Oproep aan de Spanjaarden
Beste meneers Spanjaard,
Indien een der jullie roodhuiden toevalligerwijs een duo kaalkopjes tegen komt, gelieve dan hen te voorzien van hekjes.( Ze dienen dringent een plasje te doen)Een der kaalkopjes is nogmeer kaalkopje dan de andere , hij is z'n pet vergeten. Dat is het fijnste kaalkopje van de twee, maar of het hem goed gaat , dat durf ik niet te bevestigen. Z'n beste vriendinnetje is namelijk een paard, alleszins dat laat ze soms zo uitschijnen. Wat ze dan precies wel is , weet enkel God.Ik kan wel vertellen dat ik heb van horen zeggen dat ze leeft op mentos .(meerbepaald de gele met de cif-smaak)Dat is natuurlijk haar recht.
Maar dat geheel ter zijde , wat ik wil zeggen meneers Spanjaards, nog enkele dingen;
Wees lief voor de kaalkopjes en minder warm dan dat de blonde madam op de tevee ons wijsmaakt, laat de kaalkopjes genieten en fratsjes uithalen.
Laat ze zeepzop in fonteinen doen en laat ze alsjeblieft af en toe eens horen tot in Belgien.

Veel dank,
Kika Augustus de derde.

Poedelfuckerij.
Ach , laat u vooral niets wijsmaken , ultieme rust bestaat niet meer. Gooi die zweetabsorberende pluimenzak die uw hoofd ondersteund in de dichtstbijzijnde container. Neen, inderdaad rust was slechts een grapje. En ik kan het weten, ik ben al weken rusteloos.
Hoe dat komt, hoor ik iemand vragen? Ik gok op poedels , laten we al het slechte van de wereld op de poedels steken. In china bijvoorbeeld vind je er weinig tot geen. Massahysterisch zie je dan soms op Europese luchthavens scheeloogjes scheelogend heen de petshops lopen om daar gegarandeerd een heuse kitchpoedel de hunne te maken. Na een tijdje ontdekken ze dan (en dat hangt nog wel eens af van hun begripssnelheid) dat poedels achter oude in tijgervelletjes-gerokte-menopauze-dames horen te lopen. O , ja en daar komt dan maar weer eens het hoge zelfmoordcijfer van Belgie aangeslopen. Poedels deden het , ik heb het altijd al gezegd. Poedels rijden ?s nachts in tractors rondom je huis, zij houden je wakker. Zijn het vliegtuigen die de dakpannen van je huis doen shaken als waren het salsaballen op weg naar Cuba? Neen, het waren de vliegtuigen niet , het zijn de poedels. Poedels die hoogstnodig een manicure nodig hebben of gewoon vluchten van het seksueelmisbruik dat een tijgervelletjeswijf hun aandoet. Wat gebruiken ze om te vluchten? Nachtvluchten, boven jouw huis. Zo slim zijn ze wel ; nachtvluchten inschakelen want naar ik gehoord heb is dan het tarief voor lelijke huisdieren goedkoper (heeft iets met weinig licht te maken meen ik me te herinneren).

De nacht is niet slaapbaar meer. Er is honger in de wereld en in je buik, je voeten zijn te lam en je ijskast is te poedel. Je denkt na over eventuele mogelijkheden. Is de buurvrouw nog wakker? Heeft ze m ?n huissleutel? Heb ik haar GSM -nummer? Wie zal me voeden in de donkere nachten? Wie kent de werken van barmhartigheid nog? De hongerigen voeden , laten we daarmee beginnen. Geef mij een poedel in tomatensaus. Zelfs mijn nachtelijk denkproces word gestoord door poedels. Fuck poedels. Heil aan de cavia. Vraag me niet waarom maar ik voel het tot in m ?n rechterelleboog; de cavia zal de opmars betekenen van de rust. Zij zullen sereniteit creeren in de wildste chaos, zij zullen de dorstigen voedden en de hongerigen laven , de doden verzorgen en de zieken begraven,weg met de poedel, de cavia is in het land!
En vermijd Europese luchthavens wanneer een Chinees vliegtuig strand.

Zo.
Vakantie dus , fijne rustige dingen.
En onderhouden van een huis tijdens vakantielijden der ouders.Rotte dingen vakkundig uit de koelkast verwijderen, in het zonnetje zitten met iemand fijn.(niet als in een verwerpelijk soort 'iemand' maar de 'iemand' waarvan je uit respect niet heel de tijd z'n naam uit het raam gooit omdat hij net iets te veel waard is etc.)Slapeloze nachten en vroeg opstaan. Enorm veel tekenen en schilderen (normalerwijs is tekenen in de vakantie enkel in nood , nu heb ik al n vierde van een nieuwe schetsboek gevuld)Veel denken en best gelukkig zijn, denken een soort van tijdelijke goeie rust gevonden te hebben.Jezelf wijsmaken dat je nog eens een goed lang verhaal schrijven moet en intussen de twee nog-niet gelezen Brusselmannetjes verslinden omdat ze zo makkelijk leesbaar zijn. Niets op tv zien, (met uitzondering van wereldnieuws, reportages over armoede of seks,videoclips en uiteraard als ik ergens een interview met een mode-ontwerper tegenkom terug zappen)Hoofdpijnen hebben (de laatste tijd vooral in de vroege ochtend; 2 uur is het meestal)Gitaar spelen.Cd'tjes luisteren.O ja en het steeds maar uitstellen van het bestellen van het Franse werkboek voor volgend jaar (het zal wel niets te maken hebben met het feit dat ik het nodig heb om mijn vakantietaak te kunnen beginnen , neen natuurlijk niet!)Ach.

Now Playing: donizetti-una furtiva lagrima (caruso)
Vandaag gelezen ; the legendary Caruso ( of meneer Melancholie) deelt de verjaardag met Kika. Daarom ga ik de volgende minuten extra blij zijn om een domme datum en opzoeken of er nog fijne menschen den 25 sten van den tweeden maand ter wereld floepten.Aha , daar heb je er nog een; AUGUSTE RENOIR ook hij deelt een verjaardag met God.
jIPPIOE ? WAT BEN IK BLIJ
INDIANEN DANSJES
cake
en limonadee
en de samsonrock
mpf
Dat dus.

Wat wil die kat toch van me?
Ik weet het echt niet,
onze kater Wodan slaat wartaal uit
iets van 'maw' en van die typische katuitstotingen,
maar hij blijft het echt constant herhalen.
Heeft ie pijn? Heeft ie een lijk zien liggen? Is hij vrolijk? Is hij geil?
Ik weet het niet.
Wat ben ik dom.

Dagen
Mijn harde hoeven draaien zich in het warme zand,
maar de dag is koud. Het ijzer brandt tegen mijn voet.Ik sta en fluit een deuntje onder de roze bloesems van mijn kerselaar. Zal ik me afvragen waarom ik me schuldig voel? Schuldig aan de wereld en aan de dingen, schuldig omdat ik nooit bid voor het slapen gaan.Ik ben gedoopt, weet je. Gedoopt in grote emoties in slechts een week tijd. Een week vol liefde , agressie, angst , verdriet en schaamte.

Graag wil ik bedanken , de bloemen op mijn graf. Want hij die ze daar zachtjes liet vallen, hij was de enige die iets liet vallen. Wat kijk ik graag naar de overlevenden , hier vanuit mijn zware kist.
Ik voel me schuldig hier aan onnutigheid en toezien hoe de wereld word verscheurt door Saturnus de zonen-eter, de zonen van ons allen.

Ik kijk naar een muur.
De muur kijkt naar mij.
De muur fronst,
ik sluit mijn ogen.
Ik ben geen paardebeest noch dode.
Ik open de ogen,
De muur kijkt naar mij.
En ik vertel de muur over het fijne Dourfestival , over de zon en de fijne sfeer.Ik vertel de muur over pole pole Gent en hoe ik daar coctails leerde maken (caiperinja, mujito, cuba libre, jeke jeke, zazou en mambo)Ik vertel de muur over de mensen daar en dat mijn broer de gek helemaal uit Antwerpen kwam om een door Kika gemaakte mujito te kunnen drinken.Ik vertel hoe een camera-ploeg van jim-tv voor mijn voeten liep toen het druk was in de bar (en dat ik wellicht ergens op een achtergrond gestresseerd aan ;kijkend hip en jong vlaanderen word getoond)Ik vertel de muur ook dat ik voor het eerst thuis was op 21 juli en dat ik voor het eerst in m'n gehele leven het vuurwerk aan het kasteel in m'n geboortedorp had kunnen zien maar dat ik enkel de popcornplofjes aanhoorde omdat ik me schuldig voelde aan zovele dingen, zoveel dingen samen.

En de muur aanhoorde
De muur aanhoorde Fahrenheit 9/11, spiderman (haha , ja spiderman!)
en zelfs harry potter (verassend maar waar , die is leuk)

De muur aanhoorde Senieltjes.
De muur keek naar me en blies heel zachtjes mijn haren uit m'n ogen.

Ballerina

Wat een uiterst fijngevoelige avond.
En daar zit ik dan.
Slechts een lampje brand in het huisje, slechts een ziel aanwezig.
Vespertine vult het huis.
Een schetsboek word geschreven in ecoline en acryl.
Het medeplichtige lampje, mijn vriend,
schenkt mij de hand
Een poweet in mij wil dichten op deze donkere nacht
maar de kat slaapt
en als ik dicht dan word hij door de woordeloosheid gewekt
Ik moet voorzichtig zijn
Ik teken de eenzaamheid
ik schilder een dansende eenzaamheid
zij heet ballerina
zacht dwarrelt ze over de pagina's
Na de pentekening van het oog maakt ze zich groot
op haar tippen trippelt ze verder
ze vraagt niet of dat mag.
Ze mag.
Belletjes rinkelen, kleine belletjes maar eenzaam als in de hoge klokketoren van elk eenzaam dorp wanneer ze trippelt

Zal ik haar gevangen nemen in een foto?
Zal ze dan niet sterven?
Muziekdooszieltje , zult gij dan sterven?

En ze kijkt me aan wanneer ik haar dit vraag,
bijna verliest ze haar evenwicht
maar net voor haar breekbare tip zich uitstrekken kan tot een mensenvoet lijkt ze te zweven in evenwicht.

En ze kijkt me weer aan.
Ze staat vast op mijn blad en voor een woord uit haar mond een antwoord geeft droogt ze op , ze was slechts acryl.

Trein
Dromen over treinen komen dikwijls voor (heb ik van horen zeggen), de droom die ik nu ga neerschrijven had ik ongeveer een jaar geleden, het is dus zeker en vast een 'bijblijver'.

Ik zat op de trein, rustig, naar buiten turend. Ik dronk een blikje fanta.Ter zelfde moment stond Wanglen (Een der Kika's beste vriendinnetjes)ergens aan een spoorweg, twijfelend of ze voor een trein zou springen of niet. Natuurlijk zat ik op de trein die over de sporen reed waar Wanglen stond te twijfelen. Toen de trein voorbij haar reed en ze dus kennelijk had beslist in leven te blijven, zag ik Wanglen. Zij zag mij niet, ik wou dat ze me zag en daarom gooide ik het blikje fanta door het raampje om aandacht te vragen. Het blikje belande op haar hoofd en Wanglen viel tussen twee wagons in.(degene waar ik inzat en de volgende vanzelfsprekend). De trein reed door over Wanglen heen.

Ijsdroom (al een tijdje geleden, ook schilderij rond gemaakt)
Een enorm ijslandschap zong op mijn netvlies tot bevriezens toe.
Een zachte wind woei doorheen mijn haren en speelde heilzaam met het satijnen kleed dat nog half rondom mij hing. Toen ik de eerste noot subtiel teweeg bracht klonk zij als een twijfel die gedoemd was te eindigen in deze ijzige stilte.

De ezel waar ik op zat leek me als een vlieg bij zomertijd te willen afschudden.De zon sliep op de piano alvorens zij smolt in mijn liederen-speeltuig. Zachtrode tinten nestelden zich in het ijs, rondom mij , onder mij.

Gill snakte naar adem , daar onder het ijswater. Hij kreeg zijn lucht en zwom verder rondom mijn ijsblok.

Toen de zon verdwenen was, sloop G. op mijn ijseilandje, gaf me zacht en woordeloos een kus op het voorhoofd.Genadeloos speelde ik verder , geen lied zou een tel mogen achterlopen.

G. sliep in ,
daar op mijn buffetpiano.