Situatie.
Klein verward meisje achter pc.Tarzan doet een poging tot het repareren van een andere pc. Van tijd tot tijd stoot die op zijn beurt een signaal uit (een monotone si).
Straks nog even verder werken op het programma staan : een verhaal voor Nederlands , taak algemene muziek theorie afwerken, basisscript kortfilmpje schrijven, pianostuk eindelijk eens bezien,haar wassen en eventueel het jeugdhuis onveilig maken. Neen , natuurlijk kan dit geen van de lezers boeien maar zie het als een soort 'niet-vergeten-lijstje' en hou in het achterhoofd dat het maar beter is dat ik het hier neertyp. (De kans dat het anders in de chaos van mijn beroemde kamer opgeslokt wordt is aannemelijk groot.)

Ach ja.
Vreemde dingen tegenwoordig.
Een melige ik, een dj in de damestoiletten op school, groene pepers in neuzen, vogels in huis, regen in de plas.

Heel vreemde dingen tegenwoordig.
Zelfs -en dat is zelfs erg straffe kost als je het mij vraagt-ik vind dat ik niet meer aangesproken moet worden met God. Neen dat hoeft niet meer. Maar de andere ego-opkrikkertjes mogen wel nog.

'Wat lul ik toch raak?',vroeg Kika
'Jij lult veel raak.',anwtoorde Kathy vanzelfsprekend
-'Ja dat doe ik.'
'Goed dat je het zelf door hebt Kika.'En Kathy had
gelijk.
'Dank je , ik ben trots op mezelf'
Zelfbewuster dan ooit tevoren vloeide het volgende uit de oceaan der wijsheid:'Dat mag , dat hoort ook zo , u bent tenslotte God.'
Kika keek bedenkelijk naar Kathy en sprak vervolgens:'Dat heb je goed gezien lieve Kathy, wat ben jij toch een slimmerdje.'
-'Dank je , dank je.'
Onze vriendin Kika kon het niet laten Kathy op d'r plaats te zetten:'Neen , neen , niet zo verlegen wezen meisje , je bent echt geniaal.Je hoeft heus niet zo bescheiden te zijn. '


En zo sloten Kathy en Kika vriendschap voor het leven. Samen veroverden ze een tweedehands lichaam van een meisje die maar van 'de kunst' kwam. Ze terroriseerde het hele lichaam door het meisje af en toe spastische bewegingen en euforische uitbarstingen te laten uitstoten. Samen lachen ze daar dan wat af , in de stuurcabine van het meisje Kunst. Hun ironische opmerkingen worden gebotviert en tot op heden ten dage verdenkt men dus het lichaam van deze soms slecht overkomende streken.Maar ze zouden eens moeten weten.Alles zit in 't kopke, maar dat weten slechts ik en Kika.

Even aan Hare Rita de Pita , mijn halfgodin.
Beste Pita,
Zoals u wel merkt zal ik (wellicht) niet aanwezig kunnen zijn op uw optreden, toevalligerwijs op uw 4 de verjaardag. (Het 'misschien niet aanwzeig zijn' ligt voornamelijk aan het feit dat Merksem een lange rit is zonder vermarmend commpagnie op een vrijdagavOND.)Ach ja, we bespreken vlug wel weer wat. (O juist ik moet u nog enkele woorden doormelen.)Hopelijk valt het publiek vanavond goed mee. (Aan uw sonnetten zal het niet liggen , die zijn top.)

Eum.Eum.

kika .
Ps; Wasper Jarlop

Melig geit.

There was a bank
in Antwerp
before het water comes

The water comes
out of a bottle
out of the scheld.

Little light lights
In the metro
and out of the scheld
out of you're eyes.

There was a bank
in antwerp
before the verto peperonis
come
into our nose

Tablemoments
come and go
like pijlkes
to a way
so far away
from the station
and the stonehengeman

L'amour fume
dans ma doigt
but
my heart is sold
to the jongen Gods.

Verhelst zal het weten,
comme folle c'est folle
and then it streams
out of you're lips

out of a bottle
out of the scheld.

Missie voetbalsokken.
Op het kantoor zat wijkagent P. de dagverslagen van de aangeworven illegale kuisvrouwen uit te typen. Er hing een luchtige sfeer die wellicht iets te maken had met de pasgeverfde kamer. Iemand vond pastelroze wel mooi staan en zo werd er voor pastelroze geopteerd.Het smurfenlied neuriende voelde P. zich opgewekt en vrolijk. Zelfs de radio mocht blijven staan op radio donna , neen niets kon zijn humeur verpesten.

Toen zwaaide de deur open, met een air van jewelste klik-klakten de hakjes van een kort gejurkte jonge dame het kantoor binnen.P.keek op, z'n hart sloeg enkele tellen over en vroeg zich plots af waarom hij het bevallige ding nooit eerder gezien had. Toen kwamen er -na het inorde steken van de zwoele blonde lokken die door de buitenwind iets wilds hadden gekregen-ook woorden uit de barbiepop. Inderdaad, woorden. Namelijk de volgende : 'Hej daar knapperd, ik ben hoelahaarbarbie uit Hawai. Hoe heet jij?'.
Hij twijfelde even en wist toen na het bekomen van het fluwelen stemgeluid het volgende uit te brengen; 'Ik heet

*wordt vervolgd*

Amnesty International
Liefste Procureur,
Ik vind het helemaal niet lief van je dat je mensen aanhoudt die helemaal onschuldig zijn. Ik eis dan ook dat u deze hoop brieven niet negeert en de onschuldigen vrij laat. U moet weten dat wij van amnesty international een grootse hoeveelheid brieven niet zomaar uw kant uitstuurt. Het is echt waar P. Van Kneut en R. Van Dam waren op de dag van de moord niet aanwezig in het metrostation. Ze hebben elk een alibi en men heeft getuigen. Wij komen op voor deze gewetensgevangenen.

Dikke kus
Sabrina


(Geinspireerd op een echte brief naar een procureur voor Amnesty International waarin de klasgenoot H.Oiseau z'n brief begon met 'liefste procuruer' en eindigde met 'groetjes'.)

Ach ja.
Om de een of andere onverklaarbare reden kreeg ik vanmiddag -tijdens de les Godsdienst-een pracht van een idee. Lang heb ik me afgevraagd wat ik later worden zou. M'n moeder wist me onlangs te vertellen dat ze me wel cabaret zag doen. Je weet wel one-man-acts. Maar dat is een mannenwereld en ik ben niet precies wat je kan noemen een femenistje.

Dus de les Godsdienst, Charlotte was -weer eens-in discussie getreden met onze onverstaanbare Godsdienst leerkracht. (HIj murmeld er op los maar geen kat kan er wat uit opmaken , behalve Charlotte en om de een of andere reden vind ze nooit dat hij gelijk heeft in wat hij zegt.)Alles ging dus z'n gangetje. Een of andere kutvlinder was uit m'n buik ontsnapt en leidde m'n aandacht naar m'n sokken. G's sokken. Voetbalsokken.

Heden draag ik rode voetbalsokken.
Ik probeerde me een voetbalmatch live voor te stellen , maar ik kreeg de commentator niet uit mijn hersenpan.IK heb dan ook nooit live zoiets mogen aanschouwen.

Maar nu Le point; 'commentator'dacht ik.
In de les Godsdienst was ik.
Wat geeft dat?
Inderdaad; Kerkcommentator.
Dat is nog eens wat voor mij.
Satire op zondagochtend bij de openbare omroep ; uw commentator heet zoals wekelijks Kika Vollaile.

Maar.
Maar,het is en blijft een droom die nooit in vervulling zal gaan. Zoals u allen weet ben ik God undercover als een of ander zwaar gestoord anti-christ aanhangster. Dat leek me best nog subtiel. Dat kekrkcommenteren kan ik dus vergeten. Niet goed voor het ego van het meisje wiens lichaam ik bezet.
IK -o-allemachtige-ik zal dan maar dit teken aan de mensheid beindigen vooraleer er weer een of ander mensje aan de dood ontsnapt. Het is echt niet makkelijk God te zijn, dan laat je eens iemand van een appartement donderen dan komt er een orde andere gedrochten hem reanimeren.Je zal het maar meemaken. Niet dat het zo spectakulair lastig is , neen. Op zulke momenten zuig ik gewoon wat water van de noordpool en drop die bovenop de reanimatiewagen. Zodat mijn sterveling toch sterft en de reanimators vast zitten in een fille wegens een kettingbotsing (let op 'gladheid'). Ze komen vervolgens doodmoe , teneergeslagen en te laat thuis waardoor ze nog net de achterdeur horen dichtklappen,. Ze lezen het kattebelletje dat werd achtergelaten op de tafel ;
'Schat , Ik ben er vandoor. Zo kan het niet langer.
Liefs Marleen'

Hoeveel?
1:2 = TWEE.
een delen door twee geeft twee.
Namelijk twee halven.


En twee delen door drie geeft 66.
Namelijk 66 tienden.

En wie nu nog niet gelooft dat ik logisch kan denken, die heeft een serieus probleem.

En neen meneer Djoser, ik zal die pen niet uit mijn mond halen ALS IK PRAAT. Het is namelijk EEN STIFT.Barbaar! Onze omhooggevallen fisicus die tegen z'n zin wiskunde geeft in het KSO, is een schatje. O zo fout niet passen in het plaatje. Met zijn blinkende schoenen. Geshokkeerd door de persoonlijke commune binnenin onze eigen klas. Negeert zijn kotsende leerlingen in de ochtend. (Tegen het vitrineraam van de bakker.)

En neen, drukinkt gaat niet meteen van je handen en ja noem dat maar smerig. Want ooit komt er een kans voor weerwraak en zal de drukperspiepen , en nooit als te voren zullen wij zo'n brede afdruk gehad hebben van een heuse fisicus.


(Elke overeenkomst met bestaande figuren is gebaseerd op louter toeval.)

Kindertrauma.
De regen druipt heel langzaam uit het wolkengordijn als was het een of andere god die ons geduld test. De tuin ligt er woelig bij. Als ik voorover buig en m'n handen plaats op een molshoop, dan zie ik hoe de regen kaatst op zijn ontblote bovenlijf. Als met het waaien van de wind lijken de scharnieren van zijn lichaam nog piependgewijs een toonladder te willen uitstoten. Wellicht de laatste.

Maar, ik buig niet voorover, neen. IK blijf gehurkt zitten tegen de boom. Tegen mijn Japanse Kerselaar. De koevoet weegt in mijn hand en beslist heel bewust voor een andere drager. De aarde.

Als er vijf bladeren gevallen zijn van mijn boom zal ik opstaan. Als er vijf bladeren vallen van mijn boom zal ik opstaan. Zal ik opstaan.

Zes bladeren dwarrelen om ter traagst tot een plas, zand en gras. Kutseizoen.

Ik sta op als een sprinter heel bewust van elke beweging. Verbonden met evenwicht en situatie. Mijn stille kleine ballet in rallentando.

Mijn hand reikt naar de wonde , die een hele kleuterschool regendruppels niet kan uitwissen.
Een gat in het hoofd. Het klinkt komisch. IK veer op en ga mijn koevoet halen. En ja hoor! Hij past perfect in de schedel. De puzzel compleet.

En toen ik daar zo zat, kapotgeregend met in m'n rechterhand mijn voetje, toen dacht ik aan het volgende;

Zand , veel zand, en water. Ja water.
Kopje onder , kopje onder. Zout.
Emmertje , rijfje, ZANDKASTEEL.

Uit de vage kinderherinneringen wakker wordende werd ik er me van bewust dat ik met m'n koevoetje de inhoud uit Gerts oogkas haalde. IK voelde me weer klein. Spelen met de dingen.

Mooi oog , mooi. Mooi oog kan geen hond meer zien.
Oogzenuw. Nagel eens in pupil krassen, voelt als plastiek waarin kinderboterhammen wachten tot de middag waar ze zullen worden opgeslokt en vergeten worden.

Iets hards , mijn ijzeren lieveling voelt iets hards. Stil maar koevoetje , Gert zal je geen pijn doen. Ik ben er.


Een uurtje later hingen alle ingewanden mooi in de boom. Niet met draatjes , neen . Gewoon op de sterke takken van mijn Japanner. Het was erg mooi toen de zon onderging. Maar niets kon mij nog wederhouden
ook Samson een bezoekje te brengen.


(Kika.)

The old man Guido will not know
He you bowling sjoe,
Can Loe reed a good map?

Loe can and U2.
Kakking on the street,
Old man Guido never meet

Again.
Probebly he's dad (or FRiend)
can tell us,
is he dead?

He joe bowling sjoe,
Prutteling chicken in you're kichen.
Waiting for Loe ,
to put you're finger in.

AIM forgotten,
Have I been here before?
Maybe red sok knows.

He joe bowling sjoe,
Dit joe like the Paelinck toe?
A stamboom can grow out of this,
joe know?

Joe have known,
but you're forgotten
I have won the game
but joe danced so
beautyfull
you're tango
and then
joe broke the kegels.


He joe bowling sjoe,
let's skate in front of
a bib

And when the big boys come,
we can hide behind a (sixty-)tree.

He joe bowling sjoe,
I just want to say
that my place is in you're sofa
and that we will meet again
to trow things away ,
till
things fall

out of the sky
sometimes a brochure
sometimes the beginning
of an automnstory.

Geheugensteun.
Voor ik het vergeet.
Guido , kip die niet dood wil ,kakker, het goe plan, bowlingschoenen, de stamboom Paelinck,wc papier, BAMbi,eum eum , eum, ik denk dat ik hier al geweest ben , fout! , maar, achterkopke,
Aldus ingredienten die binnenkort uit de kast moeten worden gehaald om nieuwe vertelselen te verschaffen.