Heden ten dage ben ik 17.
Ook wel de pre anale volwassenheid gedoopt door de broer van Jezus.Toch zou ik hier kunnen neertypen hoe fantastisch het officieel ouder worden op slechts een dag verliep qua festiviteiten.Jammer genoeg was er geen festiviteit.In het prille begin van 25 februari 2004 zat ik met name op een bus zowat dood te vriezen, ik kwam van de Jasper Warlopmemorial en hoe hard er ook aan gesleuteld werd, echt vrolijk werd ik er niet van.Rita De Pita las een prachtige tekst voor en ik begeleide haar op piano(wat naar eigen zinnen eerder een storend element was),Vitalski's bijdrage was ronduit fantastisch.Maar punt, de rest van 25 februari was een nasluimering van dit gebeuren. En hoezeer de melancholische mantel ook doorwoog op m'n schouders en hoe veel mensen er ook vergaten dat ik slechts een keer per jaar herinnert wil worden , toch was dit de mooiste verjaardag ook.Het was precies 17 jaar geleden dat het nog sneeuwde deze dag (Kika is sneeuwboorling), het was ijzig en mooi. De beste vriend aan m'n zijde en Haitiaanse eenden bezetten de weg in het park onder een sneeuwlawine verschuilend tot het kasteel in het park verdween en slechts weer tevoorschijn kwam toen ik insliep op m'n rode voetbal omhult in een grote Gilles-pull.