Het is zaterdag namiddag wanneer een hoop Elvisfans besluiten een definitieve immitator wedstrijd te houden om eindelijk eens uit te maken wie van het `the king' is.De wedstrijd wordt gehouden in caf? `Giovanni&Sonja'.
`Is iedereen er?', vroeg Giovanni zelve door de micro die elke seconde van z'n statief zou kunnen vallen.Er werd door het geroezemoes in het kleine zaaltje niet echt verstaan wat die caf?baas daar allemaal was aan het uitkramen, dus nam Giovanni zelf het initiatief en besloot de inschrijvingslijst te controleren.'Arthur', zo las hij:'aanwezig'. Karel en Nobel waren er ook. `Walewein, inorde' noteerde hij zorgvuldig.'De vos',zo las hij vervolgens. Maar z'n goeie makker Giovanni kon De Vos niet meteen opmerken in de menigte en dacht bij zichzelf; De Vos zal wel even gaan zeiken zijn.Hij ging dan maar verder met het controleren van de namen . Ja, Eggheric en Elegast waren er ook. Toen Giovanni nog steeds De Vos niet had opgemerkt, greep hij de micro beet zette de knop op `aan', liet hij de micro weer vallen (waardoor het halve caf? op de grond lag van de hilariteit)en sprak hij tenslotte : `Eum, Hallo , Hallo TEST. Een vraagje aan de kliek: heeft iemand de Rosse gezien? Ik bedoel niet Minoes neen , ik bedoel De Vos.' Nog niemand had hem gezien, wat op zich wel behoorlijk vreemd was.De hele kliek besloot dus om Reynaerd te gaan halen. Dat besluit kwam pas tot stand toen men bemerkte dat hun `toverkruid `op was.Dat ging namelijk zo: de hechte vriendenkring zat bij avondschemering gezellig te kletsen over dingen als `de hond' , `het wijf' en `de nieuwste Cabrio'. Arthur rolde met genoegen een jointje. Na het rondgeven van deze nog steeds illlegale drug viel er een stilte.'Ik zie ze vliegen ,denk ik',sprak Arthur. `Wat dan?', vroeg Walewein bijna fluisterend.'Wel, momenteel zie ik een schaakbord vliegen, het is een roos en af en toe lijkt het te vervormen naar een groene vlek.'De nodige stilte viel.Een vogel kwam op de vensterbank zitten.'Shit, ik hoor die vogel spreken', fluisterde Eggheric met een vrezende ondertoon in z'n stem.
De stilte viel weer.
`Dit is verdomd goed toverkruid', sprak Elegast tenslotte .Iedereen was het ermee eens. Het toverkruis kwam van De Vos.De Vos had namelijk een hele plantage , en dat viel natuurlijk wel in de smaak bij de vrienden. Men besloot dus unaniem dat degene die De Vos ging halen de wedstrijd zou winnen en voor eeuwig `the King' zou zijn.Ook kreeg de dappere held die deze onderneming zag zitten het laatste grammetje toverkruid mee op zak.Er was niet meteen iemand kandidaat om onze vriend De Vos te gaan halen , bij hem thuis zat namelijk een flinke Duitse schepervogelsin , die De Vos z?lf gekruist had. Arthur beweerde zelfs dat die Duitse schepervogelspin verantwoordelijk was voor de dood van z'n dochtertje , die van de hondvogelspin een beet gekregen had. Maar Walewein verdedigde De Vos , niet enkel omdat hij de neef van De Vos was of omdat hij King wou worden naar zijn zeggen , n??n volgens hem was het verhaal van Arthur maar ??n kant van het verhaal. Walewein nam dan ook het besluit z?lf De Vos te gaan halen.
Toen Franky Walewein de dorpstraat uitgelopen was, besloot hij langs het bos te wandelen.Dat was namelijk al lang geleden.Maar in het bos was ook een boswachter vergezelt door een `getemde'wolf. Nu ja , zo getemd bleek die bij nader inzien ni?t te zijn. Hij had nauwelijks het bos betreden of het ding hing al aan z'n been.Maar Franky had daar weinig problemen mee , nam z'n dienstwapen (Franky was politie agent) uit z'n zak en schoot het beest een kogel door z'n poot.Het beest weigerde zich over te geven en besloot nog ietsje harder te bijten. Frank maar schoppen. Schoppen dat beest.Alles wat hij kon vinden in een straal van ??n meter zou gebruikt worden als slachtmateriaal (an dat waren dus voornamelijk takken).Na zeker een uur strijd te hebben geleverd , twaalf kogels en heel wat gebroken takken later besloot de wolf toch maar eens dood te vallen. De boswachter het mietje was intussen al lang met de noorderzon verdwenen. Franky was helemaal de kluts kwijt en besloot dan maar het laatste restje toverkruid op te steken.Het duurde niet lang of hij zag weer een schaakbord vliegen.Hij volgde het en voor hij het wist stond hij voor de deur van Nobel. Franky belde dus maar aan. Vreemd genoeg was Nobel intussen al naar huis gegaan ?n een grotere verassing was dat De Vos er ook was. Nobel had De Vos tegengekomen in het naar huis komen.( De Vos had toen Nobel een boom met honing in getoond, waarop Nobel een zwitsersmes boven haalde en de boom met de grond gelijk maakte).Nu zaten ze dus gezellig met z'n tweetjes de honing op te smullen.
Franky Walewein wou kost wat kost De Vos mee naar het caf? krijgen zodat hij `the king' zou zijn, maar zo snel ging dat niet .Nobel wou een date met Karel inruil voor De Vos.Want stiekem had Nobel al jarenlang een boontje voor Karel . Franky begreep de arme jongen wel en ging dus maar weer eens terug naar het caf? om Karel te halen.
Aan het caf? aangekomen bleek Karel naar een Halloween party te zijn afgezakt ergens in een nabijgelegen caf?. En hup , Franky daar ook naartoe.
De zware deur achter hem was erg zelfstandig en klikte zelf toe. Hier stond hij dan, als enige zonder griezelmasker op.Hij zag een hoop wilde fuifgangers en hoopte spoedig Karel te vinden.Franky liep naar de bar en hij moest niet langer zoeken want aan de bar zat een ongemaskerde Karel al dan niet te flirten met een gemaskerde potenti?le boosdoener.Dit maakte Franky een beetje van streek. Intussen had Karel opgemerkt dat Franky was binnengekomen en bood hem een barkruk aan.Zo kon Franky de kans nemen de potenti?le boosdoener aan de tand te voelen.'H? jij daar , zou je je masker eens willen afzetten als ik tegen je spreek', Franky was niet zo subtiel in die dingen.'Als je het zo grof vraagt jongeheer dan verkies ik m'n masker op te houden', sprak de onbekende gemaskerde. Karel zag het al van ver aankomen.Franky's hoofd liep rood aan , z'n lippen begonnen spastische trekjes te vertonen . Z'n hand gleed richting dienstwapen. Maar het hand bedacht zich mits de veertien laatste kogels al ergens in een wolf verdwaalt waren. Vervolgens begonnen z'n oren te flapperen wat feitelijk erop neer kwam dat hij z'n geduld verloren was.'En gij gaat u!w masker nu af zetten of ge krijgt een peer op uw teljoor'brulde hij. De gemaskerde stond meteen klaar in een Samurai-achtige pose. Het duurde niet lang of er ontstond een gevecht waarbij van de ene kant veel geschopt werd en van de andere kant verdacht veel gekrabt werd. Uiteindelijk zat Franky op de buik van de gemaskerde tegenstander en trok onverschillig het masker af. Buiten het bloed dat er vanonder stroomde kwam hij tot de constatatie dat de potenti?le bedreiging eigenlijk helemaal g??n bedreiging was mits men hier te maken had met een vrouwmens. Karel zelve was zich niet meer zo bewust van de hele toestand mits hij het legale promillen alcohol al danig overschreden had.
Franky werd wakker op een harde matras. Slaperig keek hij in het rond maar herkende ni?ts . Pas tien tellen later viel z'n euro en kon hij zelfs niet voor zichzelf ontkennen dat hij wellicht in de cel was beland. `H? portier, wat doe ik hier?'piepte hij met een pruilmondje dat tussen twee tralies gedrukt was. `Even kijken', zei de als man verkleedde beer: `ik heb hier staan ; Franky Walewein onzedig gedrag op openbare plaatsen en drugbezit en dat dan voor een collega, Franky toch! U kan wellicht de cel verlaten na oftewel een borgsom al dan niet na het opmaken van een nieuw rapport.'. De beer had nauwelijks z'n zin afgemaakt of er kwam een man binnen gewandeld in het aangebouwde politiekantoor. Het was een man met een air , een man die als achtergrondmuziekje werd begeleid door zinnen als `I just want to make love to you'. Het was een verschijning op zich en hij heette Karel. De Karel waar Nobel stiekem een boontje voor had en daar had hij verdorie gelijk in.Nog geen tien minuten later verlieten Franky en Karel al het politiekantoor en Franky genoot van de gelegenheid om Karel te bedanken met een dikke smakkerd.Karel zei enkel nog : `Isabele m'n zus leeft nog maar half hoor dwaaskop, kon je niet wat harder schoppen?'. Het was dan ook een gekende annecdote dat Karel en Ysabele niet de beste broer-zus-verhouding hadden. Wat het ook zijn mocht , Franky en Karel vertrokken zo snel als mogelijk naar Nobel om die arme De Vos te gaan halen. Want ze hadden ?cht wel zin in toverkruid en Franky wou nog steeds koning worden.
Na het flinke eind wandelen kwamen Franky en Karel eindelijk bij Nobel aan.
Karel belde aan.
Alles bleef stil. Pas enkele seconden later zagen ze dat iemand het licht in de hal aanstak.
De Vos deed open. Hij zag lijkbleek en was buiten zichzelf. `Vos , wat is er?', probeerde Karel. `Nobel , d? Nobel...', stamelde hij en vervolgens dit: `Ik werd net wakker hier in de zetel naast Nobel, Nobel is ....'
`Is Nobel?', vroeg Karel
`Nobel is.', antwoorde De Vos.
`De drank', voegde hij er aan toe.
Met z'n drietjes waggelde het overblijvende gezelschap dieptriestig weer naar het caf?. Onderweg biedt De Vos wat toverkruid aan.En wijl ze door de donkere straten hun weg banen blijft Karel plots stilstaan: `Ik zie een engel'. `En ik zie een vliegend schaakbord', grapte Franky. Waarop Karel herhaald: `Ik zie een engel en hij zegt dat ik moet gaan stelen. Het moet van God , het mo?t.'
De Vos dacht bij zichzelf : `het moet gedaan zijn van mij krijgen ze geen toverkruid meer , dat loopt nog eens verkeerd af.' Maar Karel wou z'n plan doordrijven en toen ze uiteindelijk aan het caf? aankwamen, viel z'n oog op het vat bier achter de toog.
Eggheric en Elegast hingen nog min of meer levend aan de toog wanneer Karel het vat bier vanachter de bar rolde. Elegast was wild enthousiast en hielp voor zover hij nog staan kon het vat te duwen. De Vos en Arthur namen intussen plaats aan een tafeltje.Ze observeerden de steel-het-vat-actie vanuit hogere sferen.Toen Elegast en Franky het vat tot de deur van het caf? hadden gerold begon Eggheric een dronken wartaal uit te slaan. Een soort protesterend wartaal.'Dat is toch onverantwoord het stelen van de drank die voor de dorstigen te laven bestemd is , Giovanni mijne maat gaat dat niet appreci?ren etc.' De enige die er dit min of meer kon uit op maken was Franky maar hij loste het probleem meteen op, hij ging op een stoel staan vlak bij het raam men hoorde een krak , hij draaide zich om en had een gordijnrails in z'n handen. Z'n oren flapperden, z'n lippen beefden.De gordijnrails was van scherpe ijzer en dat kwam Franky ten goede. Even later stuiterde Eggherics hoofd op de net geboende caf?vloer.
Franky wreef z'n bloedhanden af aan z'n broek en vervolgde z'n missie : samen met Elegsat rolde hij het vat naar buiten. De Vos en Arthur volgden. Buiten op het terras bleven de vier zitten. `Zeg eum , wie wordt er nu the king?', vroeg Karel onzeker, waarop De Vos in z'n klokkenspel beet.Een caf?tafel in De Vos z'n schedel was de reactie daarop.De Vos ademde nog een laatste keer en viel toen in de eeuwige slaap. Karel kon dit nooit verwerken en sprong van de in die tijd nog rechtstaande linker twintower. Franky Walewein en Arthur trouwden in december, Ysabele was getuige.
Posted by kika_vollaile
at 8:19 PM CET
