yellow fascist

Wachten op Godot
Zozo.
Ter melding dat
mezelve
kika kat kat
straks
morgen
of vandaag

misschien
dus al gauw
of net heel traag

een klein kleine klein
verhaaltje

(oke deze rijm word niets,
wat ik zeggen wou ; paasvakantie volgende week en dan wil ik nog wel n's wat neerpennen,

het is enkel een kwestie van het niet vergeten)

Chrisostomos
Opgeschminkt en ingekleed,
gaan ze
naar wat ik niet weet.

Ze bouwen feest
met zware stenen
op mijn gekrenkte geest

Ik weet van niets
en toch hoor ik,
ik hoor iets

Ze lachen en drinken
en proberen hun herinneringen
aan elkaar te linken
over vroegere
jaren op de school.

Iedereen is er
nog 100 dagen
dan is het gedaan
maar dat iedereen
of niemand
vergat te vragen
of ik kwam
en of ik wist

Maar ik wist niet
dat het feest was

-zij zingen hun dronkemanslied-

Maar ik wist niet
dat het feest was

-hoe ze op muziek treintjes reden-

En dat iedereen er was
en zij zich amuseerden
ze stropten zichzelf de das
want iedereen was niet wat
iedereen was

en mij zijn ze vergeten.

Achja.
Beste dame , Beste heer, Ook Kika overleefde de foute kerstboomverlichting en het knallende vuurwerk. Ook al was die 31 ste nogal een moeilijk uitgaans-geval (culture club uitverkocht , vooruit te duur , eum derest te ver met pijnlijke voeten etc.) De treinen en vertraging. WIE HEEFT DAT DE COLLECTIEVE GEEST WIJSGEMAAKT? Of beter ; waarom heb ik er nooit last van? Treinen in de kerstperiode zijn zelfs leuker! (Ze rijden zomaar eventjes rechtstreeks! Weg met die Sint-Niklase overstap!) Achja was saai Maar weet u , wat ik vanganser harte apprecieer? Het nieuwjaarsgeschenk van mijn bomma. De bomma. Een superdik exemplaar van de kookboek van den boerinnenbond.Als dat geen verassing is! Er staan leuke weetjes in zoals (zie pagina 894) 'Hoe werkt een microgolfoven?' Ja hoor! Wat was ik blij! (Het achterliggende idee is ; misschien mag ik wel op kot want thuis hebben we kookboeken met hopen) Later op die dag kreeg ik een wafel-anex croque-monsieurijzer. bONK-bonjk-bonjk-bonjk Hersenspinsels op volle toeren, hart in sneltempo: Kot kot-kot-kedei! Morgen bak ik er (hopelijk) een ei! Ik quoteer bij deze een euforische cowboy; 'jiha' He Ik ben de pittige anecdote vergeten! Het is namelijk niet zomaar een wafel-anex croquemonsieurijzer, nee het is er eentje van jip en janneke! Dus als je die twee kleppen dichtduwt op je wafeltje en daarna klepje een naar bovenhaalt dan krijg je een klein ingeroosterd kinderkopje te zien (eum van een van die twee ; ik moet opzoeken hoe het meisje heet en hoe de jongen) Ik zie de bedenkelijke frons op uwer voorhoofd; 'Wat melig'of 'Jee , nu is Kika diep gevallen ,'dat denken jullie.Maar dan vergeten jullie het bijna een jaar bestaande Antwerpse schuldwoord 'takki' mede door mezelf tot stand is gekomen. (en bij nader onderzoek bleek dus het hondje van die jip en jan ook zo te heten) WAT EEN TAKKI'S! Haha en het mopje van de dag is ; den indiaan had nen takki opgegeten ! Hahahaha Ja! Wat een mop! (familiefeesten zijn saai)

Brief aan Sinteklaas Lectrr
Beste Sinteklaas,
Ik ben braaf geweest dit jaar. (Niet iedereen zal hiermee akkoord gaan , maar dan moet je maar denken dat die 'iedereen' wellicht niet braver was dan Kika)
Iniedergeval hervat ik dus mijn inleiding naar mijn 'graag-gekregen'-lijstje;
Ik was braaf dit jaar en deed goede dingetjes voor Antwerpse daklozen en Oegandese kindsoldaten (ik vermoorde er enkele zodat er meer plaats en eten was voor de anderen )
Daarom zou ik graag in ontvangst nemen :
-een nieuwe , snotvrije neus.
-een nieuwe turnjufrouw (een lievere of een dode turnjuffrouw is ook goed)

Ik zal dan ook zondagavond mijn Bowlingschoenen aan het haardvuur zetten .
(stilleven met wortel , suikerklontjes voor paard en koffie voor de Piet, uw brief is eerder electronisch maar als u wil dan druk ik hem nog wel even af)

Je kapoen Kika

FIJV JAAR RITA DE PITA

(noot ; aanvullend geeft ze momenteel een prachtperformence in 'den arenberg' (neen geen plaatselijke bruine kroeg)waar Kika wegens huiswerkvergissing niet zijn kan; mpf ; verkeerde werk gedaan tegen morgen ; nu dus vollembakkes werkpeird zijn , hoofdpijnen en bloedneuzen)

wachten op Gill.
Heel in het begin zat ik maar,
de duiven speelden
in het herfstbladerenbad.
Toen gebeurde iets;
iets wat ik niet hoorde,
iets wat ik niet zag,
ze schrokken op
en vlogen ver weg van mij.

Wederom verschenen ze,
hun opstelling was speels
en ze zochten naar wat
ze ver weg van mij
niet vinden konden,
de duiven aten kip
en ik mocht kijken.

Er was ook een zwarte duif
maar niemand vond dat erg.
De kleine pasjes die ze
maakten, bleven rondjes
van de tijd.
Want de tijd ging en
verveelde mij.

Hun dans zou verder gaan,
een pikte met z'n snavel,
perforeerde kip op vrijdag
maar de anderen wouden ook,
spelend in de herfst.

Ondergoed

Afkeer ??n
Ik bibber van mijn fiets
En naast het fietsen
Bibber ik verder.
M 'n muts schuift over mijn ogen
Voorbij de muts
Zie ik niets.

Mijn handen voelen niets meer
En ik vraag hen waarom ze blauw zijn.
Maar ze zwijgen
Deze ochtend
In een korte pijn.

De fiets wacht
Wanneer ik hem achterlaat
Tot de sneeuw
Wit en zacht
Gevallen is.

Ik wacht
Wanneer ik hem achterlaat
Tot de winter
Twee seizoenen overslaat.


(Zoals u wel merkt lokt een lege zaterdagavond z?lfs mij tot het dichten over 'een afkeer'; in dit geval koude. Het had evengoed kunnen zijn ; familie op een familiefeest waar iedereen is uitgenodigd behalve ik.Daar maal ik niet om , vandaar ook een gedicht over koude en niet over familie. Wellicht zal ik weldra nog een paar lulligheidjes schrijven want ik verveel me, ik verveel me en ik ga me verder vervelen.)

Groeven
Diepe groeven in mijn hand.Een ader loopt gedachteloos verder naar mijn andere kant. Ik voel hoe mijn bloed stroomt , af en toe eens struikelt en dan weer verdergaat.Ik lig hier maar te wachten , maar geen verpleging komt. De zon daalt en streelt voor het slapengaan ; mijn bed , mijn kussen en m'n hand. Ik hoor de klank van voeten ergens ver,naar dicht toekomen. Ze stoppen ergens niet zo ver alsof ze de adem even inhouden en wandelen dan weer verder. Er verschijnt net na het geklik een streepje licht onder mijn kamerdeur ; het licht is aangestoken.

Ik wil niet.
Maar wat ik denk dat hoort de echo van z'n voetstappen niet. Zwaar vallen de voeten in de lege gang alsof het atlas is die de wereld draagt . Atlas die m'n deur zal opentrekken om moeder aarde op mij neder te leggen , zodat hij even rusten kan.
Maar de aarde zal mij verpletteren op deze nacht wanneer ik dreunend van verlangen zijn voetstappen hoor naderen.

Ik hoor ze naderen , maar ik ben niet bang meer.
Mijn geest heeft het begeven en wat ik ook vreesde ; iets anders kwam me halen.

Ik hoor niets meer en de klok ging snel.
De witte kamer rondom mij werd heel even rood toen de vroege klokken luidden, daarna werd het wit met tranen, de nieuwe verpleegster keek naar mij. Ik wou haar vragen wat er was maar ik kreeg mijn mond niet open;hij was zwaar en houterig. De verpleegster deed een belletje rinkelen ergens achter me , aan de muur.Vier mannen draafden stoeterig mijn kamer in. Ze draaiden me om , lieten me op een legerbedje vallen en namen me mee, de gangen door, de lift in, het gebouw uit, een auto in. Ik zag veel plafonds maar ook de hemel ; grijzig vandaag , het zou vast en zeker nog regenen gaan.