- Φοιτητές Ιατρικής
Τρέχουμε όλη την ώρα σ' έναν αγώνα.
Στριφογυρίζουμε με ξέφρενο ρυθμό,
ζητώντας να μαζέψουμε, σταγόνα τη σταγόνα,
μέσα μας τον ωκεανό!
Μ' έχουν πληγώσει, μ' έχουνε ματώσει.
Του Γολγοθά ανεβαίνω το βουνό.
Αποζητάω τη γνώση... αποζητάω τη γνώση
σ' αυτό το αναίτιο κυνηγητό.
Τρικλοποδιές, χτυπήματα όλη μέρα.
Θα καταβάλω όλη τη θέλησή μου.
Είναι ένα σύννεφο άσπρο σαν αιθέρα.
Κι είν' το φθινόπωρο και πάλι στην ψυχή μου.
29/10/1993
Generation X και Multimedia:
ο θαυμαστός καινούριος κόσμος
Μεγαλώνουμε, περνάει γρήγορα ο καιρός.
Παρασυρθήκαμε σ' ατέρμονους δρόμους κι αδιέξοδα.
Βαρέθηκα πια τα μπαρ με το υποτονικό φως.
Ο ένας δίπλα στον άλλον, μ' όνειρα ανέφικτα.
Η αγωνία μας: να φτάσουμε κάπου, να σταματήσουμε.
Να βρούμε ένα κίνητρο, ένα λόγο ζωής.
'Εχουμε όλα τα μέσα, μας λείπει ο σκοπός για να προχωρήσουμε.
Μας λείπει ένα όραμα κοινωνικής συνοχής.
Φοβάμαι τα multimedia, νιώθω μόνη.
Στα είκοσι και δεν γνώρισα τρελά καλοκαίρια.
Διαβάζω αδιάκοπα για μη γνώση ατέρμονη, που με πληγώνει.
'Ομως το βράδυ πάντα προτού κοιμηθώ μετράω τ' αστέρια.
Είναι καιρός τώρα που έχω κλείσει την τηλεόρασή μου.
Διαβάζω Μίλαν Κούντερα και ψάχνω γι' αντιστάσεις.
Αναζητώ να θωρακίσω την ψυχή μου
που τη χτυπούν διαδοχικά οι τεχνολογικές επαναστάσεις.
Φοβάμαι τον καινούριο κόσμο: απρόσωπος, μεταλλικός.
Φοβάμαι ακόμη πιο πολύ τον εαυτό μου.
Δουλεύω απ' το πρωί ως το βράδυ, ποιο είν' το κέρδος, ο σκοπός;
- το κίνητρό μου...
...............................................................................................
... Από αιώνες όμως έτσι η ανθρωπότητα πηγαίνει.
Βυθίζονται όλοι στη ρουτίνα, στη δουλειά ή στην πλήξη.
Κι αν μερικές στιγμές και τα όνειρα είν' εκείνο που μας μένει,
ετούτα ας κυνηγήσουμε, προτού η ζωή τα κρύψει.
12/11/1993
Φιλοσοφικό
Λένε πως η ζωή μας έχει κυκλική πορεία
κι ειν' σαν παιχνίδι με της τύχης τις ζαριές,
πως κάποτε κινούμε απ' την αφετηρία
και δεσμευόμαστε έκτοτε σε κυκλικές τροχιές.
Λέω ελικοειδείς πως είναι οι κινήσιες
και όλο αλλάζει η ζωή το επίπεδό της.
Είτε ανυψώσεις είτε και καταβυθίσεις
-γυρνάμε γύρω απ' τον αξονικό σκοπό της.
Γι' αυτό όλα γύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν.
Κι έτσι, όταν γυρίζουμε απ' τις σπείρες τη φορά τους,
μπορούμε να προβλέψουμε το μέρος που πηγαίνουν
κι απ' τις ζωές μας ν' αναμένουμε τα στάδιά τους.
29/11/1993
Αναγέννηση
Γυρνούσα όλη τη νύχτα μες στην πόλη
κι αναζητούσα τη μαγεία των Χριστουγέννων.
Σκέψεις βασάνιζαν καιρό την ύπαρξή μου όλη
περνούσα κρίση, χρειαζόμουν αλλαγή των δεδομένων
στοιχείων που απαρτίζαν τη ζωή μου. Δικαιώσεις
όλων των αποφάσεων που είχα πάρει, αναγνωρίσεις
των παλιών μου των λαθών, αποδοχές, συμφιλιώσεις,
παραδοχές, συμβιβασμούς, πιστοποιήσεις
και αναθεώρηση των πόθων, των σκοπών.
Εξεύρεση κινήτρων, μα και δρόμου
και αλλαγή των συστημάτων, αντιλήψεων, αξιών.
Να διαμορφώσω απ' την αρχή τον εαυτό μου.
'Ετσι γυρνουσα μες στην πόλη, συγχισμένη
όταν, καθώς εβίωνα μια παράξενη εμπειρία,
είδα τ' αστέρι μου το μαγικό να βγαίνει
και καθαρά να δείχνει την πορεία.
Γνωρίζω τώρα της ζωής το πλαίσιό μου.
Κρατάω στα χέρια μου όλα τα κλειδιά.
Σιγά - σιγά τις πόρτες μου θ' ανοίξω
Γνωρίζοντας τον προορισμό μα και τον δρόμο πια.
19/12/1993
Η χαρά της γνώσης
Χαρά της γνώσης, γύρισες κοντά μου.
Σ' είχα ξεχάσει κι είχα τόσο αλλοιωθεί
φυλακισμένη μέσα στα ίδια τα δεσμά μου
τη δύναμή σου είχα απαρνηθεί.
Με σκλάβωσες κι έλεγα μόνο με βασανίζεις
και ξέχασα τη δύναμη που μόνο εσύ προσφέρεις,
φτερά και νέα στηρίγματα ξέρεις να μου χαρίζεις
τα κουρασμένα μάτια μου ν' ανακουφίζεις ξέρεις.
Είσαι κοντά μου όλες τις νύχτες του χειμώνα
κι όταν ακόμα, στο ζεστό το καλοκαίρι
διαβάζω, σφίγγοντας τα δόντια σαν σε αγώνα
μου λες "υπομονή! έχει τόσα η ζωή να σου προσφέρει".
και παίρνω δύναμη κι ελπίζω και μαθαίνω
σε νιώθω σαν μια φίλη μου μοναδική
που θα 'ναι δίπλα μου ό,τι κι αν παθαίνω
και σαν τη χρειαστώ θα είναι πάντα εκεί.
Πώς μπόρεσα, ω γνώση μου, τόσο να λησμονήσω
πόσες ελπίδες και χαρές εσύ μου έχεις δώσει
και να παραπονιέμαι δύσκολο πως είναι να σε κατακτήσω
αφού γνωρίζω ο κόπος μου πώς τόσα θα αποδώσει;
2/5/1994
Carpe Diem
Ροδίζει η αυγή. το φως το πρωινό
σιγά - σιγά διαχέεται στο δρόμο.
Σκέφτομαι, αύριο θα 'ναι απλό
ό,τι φαντάζει αδύνατο εις τον παρόντα χρόνο.
Θα πρέπει μοναχά να περιμένω
και να επιλέγω την κατάλληλη στιγμή
να προσπαθώ. αν δεν πετυχαίνω
να λέω: "αύριο, η νίκη θα 'ναι απλή".
Στο μεταξύ, να χαίρομαι τη μέρα
αντί να την αφήνω να περνάει
να χαίρομαι το φως και τον αιθέρα
με δίχως τύψεις κι η ζωή να προχωράει
καθάρια, απλή, σαν το γαλάζιο τ' ουρανού
ανέφελη κι αμόλυντη σαν τη χαρά του νου.
31/5/1994
'Εχω να θυμάμαι
'Εχω να θυμάμαι το καράβι
και τα φώτα, την τρελή τη μουσική
το χορό μας, το κορμί που ανάβει
- νύχτα καλοκαιρινή.
'Εχω να θυμάμαι αυτή την τρέλα
το φεγγάρι στα θαλάσσια τα νερά
τις φωνές, το ξάφνιασμα, τα γέλια,
τη χαρά, την ομορφιά.
'Εχω να θυμάμαι το ρομάντσο
σαν μία ωραία τρελή στιγμή
που θα με στηρίξει σα διαβάζω
- ήρθε η εξεταστική...
4/6/1994
Στην Αμοργό
Θέλω ν' αναζητήσω τη γαλήνη
και τ' άπειρο του Αιγαίου, στην Αμοργό.
Ν' αφήσω πίσω μου τη θλίψη, την οδύνη
και τη ζωή με νέα μάτια να τη δω.
Να περπατήσω πλάι στο κύμα, μόνη.
Να αγαπήσω ξανά τον εαυτό μου.
Να διώξω το άγχος και ό,τι με πληγώνει
Πάλι να δω την ομορφιά του κόσμου.
Μία ωραία βραδιά όπως απόψε, που τ' αστέρια
φαίνονται μαγικά, σπινθηροβόλα.
Βραδιά καλοκαιριού κι είν' όλα αιθέρια
Στην Αμοργό θαρρείς με προσκαλούνε όλα...
14/6/1994
Μετά την κρίση
Στα ξαφνικά τα καταστρέφουμε όλα.
Εμείς οι έξυπνοι, οι ωραίοι, οι δυνατοί.
Τινάζουμε τα πάντα στον αέρα
και λέμε "θέλαμε ν' αλλάξουμε ζωή".
Και έρχεται από μέσα μας η κρίση
δίχως να υπάρχει αιτία φανερή
που σε μανία ή κατάθλιψη πάει να μας οδηγήσει.
Τα πάντα αισθανόμαστε να 'χουν καταστραφεί.
Πέφτουμε στα θανάσιμα αμαρτήματα
και μοιάζουν όλα αντίθετα σ' ό,τι είχαμε θελήσει.
Τον εαυτό μας όλο κι εχθρευόμαστε
και πουθενά δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια λύση.
Κι ακολουθούν της απομόνωσης οι ώρες,
της κριτικής, της περισυλλογής
όλο αναλύουμε, εντοπίζουμε αιτίες,
σφάλματα, λάθη τακτικής.
Σιγά - σιγά η επάνοδος αρχίζει
και λέμε "θα βαδίσω απ' την αρχή
και τα παλιά τα λάθη δεν θα ξαναγίνουν"
κι όλο τραβάμε για τη νέα μας ζωή.
'Ετσι κι εγώ, τα λάθη έχω εντοπίσει,
το δρόμου έχω πάρει απ' την αρχή.
Τις ζήλειες αποφεύγοντας, τα μίση
και με καινούργια όνειρα κι αγάπη για ζωή.
17/6/1994
Η πύλη του Παραδείσου
Στέκεσαι μπρος στην πύλη την κλειστή του παραδείσου
Μην περιμένει να ανοιχτεί. αγωνίσου
ψάξε μονάχος να 'βρεις το κλειδί
ή πέσε πάνω της μ' όλη τη δύναμή σου
ή βρές ένα σχοινί κι αναρριχήσου
λέξη μην ψάχνεις μαγική.
Προσπάθησε. θα μπεις με χίλιους τρόπους.
Παράδεισος υπάρχει για όλους τους ανθρώπους.
9/71994
Νύχτες του Αυγούστου
Απόψε η νύχτα όλη ξεχειλίζει
από έρωτα, αρμονία και μουσική.
Κι ως φαίνεται τ' Αυγούστου το φεγγάρι
ο πόθος μου καυτός με πλημμυρίζει.
'Ενα αεράκι σπάζει τη σιωπή.
Ο ύπνος δεν θα 'ρθει για να με πάρει.
Η αγρύπνια το κορμί μου βασανίζει
κι ο πόθος για έναν άγνωστο εραστή.
...Και λέω ν' αλλάξω τη ζωή μου, μ' απομένω
να βλέπω τις σκιές στις φυλλωσιές.
Μια νέα πνοή, έναν άνεμο προσμένω.
Νύχτες Αυγούστου, νύχτες στατικές...
1/8/1994
Αίσθηση χρέους
Νύχτα γλυκειά. Στην κάμαρά μου απόψε
γνώριμη ασφάλεια τα βιβλία μου κι εγώ.
Κι αποζητώ ξανά ό,τι δεν γνωρίζω
κι ό,τι μου έλειψε κι εκείνα που ποθώ.
Απ' έξω ο άνεμος φυσάει - καλοκαίρι.
Κι εγώ φαντάζομαι τριγύρω μου τα φώτα
- ένα νησί, μια βάρκα κι ένα αστέρι
την ξένοιαστη χαρά, όπως πρώτα.
Πότε είν' αργά να πλάσω τα όνειρά μου
και ν' αφεθώ μες τη μαγεία της ζωής.
Με θέλγει τόσο τ' άγνωστο και πάλλεται η καρδιά μου.
Με δένει ακόμα η ασφάλεια της κάμαρας αυτής.
Αλλά με δένει κι η αίσθηση του χρέους. 'Εχω ορίσει
μονάχη μου ένα δρόμο δύσκολο κι αργό
και δεν θα φύγω, δεν μου το επιτρέπω
προτού να κατακτήσω το σωστό!
30/8/1994
Περιμένοντας την αυγή
Νύχτα βαθιά κι ελπίζω και παλεύω.
Δεν ξέρω αν θα 'ρθουνε κι οι φίλοι την αυγή.
Δεν ξέρω ακόμα τι ειν' εκείνο που γυρεύω.
Κι είν' έξω νύχτα και σκοτάδι και σιωπή.
Νομίζω θέλω να ροδίσει ο ουρανός.
Το φως, καθάριο, να γεμίσει την ψυχή μου.
Να κόψω γαλανά κομμάτια φως
σαν να 'ναι δώρ, να μοιράσω στη γιορτή μου.
Κι άμα δεν έρθουνε, θα πάω και θα τους βρω.
Υπάρχει χώρος τώρα στην καρδιά μου.
Να μοιραστώ μαζί τους λίγον ουρανό,
λίγη αγάπη κι όλα τα ονειρά μου.
(Να ξαναφτιάξω τη ζωή μου έχω σκοπό
κι έχω αλλαγές από καιρό δρομολογήσει.
Κι άλλα θα αλλάξω. Κι έχω και καιρό,
πολύν καιρό ώσπου να ροδίσει...)
7-8/9/1994
'Ετοιμη για όλα
Από απόψε είμ' έτοιμη για όλα. Η κάθε μου στιγμή
θα 'ναι ιερή και ακέραια ως θα κυλάει.
Καμιά ευκαιρία δεν θα περάσει, ξεχασμένη.
Νιώθω μια νέα ώθηση και μια μεγάλη ορμή
σαν άνεμο που, άφοβα, όλο μπροστά με πάει.
Είν' η στιγμή που θα 'ρθει η αίσθηση η χαμένη.
Κι είμ' έτοιμη. Καλώς να 'ρθει, να ορίσει
η νέα ζωή, η νέα παραλλαγή της.
Είμ' έτοιμη, έχω αλλάξει κι είμ' εδώ.
'Ο,τι ξεκίνησε μπορεί να προχωρήσει.
Η μοίρα μου έχει σπάσει τη σιωπή της
- με σπρώχνει εμπρός και προχωρώ.
8/9/1994
Δεν είμαι μόνη πια
Δεν είμαι μόνη πια. 'Εμεινα για καιρό
ν' αντιπαλεύω εδώ τη μοναξιά μου.
Και να φοβάμαι και να ελπίζω πάντα εδώ
κι οι λύπες να βαραίνουν την καρδιά μου.
Δεν είμαι μόνη πια. Γνωστοί και φίλοι
τρέξαν για ν' απαλύνουν τον καημό.
Γεμάτοι αγάπη και χαμόγελο στα χείλη.
Γεμάτοι δώρα και γεμάτοι θαυμασμό.
Και να πιστεύουνε σ' εμένα αυτές τις ώρες
τις ώρες που δεν πίστεψα ούτε εγώ...
Και δώρα απλόχερα η ζωή να μου χαρίζει
Κι εγώ, που κάποτε δεν είχα ούτε πιστέψει
στα λόγια, στις προθέσεις τους, στην τύχη που γυρίζει
απόδιωξα τους φόβους μου, τη δύσπιστή μου σκέψη.
25/9/1994
Στο πάρκο
Μα υπήρχε αυτό το πάρκο τόσα χρόνια
τόσο κοντά στο σπίτι μου -κι εγώ
περνώντας δίπλα του δεν το 'χα καν προσέξει.
Είν' όλα γύρω του όμορφα. Τα σπίτια, τα μπαλκόνια
κι ο ήλιος, που γελά στον ουρανό.
Γαλήνη - και στο σώμα και στη σκέψη.
Πέρασαν τόσες μπερδεμένες καταστάσεις
που το 'νιωθα πως κάπου είχα μπλεκτεί
σαν όλοι να μπορούσαν να μ' ορίσουν.
Δεν ήξερα ούτε τι ήθελα κι έπεφτα σ' αντιφάσεις
την αδικία βλέποντας είχα απελπιστεί
κι εγώ ζητούσα -άδικα- κι εμένα να ευνοήσουν.
Μα τώρα είναι περήφανη και πάλι η ψυχή μου.
Δεν καταδέχομαι να σκύψω το κεφάλι
σ' έναν πιο δυνατό - κι ας με ζορίσει.
Και δεν με νοιάζει αν θα 'ν' πιο δύσκολη η ζωή
μου.
Η αυτοεκτίμησή μου θέριεψε, μεγάλη
κανένα πια εμπόδιο δεν θα με σταματήσει.
Νυκτώνει και στο πάρκο σκοτεινιάζει.
'Ηρεμη, με γαλήνη στην καρδιά μου
παίρνω ξανά το δρόμο για το σπίτι.
Ποιος ξέρει ο δρόμος μου τι εκπλήξεις μου ετοιμάζει.
Κι εγώ όμως ετοιμάζω τα όνειρά μου.
Και ψάχνω μες στον ουρανό για τον Αποσπερίτη.
9/10/1994
Η ανακάλυψη της ζωής
Ακόμη υπάρχουν άγνωστα για μένα
κι ωραία πράγματα, πολλά!
Που λαχταράω βαθιά μου να γνωρίσω
κι είναι σαν κάτι να μου λείπει απ' την καρδιά.
Κι ελπίζω πάντα όλο να μαθαίνω
απ' τα βιβλία, τον έρωτα και τη ζωή.
Νέες γνώσεις κι εμπειρίες ν' αποκτήσω.
Καλόδεκτό είναι ό,τι και να 'ρθει...
22/10/1994
Αγαπώ ένα αστέρι
Αγαπώ έν' αστέρι,
ένα βιβλίο, μια συντροφιά.
'Αγνωστα, ονειρεμένα μέρη
τον ήλιο και τη ζεστασιά.
Αγαπώ τη ζωή και την ελπίδα
τη θάλασσα, τον ουρανό,
τον άνεμο, την ηλιακτίδα
και το τοπίο γύρω ως το βουνό.
Αγαπώ όσα θα 'ρθουνε,
τους νέους που γνώρισα τόπους
κι εκείνους, που έκπληκτοι ακούνε.
Αγαπώ τους ανθρώπους.
26/10/1994
Τέλος έντασης
'Επεσε πια -σαν θέατρο- η αυλαία
και το μυστήριο έχει λυθεί.
Σαν να 'χει μια παράσταση τελειώσει.
Τα φώτα σβήνουν. Γύρω μας, μοιραία
ο κόσμος φεύγει, κλείνει η μουσική.
Σαν βγαίνουμε έξω έχει νυχτώσει.
Κι αισθάνομαι την κούραση ν' απλώνει
μες το γεμάτο από ένταση κορμί,
που πέρασε από τόσες καταστάσεις.
Χαίρομαι που η ιστορία αυτή τελειώνει
κι η θέση μου αποδείχτηκε πως ήτανε σωστή.
Για λίγο δεν θα ήθελα να νιώσω νέες εντάσεις.
Μα να ηρεμήσεις... Απ' το γαλάζιο ουρανό,
τη θάλασσα, που πάντα γαληνεύει
ν' αντλήσω την καινούρια δύναμή μου
και να 'μαι, ο άνθρωπος, εγώ
γύρο τοπίο απέραντο.
ημερεύει
το πάθος μου και πόθος θεϊκός φτερώνει την ψυχή
μου.
12/11/1994
Μου λείπουν οι ήχοι
Μου λείπουν οι ήχοι κι όπως πέφτει μες το τζάμι,
κείνη η βροχή, που ακούς μεθυστικά,
νιώθω σαν να με σφίγγει ένα πλοκάμι
για κείνα που 'χω χάσει από παλιά.
Μου λείπουν οι ήχοι - η βροχή, ο αγέρας,
ένα όμορφο τραγούδι, η μουσική.
Οι θόρυβοι οι έντονοι της μέρας
κι ακόμα η αρμονία η νυχτερινή.
Μου λείπουν οι ήχοι - και μπορώ να σε μισήσω
που ακούς- είν' ένας κόσμος που μου λείπει.
Στην αγκαλιά σου καταφύγιο ίσως ζητήσω
μ' απόψε μένω μόνη με τη λύπη.
Μου λείπουν οι ήχοι και γυρίζω πάλι πίσω
θέλω να φύγω και παλινδρομώ
θα 'θελα να μπορώ να σ' αγαπήσω
μα μέσα μου υπάρχει ένα κενό.
21/11/1994
