Ridderidealen.
Ook God wordt dezer dagen geteisterd met een reeks examens. U zult wellicht denken (of niet denken); 'God , examens??!'.

Inderdaad, God gaat nog steeds undercover als Kika Volaille, het meisje dat hij ooit uit Satans handen gesleurd heeft.

Op maandag staat er een examen Nederlands op het programma.Nederlandsch? Ja , Nederlandsch. Oud-Nederlandsch en Middel-Nederlandsch en argumentatieleer , heel die Rococo. Dat hardnekkige soort leerstof dat in zo kleine getallen aanwezig is en al zoveel malen door het hoofd gevlogen is , dat er in principe niets aan is. Het is saai. De moeite niet om nogmaals te doorlezen.(Wel qua inhoud op zich maar de inhoud is al verzadigt met de hersencellen en word intussen als normaliteit gezien)

Hier een fragment uit het leven van Kika Volaille , de dag voor de bewuste saaie zondag waarop Nederlands nogmaals in haar hoofd werd gepompt. (We hebben het hier over een zaterdag.)

De op de grijze stofzuiger kwam onweerstaanbaar de Prins de kamer binnen. Eerbiedig boog het glaasje Martini en werd tot zo laag bij de vloer getrokken met het voorhoofd , dat het als vanzelf z'n eerbied wenste te verspreiden over de gehele vloer.In een hoekje likten hond een en hond twee elkander af.
De fantastische ridder op de grijze stofzuiger zou later die dag een poging doen een film te huren. Maar daarbij had hij natuurlijk de hulp van overbuurjongen nodig. De overbuurjongen werd opgebeld . We konden mooi zien hoe hij de hoorn opnam, dankzij het Frankrijkiaanse raam dat in het Frankrijkiaanse huis was geplaatst door een vermoedelijke dorpsgenoot. ER kwam geen film van , maar wel een sierlijke kadans. Een kadans op het perron van een rijdende frigo .


(Neen, enkel begrijpbaar door Garbarekachtige ridder.Ekskuus buitenstaanders.)