Dagen
Mijn harde hoeven draaien zich in het warme zand,
maar de dag is koud. Het ijzer brandt tegen mijn voet.Ik sta en fluit een deuntje onder de roze bloesems van mijn kerselaar. Zal ik me afvragen waarom ik me schuldig voel? Schuldig aan de wereld en aan de dingen, schuldig omdat ik nooit bid voor het slapen gaan.Ik ben gedoopt, weet je. Gedoopt in grote emoties in slechts een week tijd. Een week vol liefde , agressie, angst , verdriet en schaamte.

Graag wil ik bedanken , de bloemen op mijn graf. Want hij die ze daar zachtjes liet vallen, hij was de enige die iets liet vallen. Wat kijk ik graag naar de overlevenden , hier vanuit mijn zware kist.
Ik voel me schuldig hier aan onnutigheid en toezien hoe de wereld word verscheurt door Saturnus de zonen-eter, de zonen van ons allen.

Ik kijk naar een muur.
De muur kijkt naar mij.
De muur fronst,
ik sluit mijn ogen.
Ik ben geen paardebeest noch dode.
Ik open de ogen,
De muur kijkt naar mij.
En ik vertel de muur over het fijne Dourfestival , over de zon en de fijne sfeer.Ik vertel de muur over pole pole Gent en hoe ik daar coctails leerde maken (caiperinja, mujito, cuba libre, jeke jeke, zazou en mambo)Ik vertel de muur over de mensen daar en dat mijn broer de gek helemaal uit Antwerpen kwam om een door Kika gemaakte mujito te kunnen drinken.Ik vertel hoe een camera-ploeg van jim-tv voor mijn voeten liep toen het druk was in de bar (en dat ik wellicht ergens op een achtergrond gestresseerd aan ;kijkend hip en jong vlaanderen word getoond)Ik vertel de muur ook dat ik voor het eerst thuis was op 21 juli en dat ik voor het eerst in m'n gehele leven het vuurwerk aan het kasteel in m'n geboortedorp had kunnen zien maar dat ik enkel de popcornplofjes aanhoorde omdat ik me schuldig voelde aan zovele dingen, zoveel dingen samen.

En de muur aanhoorde
De muur aanhoorde Fahrenheit 9/11, spiderman (haha , ja spiderman!)
en zelfs harry potter (verassend maar waar , die is leuk)

De muur aanhoorde Senieltjes.
De muur keek naar me en blies heel zachtjes mijn haren uit m'n ogen.