, greep hij de micro beet zette de knop op `aan', liet hij de micro weer vallen (waardoor het halve caf? op de grond lag van de hilariteit)en sprak hij tenslotte : `Eum, Hallo , Hallo TEST. Een vraagje aan de kliek: heeft iemand de Rosse gezien? Ik bedoel niet Minoes neen , ik bedoel De Vos.' Nog niemand had hem gezien, wat op zich wel behoorlijk vreemd was.De hele kliek besloot dus om Reynaerd te gaan halen. Dat besluit kwam pas tot stand toen men bemerkte dat hun `toverkruid `op was.Dat ging namelijk zo: de hechte vriendenkring zat bij avondschemering gezellig te kletsen over dingen als `de hond' , `het wijf' en `de nieuwste Cabrio'. Arthur rolde met genoegen een jointje. Na het rondgeven van deze nog steeds illlegale drug viel er een stilte.'Ik zie ze vliegen ,denk ik',sprak Arthur. `Wat dan?', vroeg Walewein bijna fluisterend.'Wel, momenteel zie ik een schaakbord vliegen, het is een roos en af en toe lijkt het te vervormen naar een groene vlek.'De nodige stilte viel.Een vogel kwam op de vensterbank zitten.'Shit, ik hoor die vogel spreken', fluisterde Eggheric met een vrezende ondertoon in z'n stem.
De stilte viel weer.
`Dit is verdomd goed toverkruid', sprak Elegast tenslotte .Iedereen was het ermee eens. Het toverkruis kwam van De Vos.De Vos had namelijk een hele plantage , en dat viel natuurlijk wel in de smaak bij de vrienden. Men besloot dus unaniem dat degene die De Vos ging halen de wedstrijd zou winnen en voor eeuwig `the King' zou zijn.Ook kreeg de dappere held die deze onderneming zag zitten het laatste grammetje toverkruid mee op zak.Er was niet meteen iemand kandidaat om onze vriend De Vos te gaan halen , bij hem thuis zat namelijk een flinke Duitse schepervogelsin , die De Vos z?lf gekruist had. Arthur beweerde zelfs dat die Duitse schepervogelspin verantwoordelijk was voor de dood van z'n dochtertje , die van de hondvogelspin een beet gekregen had. Maar Walewein verdedigde De Vos , niet enkel omdat hij de neef van De Vos was of omdat hij King wou worden naar zijn zeggen , n??n volgens hem was het verhaal van Arthur maar ??n kant van het verhaal. Walewein nam dan ook het besluit z?lf De Vos te gaan halen.

Toen Franky Walewein de dorpstraat uitgelopen was, besloot hij langs het bos te wandelen.Dat was namelijk al lang geleden.Maar in het bos was ook een boswachter vergezelt door een `getemde'wolf. Nu ja , zo getemd bleek die bij nader inzien ni?t te zijn. Hij had nauwelijks het bos betreden of het ding hing al aan z'n been.Maar Franky had daar weinig problemen mee , nam z'n dienstwapen (Franky was politie agent) uit z'n zak en schoot het beest een kogel door z'n poot.Het beest weigerde zich over te geven en besloot nog ietsje harder te bijten. Frank maar schoppen. Schoppen dat beest.Alles wat hij kon vinden in een straal van ??n meter zou gebruikt worden als slachtmateriaal (an dat waren dus voornamelijk takken).Na zeker een uur strijd te hebben geleverd , twaalf kogels en heel wat gebroken takken later besloot de wolf toch maar eens dood te vallen. De boswachter het mietje was intussen al lang met de noorderzon verdwenen. Franky was helemaal de kluts kwijt en besloot dan maar het laatste restje toverkruid op te steken.Het duurde niet lang of hij zag weer een schaakbord vliegen.Hij volgde het en voor hij het wist stond hij voor de deur van Nobel. Franky belde dus maar aan. Vreemd genoeg was Nobel intussen al naar huis gegaan ?n een grotere verassing was dat De Vos er ook was. Nobel had De Vos tegengekomen in het naar huis komen.( De Vos had toen Nobel een boom met honing in getoond, waarop Nobel een zwitsersmes boven haalde en de boom met de grond gelijk maakte).Nu zaten ze dus gezellig met z'n tweetjes de honing op te smullen.
Franky Walewein wou kost wat kost De Vos mee naar het caf? krijgen zodat hij `the king' zou zijn, maar zo snel ging dat niet .Nobel wou een date met Karel inruil voor De Vos.Want stiekem had Nobel al jarenlang een boontje voor Karel . Franky begreep de arme jongen wel en ging dus maar weer eens terug naar het caf? om Karel te halen.

Aan het caf? aangekomen bleek Karel naar een Halloween party te zijn afgezakt ergens in een nabijgelegen caf?. En hup , Franky daar ook naartoe.

De zware deur achter hem was erg zelfstandig en klikte zelf toe. Hier stond hij dan, als enige zonder griezelmasker op.Hij zag een hoop wilde fuifgangers en hoopte spoedig Karel te vinden.Franky liep naar de bar en hij moest niet langer zoeken want aan de bar zat een ongemaskerde Karel al dan niet te flirten met een gemaskerde potenti?le boosdoener.Dit maakte Franky een beetje van streek. Intussen had Karel opgemerkt dat Franky was binnengekomen en bood hem een barkruk aan.Zo kon Franky de kans nemen de potenti?le boosdoener aan de tand te voelen.'H? jij daar , zou je je masker eens willen afzetten als ik tegen je spreek', Franky was niet zo subtiel in die dingen.'Als je het zo grof vraagt jongeheer dan verkies ik m'n masker op te houden', sprak de onbekende gemaskerde. Karel zag het al van ver aankomen.Franky's hoofd liep rood aan , z'n lippen begonnen spastische trekjes te vertonen . Z'n hand gleed richting dienstwapen. Maar het hand bedacht zich mits de veertien laatste kogels al ergens in een wolf verdwaalt waren. Vervolgens begonnen z'n oren te flapperen wat feitelijk erop neer kwam dat hij z'n geduld verloren was.'En gij gaat u!w masker nu af zetten of ge krijgt een peer op uw teljoor'brulde hij. De gemaskerde stond meteen klaar in een Samurai-achtige pose. Het duurde niet lang of er ontstond een gevecht waarbij van de ene kant veel geschopt werd en van de andere kant verdacht veel gekrabt werd. Uiteindelijk zat Franky op de buik van de gemaskerde tegenstander en trok onverschillig het masker af. Buiten het bloed dat er vanonder stroomde kwam hij tot de constatatie dat de potenti?le bedreiging eigenlijk helemaal g??n bedreiging was mits men hier te maken had met een vrouwmens. Karel zelve was zich niet meer zo bewust van de hele toestand mits hij het legale promillen alcohol al danig overschreden had.

Franky werd wakker op een harde matras. Slaperig keek hij in het rond maar herkende ni?ts . Pas tien tellen later viel z'n euro en kon hij zelfs niet voor zichzelf ontkennen dat hij wellicht in de cel was beland. `H? portier, wat doe ik hier?'piepte hij met een pruilmondje dat tussen twee tralies gedrukt was. `Even kijken', zei de als man verkleedde beer: `ik heb hier staan ; Franky Walewein onzedig gedrag op openbare plaatsen en drugbezit en dat dan voor een collega, Franky toch! U kan wellicht de cel verlaten na oftewel een borgsom al dan niet na het opmaken van een nieuw rapport.'. De beer had nauwelijks z'n zin afgemaakt of er kwam een man binnen gewandeld in het aangebouwde politiekantoor. Het was een man met een air , een man die als achtergrondmuziekje werd begeleid door zinnen als `I just want to make love to you'. Het was een verschijning op zich en hij heette Karel. De Karel waar Nobel stiekem een boontje voor had en daar had hij verdorie gelijk in.Nog geen tien minuten later verlieten Franky en Karel al het politiekantoor en Franky genoot van de gelegenheid om Karel te bedanken met een dikke smakkerd.Karel zei enkel nog : `Isabele m'n zus leeft nog maar half hoor dwaaskop, kon je niet wat harder schoppen?'. Het was dan ook een gekende annecdote dat Karel en Ysabele niet de beste broer-zus-verhouding hadden. Wat het ook zijn mocht , Franky en Karel vertrokken zo snel als mogelijk naar Nobel om die arme De Vos te gaan halen. Want ze hadden ?cht wel zin in toverkruid en Franky wou nog steeds koning worden.

Na het flinke eind wandelen kwamen Franky en Karel eindelijk bij Nobel aan.
Karel belde aan.
Alles bleef stil. Pas enkele seconden later zagen ze dat iemand het licht in de hal aanstak.
De Vos deed open. Hij zag lijkbleek en was buiten zichzelf. `Vos , wat is er?', probeerde Karel. `Nobel , d? Nobel...', stamelde hij en vervolgens dit: `Ik werd net wakker hier in de zetel naast Nobel, Nobel is ....'

`Is Nobel?', vroeg Karel
`Nobel is.', antwoorde De Vos.
`De drank', voegde hij er aan toe.

Met z'n drietjes waggelde het overblijvende gezelschap dieptriestig weer naar het caf?. Onderweg biedt De Vos wat toverkruid aan.En wijl ze door de donkere straten hun weg banen blijft Karel plots stilstaan: `Ik zie een engel'. `En ik zie een vliegend schaakbord', grapte Franky. Waarop Karel herhaald: `Ik zie een engel en hij zegt dat ik moet gaan stelen. Het moet van God , het mo?t.'
De Vos dacht bij zichzelf : `het moet gedaan zijn van mij krijgen ze geen toverkruid meer , dat loopt nog eens verkeerd af.' Maar Karel wou z'n plan doordrijven en toen ze uiteindelijk aan het caf? aankwamen, viel z'n oog op het vat bier achter de toog.

Eggheric en Elegast hingen nog min of meer levend aan de toog wanneer Karel het vat bier vanachter de bar rolde. Elegast was wild enthousiast en hielp voor zover hij nog staan kon het vat te duwen. De Vos en Arthur namen intussen plaats aan een tafeltje.Ze observeerden de steel-het-vat-actie vanuit hogere sferen.Toen Elegast en Franky het vat tot de deur van het caf? hadden gerold begon Eggheric een dronken wartaal uit te slaan. Een soort protesterend wartaal.'Dat is toch onverantwoord het stelen van de drank die voor de dorstigen te laven bestemd is , Giovanni mijne maat gaat dat niet appreci?ren etc.' De enige die er dit min of meer kon uit op maken was Franky maar hij loste het probleem meteen op, hij ging op een stoel staan vlak bij het raam men hoorde een krak , hij draaide zich om en had een gordijnrails in z'n handen. Z'n oren flapperden, z'n lippen beefden.De gordijnrails was van scherpe ijzer en dat kwam Franky ten goede. Even later stuiterde Eggherics hoofd op de net geboende caf?vloer.

Franky wreef z'n bloedhanden af aan z'n broek en vervolgde z'n missie : samen met Elegsat rolde hij het vat naar buiten. De Vos en Arthur volgden. Buiten op het terras bleven de vier zitten. `Zeg eum , wie wordt er nu the king?', vroeg Karel onzeker, waarop De Vos in z'n klokkenspel beet.Een caf?tafel in De Vos z'n schedel was de reactie daarop.De Vos ademde nog een laatste keer en viel toen in de eeuwige slaap. Karel kon dit nooit verwerken en sprong van de in die tijd nog rechtstaande linker twintower. Franky Walewein en Arthur trouwden in december, Ysabele was getuige.



Posted by kika_vollaile at 8:19 PM CET
Post Comment | View Comments (4) | Permalink
Friday, 14 November 2003
Situatie.
Klein verward meisje achter pc.Tarzan doet een poging tot het repareren van een andere pc. Van tijd tot tijd stoot die op zijn beurt een signaal uit (een monotone si).
Straks nog even verder werken op het programma staan : een verhaal voor Nederlands , taak algemene muziek theorie afwerken, basisscript kortfilmpje schrijven, pianostuk eindelijk eens bezien,haar wassen en eventueel het jeugdhuis onveilig maken. Neen , natuurlijk kan dit geen van de lezers boeien maar zie het als een soort 'niet-vergeten-lijstje' en hou in het achterhoofd dat het maar beter is dat ik het hier neertyp. (De kans dat het anders in de chaos van mijn beroemde kamer opgeslokt wordt is aannemelijk groot.)

Ach ja.
Vreemde dingen tegenwoordig.
Een melige ik, een dj in de damestoiletten op school, groene pepers in neuzen, vogels in huis, regen in de plas.

Heel vreemde dingen tegenwoordig.
Zelfs -en dat is zelfs erg straffe kost als je het mij vraagt-ik vind dat ik niet meer aangesproken moet worden met God. Neen dat hoeft niet meer. Maar de andere ego-opkrikkertjes mogen wel nog.

'Wat lul ik toch raak?',vroeg Kika
'Jij lult veel raak.',anwtoorde Kathy vanzelfsprekend
-'Ja dat doe ik.'
'Goed dat je het zelf door hebt Kika.'En Kathy had
gelijk.
'Dank je , ik ben trots op mezelf'
Zelfbewuster dan ooit tevoren vloeide het volgende uit de oceaan der wijsheid:'Dat mag , dat hoort ook zo , u bent tenslotte God.'
Kika keek bedenkelijk naar Kathy en sprak vervolgens:'Dat heb je goed gezien lieve Kathy, wat ben jij toch een slimmerdje.'
-'Dank je , dank je.'
Onze vriendin Kika kon het niet laten Kathy op d'r plaats te zetten:'Neen , neen , niet zo verlegen wezen meisje , je bent echt geniaal.Je hoeft heus niet zo bescheiden te zijn. '


En zo sloten Kathy en Kika vriendschap voor het leven. Samen veroverden ze een tweedehands lichaam van een meisje die maar van 'de kunst' kwam. Ze terroriseerde het hele lichaam door het meisje af en toe spastische bewegingen en euforische uitbarstingen te laten uitstoten. Samen lachen ze daar dan wat af , in de stuurcabine van het meisje Kunst. Hun ironische opmerkingen worden gebotviert en tot op heden ten dage verdenkt men dus het lichaam van deze soms slecht overkomende streken.Maar ze zouden eens moeten weten.Alles zit in 't kopke, maar dat weten slechts ik en Kika.


Posted by kika_vollaile at 6:20 PM CET
Post Comment | View Comments (2) | Permalink
Even aan Hare Rita de Pita , mijn halfgodin.
Beste Pita,
Zoals u wel merkt zal ik (wellicht) niet aanwezig kunnen zijn op uw optreden, toevalligerwijs op uw 4 de verjaardag. (Het 'misschien niet aanwzeig zijn' ligt voornamelijk aan het feit dat Merksem een lange rit is zonder vermarmend commpagnie op een vrijdagavOND.)Ach ja, we bespreken vlug wel weer wat. (O juist ik moet u nog enkele woorden doormelen.)Hopelijk valt het publiek vanavond goed mee. (Aan uw sonnetten zal het niet liggen , die zijn top.)

Eum.Eum.

kika .
Ps; Wasper Jarlop

Posted by kika_vollaile at 5:44 PM CET
Post Comment | View Comments (1) | Permalink
Monday, 10 November 2003
Melig geit.

There was a bank
in Antwerp
before het water comes

The water comes
out of a bottle
out of the scheld.

Little light lights
In the metro
and out of the scheld
out of you're eyes.

There was a bank
in antwerp
before the verto peperonis
come
into our nose

Tablemoments
come and go
like pijlkes
to a way
so far away
from the station
and the stonehengeman

L'amour fume
dans ma doigt
but
my heart is sold
to the jongen Gods.

Verhelst zal het weten,
comme folle c'est folle
and then it streams
out of you're lips

out of a bottle
out of the scheld.

Posted by kika_vollaile at 8:54 PM CET
Post Comment | View Comments (3) | Permalink
Friday, 7 November 2003
Missie voetbalsokken.
Op het kantoor zat wijkagent P. de dagverslagen van de aangeworven illegale kuisvrouwen uit te typen. Er hing een luchtige sfeer die wellicht iets te maken had met de pasgeverfde kamer. Iemand vond pastelroze wel mooi staan en zo werd er voor pastelroze geopteerd.Het smurfenlied neuriende voelde P. zich opgewekt en vrolijk. Zelfs de radio mocht blijven staan op radio donna , neen niets kon zijn humeur verpesten.

Toen zwaaide de deur open, met een air van jewelste klik-klakten de hakjes van een kort gejurkte jonge dame het kantoor binnen.P.keek op, z'n hart sloeg enkele tellen over en vroeg zich plots af waarom hij het bevallige ding nooit eerder gezien had. Toen kwamen er -na het inorde steken van de zwoele blonde lokken die door de buitenwind iets wilds hadden gekregen-ook woorden uit de barbiepop. Inderdaad, woorden. Namelijk de volgende : 'Hej daar knapperd, ik ben hoelahaarbarbie uit Hawai. Hoe heet jij?'.
Hij twijfelde even en wist toen na het bekomen van het fluwelen stemgeluid het volgende uit te brengen; 'Ik heet

*wordt vervolgd*

Posted by kika_vollaile at 7:13 PM CET
Post Comment | View Comments (2) | Permalink
Wednesday, 5 November 2003
Amnesty International
Liefste Procureur,
Ik vind het helemaal niet lief van je dat je mensen aanhoudt die helemaal onschuldig zijn. Ik eis dan ook dat u deze hoop brieven niet negeert en de onschuldigen vrij laat. U moet weten dat wij van amnesty international een grootse hoeveelheid brieven niet zomaar uw kant uitstuurt. Het is echt waar P. Van Kneut en R. Van Dam waren op de dag van de moord niet aanwezig in het metrostation. Ze hebben elk een alibi en men heeft getuigen. Wij komen op voor deze gewetensgevangenen.

Dikke kus
Sabrina


(Geinspireerd op een echte brief naar een procureur voor Amnesty International waarin de klasgenoot H.Oiseau z'n brief begon met 'liefste procuruer' en eindigde met 'groetjes'.)

Posted by kika_vollaile at 9:05 PM CET
Post Comment | View Comments (6) | Permalink
Ach ja.
Om de een of andere onverklaarbare reden kreeg ik vanmiddag -tijdens de les Godsdienst-een pracht van een idee. Lang heb ik me afgevraagd wat ik later worden zou. M'n moeder wist me onlangs te vertellen dat ze me wel cabaret zag doen. Je weet wel one-man-acts. Maar dat is een mannenwereld en ik ben niet precies wat je kan noemen een femenistje.

Dus de les Godsdienst, Charlotte was -weer eens-in discussie getreden met onze onverstaanbare Godsdienst leerkracht. (HIj murmeld er op los maar geen kat kan er wat uit opmaken , behalve Charlotte en om de een of andere reden vind ze nooit dat hij gelijk heeft in wat hij zegt.)Alles ging dus z'n gangetje. Een of andere kutvlinder was uit m'n buik ontsnapt en leidde m'n aandacht naar m'n sokken. G's sokken. Voetbalsokken.

Heden draag ik rode voetbalsokken.
Ik probeerde me een voetbalmatch live voor te stellen , maar ik kreeg de commentator niet uit mijn hersenpan.IK heb dan ook nooit live zoiets mogen aanschouwen.

Maar nu Le point; 'commentator'dacht ik.
In de les Godsdienst was ik.
Wat geeft dat?
Inderdaad; Kerkcommentator.
Dat is nog eens wat voor mij.
Satire op zondagochtend bij de openbare omroep ; uw commentator heet zoals wekelijks Kika Vollaile.

Maar.
Maar,het is en blijft een droom die nooit in vervulling zal gaan. Zoals u allen weet ben ik God undercover als een of ander zwaar gestoord anti-christ aanhangster. Dat leek me best nog subtiel. Dat kekrkcommenteren kan ik dus vergeten. Niet goed voor het ego van het meisje wiens lichaam ik bezet.
IK -o-allemachtige-ik zal dan maar dit teken aan de mensheid beindigen vooraleer er weer een of ander mensje aan de dood ontsnapt. Het is echt niet makkelijk God te zijn, dan laat je eens iemand van een appartement donderen dan komt er een orde andere gedrochten hem reanimeren.Je zal het maar meemaken. Niet dat het zo spectakulair lastig is , neen. Op zulke momenten zuig ik gewoon wat water van de noordpool en drop die bovenop de reanimatiewagen. Zodat mijn sterveling toch sterft en de reanimators vast zitten in een fille wegens een kettingbotsing (let op 'gladheid'). Ze komen vervolgens doodmoe , teneergeslagen en te laat thuis waardoor ze nog net de achterdeur horen dichtklappen,. Ze lezen het kattebelletje dat werd achtergelaten op de tafel ;
'Schat , Ik ben er vandoor. Zo kan het niet langer.
Liefs Marleen'

Posted by kika_vollaile at 8:56 PM CET
Post Comment | Permalink
Monday, 3 November 2003
Hoeveel?
1:2 = TWEE.
een delen door twee geeft twee.
Namelijk twee halven.


En twee delen door drie geeft 66.
Namelijk 66 tienden.

En wie nu nog niet gelooft dat ik logisch kan denken, die heeft een serieus probleem.

En neen meneer Djoser, ik zal die pen niet uit mijn mond halen ALS IK PRAAT. Het is namelijk EEN STIFT.Barbaar! Onze omhooggevallen fisicus die tegen z'n zin wiskunde geeft in het KSO, is een schatje. O zo fout niet passen in het plaatje. Met zijn blinkende schoenen. Geshokkeerd door de persoonlijke commune binnenin onze eigen klas. Negeert zijn kotsende leerlingen in de ochtend. (Tegen het vitrineraam van de bakker.)

En neen, drukinkt gaat niet meteen van je handen en ja noem dat maar smerig. Want ooit komt er een kans voor weerwraak en zal de drukperspiepen , en nooit als te voren zullen wij zo'n brede afdruk gehad hebben van een heuse fisicus.


(Elke overeenkomst met bestaande figuren is gebaseerd op louter toeval.)

Posted by kika_vollaile at 7:42 PM CET
Post Comment | View Comments (5) | Permalink
Sunday, 2 November 2003
Kindertrauma.
De regen druipt heel langzaam uit het wolkengordijn als was het een of andere god die ons geduld test. De tuin ligt er woelig bij. Als ik voorover buig en m'n handen plaats op een molshoop, dan zie ik hoe de regen kaatst op zijn ontblote bovenlijf. Als met het waaien van de wind lijken de scharnieren van zijn lichaam nog piependgewijs een toonladder te willen uitstoten. Wellicht de laatste.

Maar, ik buig niet voorover, neen. IK blijf gehurkt zitten tegen de boom. Tegen mijn Japanse Kerselaar. De koevoet weegt in mijn hand en beslist heel bewust voor een andere drager. De aarde.

Als er vijf bladeren gevallen zijn van mijn boom zal ik opstaan. Als er vijf bladeren vallen van mijn boom zal ik opstaan. Zal ik opstaan.

Zes bladeren dwarrelen om ter traagst tot een plas, zand en gras. Kutseizoen.

Ik sta op als een sprinter heel bewust van elke beweging. Verbonden met evenwicht en situatie. Mijn stille kleine ballet in rallentando.

Mijn hand reikt naar de wonde , die een hele kleuterschool regendruppels niet kan uitwissen.
Een gat in het hoofd. Het klinkt komisch. IK veer op en ga mijn koevoet halen. En ja hoor! Hij past perfect in de schedel. De puzzel compleet.

En toen ik daar zo zat, kapotgeregend met in m'n rechterhand mijn voetje, toen dacht ik aan het volgende;

Zand , veel zand, en water. Ja water.
Kopje onder , kopje onder. Zout.
Emmertje , rijfje, ZANDKASTEEL.

Uit de vage kinderherinneringen wakker wordende werd ik er me van bewust dat ik met m'n koevoetje de inhoud uit Gerts oogkas haalde. IK voelde me weer klein. Spelen met de dingen.

Mooi oog , mooi. Mooi oog kan geen hond meer zien.
Oogzenuw. Nagel eens in pupil krassen, voelt als plastiek waarin kinderboterhammen wachten tot de middag waar ze zullen worden opgeslokt en vergeten worden.

Iets hards , mijn ijzeren lieveling voelt iets hards. Stil maar koevoetje , Gert zal je geen pijn doen. Ik ben er.


Een uurtje later hingen alle ingewanden mooi in de boom. Niet met draatjes , neen . Gewoon op de sterke takken van mijn Japanner. Het was erg mooi toen de zon onderging. Maar niets kon mij nog wederhouden
ook Samson een bezoekje te brengen.


(Kika.)

Posted by kika_vollaile at 12:17 PM CET
Post Comment | View Comments (2) | Permalink
Saturday, 1 November 2003
The old man Guido will not know
He you bowling sjoe,
Can Loe reed a good map?

Loe can and U2.
Kakking on the street,
Old man Guido never meet

Again.
Probebly he's dad (or FRiend)
can tell us,
is he dead?

He joe bowling sjoe,
Prutteling chicken in you're kichen.
Waiting for Loe ,
to put you're finger in.

AIM forgotten,
Have I been here before?
Maybe red sok knows.

He joe bowling sjoe,
Dit joe like the Paelinck toe?
A stamboom can grow out of this,
joe know?

Joe have known,
but you're forgotten
I have won the game
but joe danced so
beautyfull
you're tango
and then
joe broke the kegels.


He joe bowling sjoe,
let's skate in front of
a bib

And when the big boys come,
we can hide behind a (sixty-)tree.

He joe bowling sjoe,
I just want to say
that my place is in you're sofa
and that we will meet again
to trow things away ,
till
things fall

out of the sky
sometimes a brochure
sometimes the beginning
of an automnstory.

Posted by kika_vollaile at 10:28 AM CET
Post Comment | Permalink

Newer | Latest | Older