Op mijn bureau teken ik een lijn. En ja daar onstaat een nieuwe breuk tussen twee naties.Graag gedaan.Graag gedaan.En net wanneer ik beslis achteruit te zakken in mijn lederen bureaustoel komt daar weer een of andere pipo m'n kantoor binnengewandelt. Althans ik zie dat iemand zich deze richting begeeft door mijn matglazen deuren. Ik zie een bonenstaakvormige schim en ik gok dat mijn zoon weldra een blijde boodschap zal verkondigen.Wijl de deur inderdaad wordt opengezwaait door zijne JeZi gooien m'n voeten zich welwillend op mijn werktafel. Jezi schrikt en roept ; 'Waarom Ma , waarom? Waarom alweer dat arme Azie?'. Alsof ik er kan aan doen dat net daarop mijn voeten vielen.Het is niet makkelijk God te zijn. DE ene keer veroorzaak je een aardbeving in Azie , de andere keer wordt je verondersteld dat je de scripts van het levensverloop van een of andere weldoener schrijft.Bij deze aan mijn opvolger ; wiegedood is werkbesparing.Maar even terug naar het moment waarop mijn zoon JeZi zo mooi wist te roepen.Er verscheen een hoog technologische grijns op mijn gelaat. Vandaag had ik het gelaat van Marilyn Monroe aan, dat lag toch maar zomaar in de kast te slingeren. (komt vervolg)
Posted by kika_vollaile
at 9:19 PM CET
