Ach ja.
Om de een of andere onverklaarbare reden kreeg ik vanmiddag -tijdens de les Godsdienst-een pracht van een idee. Lang heb ik me afgevraagd wat ik later worden zou. M'n moeder wist me onlangs te vertellen dat ze me wel cabaret zag doen. Je weet wel one-man-acts. Maar dat is een mannenwereld en ik ben niet precies wat je kan noemen een femenistje.

Dus de les Godsdienst, Charlotte was -weer eens-in discussie getreden met onze onverstaanbare Godsdienst leerkracht. (HIj murmeld er op los maar geen kat kan er wat uit opmaken , behalve Charlotte en om de een of andere reden vind ze nooit dat hij gelijk heeft in wat hij zegt.)Alles ging dus z'n gangetje. Een of andere kutvlinder was uit m'n buik ontsnapt en leidde m'n aandacht naar m'n sokken. G's sokken. Voetbalsokken.

Heden draag ik rode voetbalsokken.
Ik probeerde me een voetbalmatch live voor te stellen , maar ik kreeg de commentator niet uit mijn hersenpan.IK heb dan ook nooit live zoiets mogen aanschouwen.

Maar nu Le point; 'commentator'dacht ik.
In de les Godsdienst was ik.
Wat geeft dat?
Inderdaad; Kerkcommentator.
Dat is nog eens wat voor mij.
Satire op zondagochtend bij de openbare omroep ; uw commentator heet zoals wekelijks Kika Vollaile.

Maar.
Maar,het is en blijft een droom die nooit in vervulling zal gaan. Zoals u allen weet ben ik God undercover als een of ander zwaar gestoord anti-christ aanhangster. Dat leek me best nog subtiel. Dat kekrkcommenteren kan ik dus vergeten. Niet goed voor het ego van het meisje wiens lichaam ik bezet.
IK -o-allemachtige-ik zal dan maar dit teken aan de mensheid beindigen vooraleer er weer een of ander mensje aan de dood ontsnapt. Het is echt niet makkelijk God te zijn, dan laat je eens iemand van een appartement donderen dan komt er een orde andere gedrochten hem reanimeren.Je zal het maar meemaken. Niet dat het zo spectakulair lastig is , neen. Op zulke momenten zuig ik gewoon wat water van de noordpool en drop die bovenop de reanimatiewagen. Zodat mijn sterveling toch sterft en de reanimators vast zitten in een fille wegens een kettingbotsing (let op 'gladheid'). Ze komen vervolgens doodmoe , teneergeslagen en te laat thuis waardoor ze nog net de achterdeur horen dichtklappen,. Ze lezen het kattebelletje dat werd achtergelaten op de tafel ;
'Schat , Ik ben er vandoor. Zo kan het niet langer.
Liefs Marleen'