Πολιορκία on-line

Πώς ξεκινάει μια πολιορκία
ποιος κάνει την αρχή,
ο άντρας ή η γυναίκα;
Ποιος αμύνεται,
ποιος παραδίνεται,
και ποιος κρατάει τον κριό;

Οι ρόλοι εναλλάσσονται.
Αλλά αυτό δεν έχει σημασία
γιατί κι οι δυο μπλέκονται στον ίδιο ιστό.

Στο Δίκτυο.

3/6/1999
 

Ο δρόμος της ψυχής

Ποιες εμπειρίες σ' οδήγησαν στο δρόμο
τέτοιες, που αρνείσαι και να μοιραστείς;
Και να 'ναι ο δρόμος σου
(με δυσκολία τον βρήκες)
να 'ναι στ' αλήθεια ο δρόμος της ψυχής;

Εξήγησέ μου, πείσε με
και δείξε μου το δρόμο.
'Εχω χαθεί σε α-νόητα μονοπάτια.
Δώσ' μου για λίγο, κάποιο φως.
Και στρέψε αλλού τα μάτια.

10/6/1998
 

Ο βίος της φορμόλης

Εμείς -μέσα στη λήθη της φορμόλης.
Κι απ' έξω -οι λιποθυμιές τ' Αυγούστου.
Γυρίζουμε μες στα στενά της πόλης.
Το καλοκαίρι στάζει τους χυμούς του.

Εμείς, με δείγματα αμφιβόλου γούστου,
στο εργαστήριο σκυμμένοι, βιοψίες,
εφημερίες, μες την έξαψη τ' Αυγούστου
και γνωματεύσεις, με μικρές αμφιβολίες.

Πήρε η ζωή μας ένα δρόμο -της φορμόλης
και των κυττάρων, του μικροσκοπίου.
Αβέβαιοι, επιστρέφουμε απ' τα στενά της πόλης
και τα στενά διασχίζουμε ενός περίεργου βίου...

20/7/1998
 

Αναζητήσεις

Θρησκείες, φιλοσοφίες, αναζητήσεις.
Δεν τις θέλησα.
Από παιδί αγάπησα τη φλόγα του θανάτου.
Τη φθορά.
Την εκμηδένιση.

Μα όσο ζω και αναπτύσσομαι,
μαθαίνω.
Κι αγαπώ τη ζωή και το θάνατο,
με το ίδιο πάθος.
Σαν πλάστιγγα

σαν εκκρεμές.

Αιωρούμαι.

16/8/1998
 

Η μετουσίωση

'Ητανε μια βραδιά και μαγική κι ωραία.
'Ολοι μαζί, από καιρό είχαμε κινήσει,
σε μια "Σαΐτα" να βρισκόμαστε παρέα,
μες το Internet. Κι όλοι είχαμε κολλήσει.

Μ' αγνώστους, καταθέσαμε εμπειρίες
και ανταλλάξαμε τις ανεπάρκειές μας.
Και μοιραστήκαμε ιδέες και θεωρίες.
Σαν να πετούσαν, λέγαμε, οι ψυχές μας.

Σαν να πετούσαν, κάθε νύχτα προς τ' αστέρια
μ' άγνωστο σκάφος -φεγγαρόπλοιο τ' όνομά του-
που μας ταξίδευε, πιο πάνω απ' τη μιζέρια
κι απ' τη ρουτίνα. Πρόβαλλε καθένας τα όνειρά του

στο φεγγαρόπλοιο- και κυλούσε η φαντασία.
Εγώ έλεγα η αστρόσκονη πως είχε κυριαρχήσει.
Μέχρι το βράδυ που είπαμε να γίνει γνωριμία
από κοντά -η μετουσίωση είχε αρχίσει.

Είχαμε πλέον μια υλική υπόσταση αποκτήσει,
μα υπήρχε κι η εικονική μορφή μας.
Σαν μια παρέα αρμονική, που βγήκε να γλεντήσει,
μα μοιραζόμαστε μια εικόνα πιο κρυφή μας.

Μια μετουσίωση! Πότε μυαλό και πότε σώμα
και πότε όλα μαζί, σε πλήρη εικόνα.
Γλεντήσαμε, ήμαστε χαρούμενοι κι ακόμα,
νιώθαμε να ξεφεύγουμε από τούτο τον αιώνα.

Να μας τυλίγει η αίσθηση του μέλλοντός μας.
- ο νέος, δικτυακός εαυτός μας.

20/10/1998
 

Η αγωνία της μεσαίας τάξης εν Ελλάδι, 1999 μ.Χ.

Η τάξη εκείνη των φτωχότερων αθλίων,
που περιέγραψαν ο Ντίκενς κι ο Ουγκώ,
υπάρχει ακόμη -αρχές της νέας χιλιετίας.
Εμείς -ήσυχοι αστοί των προαστίων,
τους συναντάμε κάθε μέρα στο μετρό
και παγκάκια γύρω της πλατείας.

'Αλλοι διωγμένοι, που πιστεύουν σε μια Ιδέα
και τυχοδιώκτες, που στις χώρες τους πεινούσαν
κι άλλοι, που έχασαν τα πάντα ξαφνικά.
Κι εμείς, να ζούμε ασφαλώς κι ωραία.
Με πρόγραμμα κι αξίες μας γαλούχησαν
οι κυβερνώντες, μα χωρίς ιδανικά.

Κι εκείνοι, οι άθλιοι, οι αποδιωγμένοι,
ελεύθεροι να κλάψουν, να ξεσπάσουν.
Ελεύθεροι να κάνουν ταραχές.
Εμείς, μεσαία τάξη, υποταγμένη,
καταναλώνουμε απαθώς ό,τι μας ετοιμάσουν,
έχοντας πάντα για όνειρο τα πλούτη, τις τιμές.

Ζηλεύουμε τις τάξεις των αθλίων,
που έχουν κάτι να παλεύουν και να ζουν.
Οι εφησυχασμένοι εμείς των προαστίων,
τα ρομποτάκια που όλο ακολουθούν.

Και λέμε εμάς -πιο άθλιους- τι μας σώζει;
Θρησκεία, οικογένεια, φίλοι, μεταφυσική;
'Ολα τα δοκιμάσαμε. Πιο πέρα η Επιστήμη
ανήσυχη, μας βλέπει και πληρώνει
το λάθος της να χωριστεί απ' την Ηθική.

Μας μένει η ανασφάλεια κι η αγωνία.
Ξεχνούμε, ανέκαθεν είμαστε οι υποκινητές
των αλλαγών μέσα στην κοινωνία
-βοηθούμενοι κι απ' την τεχνολογία-
εμείς, οι τάξεις οι μικροαστικές...

28/12/1998
 

Στα άδυτα του βίου

Φυλακισμένοι μές στον κόσμο της φορμόλης.
Οι βιοψίες σιωπηλές, στα μπουκαλάκια.
Η ιστοκινέττα -οινοπνευμάτων και ξυλόλης
οσμές, που περιβάλλουν τα καψάκια.

Ο πάγκος -νυστεράκια και λαβίδες,
χάρακες και ψαλίδια, ζυγαριά.
'Ογκοι απερίγραπτοι, ασαφείς, μαύρες κηλίδες.
'Εντερα, μήτρες, κύστεις και νεφρά.

Λεπτός ο ιστός, περνά απ' το μικροτόμο,
στο μωβ της αιματοξυλίνης
την "ανιούσα" στα οινοπνεύματα με τρόμο,
το ροζ τ' ασθενικό της ηωσίνης.

Μετά η ανάκριση εκ του μικροσκοπίου.
Τον εξετάζουμε, στο φως το ηλεκτρικό.
Στ' άδυτα κατερχόμαστε του βίου,
μα όλο ξεφεύγει της ζωής το μυστικό...

21/1/1999
 

Ο φωσφορίζων χρόνος

Πράσινο -φωσφορίζει το σκοτάδι-
απ' το ρολόι κι απ' το κινητό.
Πανσέληνος -ονειρικό το βράδυ
κι ανήσυχο και πάλι ν' αγρυπνώ.

Μ' ένα κερί, στην προσμονή του αγνώστου,
που θα 'ρθει, να λατρέψει το κορμί μου.
Με πλημμυρίζουνε αισθήματα του νόστου
γι' άλλες βραδιές που υπήρξαν στη ζωή μου.

Που να 'ναι οι φίλοι; Ψάχνω για επικοινωνία,
με mail, fax και κινητό.
Και καταφεύγω σε Internet, ταξίδια και βιβλία,
για νέες ιδέες, να διευρύνουν το μυαλό.

Αναζητώ τις νύχτες, στο σκοτάδι,
τις νέες λύσεις σ' ερωτήματα παλιά.
Μα μένει πράσινο, σα λαμπυρίζον χνούδι,
το φως του χρόνου που όλο και κυλά...

1/2/1999
 

Παρατηρώντας το fractal του σύμπαντος

Οι τάξεις -πάντα οι τάξεις! Πάντα οι χώρες,
πάντα συγκρούσεις των μεγάλων συμφερόντων
και πάντα οι άνθρωποι -τα πιόνια στη γραμμή.
Πάντα περίεργες οι κρίσιμες οι ώρες,
που καθορίζεται η μοίρα μας, ως όντων,
σε μια μοιραία στιγμή.

Κι ανάμεσά μας μερικοί -αρνητές θανάτου.
Επαναστάτες, με φλεγόμενη σημαία
και τυχοδιώκτες και αιώνιοι ονειροπόλοι.
Κάθε φορά που αγγίζει κάποιος τα όνειρά του
πώς τρικυμμίζει μέσα μου η ιδέα,
πως θα μπορούσαμε να τους ξεφύγουμε όλοι

...Και λάτρεψα πλατείες, διαδηλώσεις,
ανθρώπους που λαμπάδιασαν με τα υψωμένα χέρια
άλλους, που έζησαν τα πιο ακραία πάθη
κι εκείνους που αναζήτησαν τις γνώσεις,
κι επίμονα κοιτούσανε τις νύχτες προς τ' αστέρια
κι όσους κατέρχονταν μες της ψυχής τα βάθη.

...Και γύρεψα να μάθω, να παλέψω
μα πάντα στέκω απ' έξω και παρατηρώ.
Απ' όλες τις απόψεις συγχυσμένη.
Ανήμπορη να δράσω ή να πιστέψω
τα δέχομαι όλα, τα ερμηνεύω, τα αναιρώ.
...Ψίχουλα σε κομμάτια, τσακισμένη...

Στην κβαντική μορφή της, σ' άπειρες εκδοχές
στου χωροχρόνου να εξαπλώνεται το συνεχές.

17/2/1999
 

Η πένθιμη πομπή

Είμαστε κάτοικοι της περιφέρειας. Μια επαρχία,
της Pax Americana τα Βαλκάνια πια.
Αυτή την άνοιξη σπαράσσεται η Σερβία
κι η μνήμη προς τα πίσω τριγυρνά.

Ιράκ και Κύπρος, Κούρδοι, Παλαιστίνη
-άνθρωποι πέφτουν σαν διατάζει ο Αυτοκράτωρ.
Κι Ελλάδα μας; Αλώβητη θα μείνει,
ή ντόμινο στη δίνη των αρμάτων;

Με τις λαμπάδες μας μπροστά, σαν αγιοκέρια,
μια πένθιμη οργανώσαμε απόψε ολονυκτία.
Ν' αγκαλιαστούμε και να σφίξουμε τα χέρια,
οι μπερδεμένοι, απ' έξω απ' την πρεσβεία.

Αν κάποτε ο Χριστός κατέλυσε τη Ρώμη,
εμείς πώς να παλέψουμε με μνήμη συγχυσμένη;
Δίχως ηγέτες, πίστη κι όραμα κι ακόμη,
μέσα απ' την τηλεόραση, σαν αποβλακωμένοι;

.......................

...Και μείναμε τη νύχτα στην πορεία.
Είπαμε να βαδίσουμε ατέλειωτα στο δρόμο.
Μια και δεν βλέπουμε το φως, πιάσε το χέρι μου και μη,
μην παρεκκλίνεις απ' την πένθιμη πομπή
-δεν ξέρεις τι σου γράφει η Ιστορία
κι η λύτρωση θα έρθει από το χρόνο...

30/3/1999
 

Ιστορία μυστηρίου

Υπήρχε κάποτε ένα πτώμα εργαστηρίου.
'Ολοι μαζί είχανε βάλει το μαχαίρι
κι είχανε κάνει μια ωραία νεκροτομή.
Ανεξιχνίαστη ιστορία μυστηρίου,
ο δολοφόνος ήτανε -ποιος ξέρει...
Το πτώμα στη φορμόλη είχε θαφτεί.

Κάποτε, έφτασε ο καιρός της εκταφής.
Παλιές ξυπνήσανε θαμμένες ιστορίες.
'Ολοι ήταν ύποπτοι, με σύμπλεγμα ενοχής
κι όλοι είχανε κρυμμένες αμαρτίες.

'Ολοι ένοχοι. Στη λήθη της φορμόλης
είχαμε τόσα χρόνια ξεχαστεί.
Και τώρα, στα σοκάκια αυτής της πόλης,
σαν φάντασμα, το πτώμα ακολουθεί.

Μη μου γυρνάτε κι άλλο το μαχαίρι.
Θύτης ή θύμα, πάντα ανοίγει η πληγή.
Ο δολοφόνος ήτανε -ποιος ξέρει.
Σαν φάντασμα, το πτώμα ακολουθεί.

28/4/1999
 

Μια ιστορία στη ροή του χωροχρόνου

Ο εκατόνταρχος προστάζει τις λεγεώνες
(ο Αννίβας πάντοτε προ των πυλών).
Η Ιστορία ανακυκλούται στους αιώνες,
όσο υπάρχουνε συγκρούσεις ιδεών.

Ο στρατηγός, στο φράκταλ το δικό μας,
φορμαλισμό πρεσβεύει Βυζαντίου.
Μα η ανταρσία ξεσπάει στο στρατό μας,
γιατί άνοιξε η Κερκόπορτα του εργαστηρίου.

Ο στρατηγός ρωτάει για τους προδότες,
τον Βρούτο βλέπει κι επιτίθεται, δεν ξέρει.
"Εσύ με κάρφωσες με τούτο το μαχαίρι;"
Η Ιστορία, γεμάτη Ισκαριώτες.

Στα ικριώματα λυγίζουν οι γενναίοι
και μας τυλίγει η ένοχη σιωπή.
Υποτασσόμαστε στο Χάος μας, μοιραίοι,
να ξαναβρούμε -ελπίζοντας- την κοσμική ροή.

4/5/1999
 

Εκπομπή φωτονίου

Είμαι ένα αδύναμο ηλεκτρόνιο στην τροχιά του.
Αν πάρω λίγη ενέργεια, θα ξεφύγω.
Θα μεταπέσω στην αστάθεια του θανάτου,
ένα φωτόνιο εκπέμποντας για λίγο.

Είμαι ένα κύτταρο από πάντα του ταγμένο
σ' ένα επιθήλιο να ζω ειρηνικά.
Μα μεταπλάθομαι και γίνομαι σαν ξένο,
μες σ' άλλα κύτταρα που λεν καρκινικά.

'Ενα ανθρωπάκι είμαι και ίσως κάποιο αστέρι
που η ενέργεια κάποτε το βγάζει απ' την τροχιά του.
Νόμοι του Χάους, επίγνωση, ποιος ξέρει;
Ο κόσμος με γελάει με το αίνιγμά του...

15/5/1999
 

Το ειδικό βάρος των αισθημάτων

Τι κρίμα, να έχεις φτάσει τα σαράντα,
να σε τυλίγει από παντού η ανία.
Προς τα έξω να προβάλεις πάντα
μια επίπλαστη, ψευδή επιτυχία.

Συμπλέγματα ριζώσαν στην ψυχή σου,
σε δέσαν στα πλοκάμια τους γερά.
Τοπίο άνυδρο απομένει το κορμί σου
και τα όνειρα έχουν φύγει αλαργινά.

Με βλέπεις, με νομίζεις σαν καθρέφτη
για να ξεσπάσεις κάποια ασίγαστη κακία.
Κι η αρνητική σου ενέργεια, όταν πέφτει
με αναταράζει, με δυσαρμονία.

Γνωρίζω το ειδικό βάρος των αισθημάτων
μα μη θαρρείς πως θα με σπάσεις σαν γυαλί.
Είμαι υδάτινη και ξεγλιστρώ από των σωμάτων
την τάξη την καθεστηκυία την απατηλή.

Με διαπερνά η ενέργειά σου και δονούμαι,
τα μόριά μου αλλάζουν, γίνομαι υδρατμός.
Εσύ στη Γη των Πάγων που πονούμε,
με ρίζες, χώμα κι εγώ άυλη προς το φως.

21/5/1999
 

Τα ταξίδια του φεγγαρόπλοιου
Αφιερωμένο φυσικά στην παρέα της Σαΐτας -όπου "Φατσούλα" το alter ego μου.

Ο 'Αγγελος διαβάζει ένα βιβλίο
κι οι φίλοι τον ακούν με προσοχή.
Στης φαντασίας μας αρμενίζουμε το πλοίο
με τα φτερά μας πάνω από τη Γη.

Εικόνες βάζουν πρώτοι ο Νίκος κι ο Θανάσης
κι ο Χρήστος, το Περιστεράκι ακολουθούν.
Το πλοίο φτάνει σ' αχανείς εκτάσεις
κι είναι ώρα οι ποιητές να διαβαστούν.

Η Βάσια, η Χαρά, η μις "Ζ", η Στέλλα
αρχίζουν μια ωραία απαγγελία.
Κι ο Αντώνης με της μουσικής την τρέλα
ανοίγει ως το τέρμα τα ηχεία.

Γράφει ο 'Αγγελος στίχους που ευφραίνουν
και παρασύρεται ο Βαγγέλης στη γιορτή.
Θα σχολιάσει ο Ευάγγελος αυτά που μας πικραίνουν
κι νύχτα θα κυλήσει ως την αυγή.

'Ετσι είναι τα ταξίδια μας τις νύχτες: δίχως χάρτη.
'Αλλοι στο πηδάλιο κι άλλοι στην κουπαστή,
Μόνη η Φατσούλα γατζωμένη στο κατάρτι
κάτι θα συλλογίζεται πάλι θ' αναζητεί...

4/6/1999
 

Ιndian File και Pax Americana
Indian File: παθολογοανατομικός όρος, που δηλώνει
το σχηματισμό καρκινικών κυττάρων, τα οποία
παρατάσσονται σε μία γραμμή, το ένα πίσω από το άλλο.

"Indian file": Με περπάτημα Ινδιάνου,
τα κυτταράκια προχωρούν, σε μια γραμμή.
Ορολογία αυθαίρετη ενός Αμερικάνου,
κι εμείς ν' αποστηθίζουμε, σαν σκέψη εκπληκτική.

Πώς με πικραίνουνε οι λέξεις, με σκλαβώνουν,
και με δεσμεύουν σ' έναν κόσμο, μια οπτική.
"Indian file": Οι κανόνες μας περικυκλώνουν,
κι εμείς ακολουθούμε ό,τι έχουν πεί.

Οι αριθμοί, οι μετρήσεις, η οπτική τους.
Ασφυκτικό οικοδόμημα με ειρήνη, ευημερία.
Κι αληθινή αποβλάκωση η εξειδίκευσή τους
και τρόμος, η Παγκόσμια κυριαρχία.

"Indian file", μα το ξέρουν οι Ινδιάνοι,
εδώ και αιώνες, μες τα σήματα καπνού.
Ογκος η οργή τους,αναπτύσσεται και φτάνει,
βήμα το βήμα πίσω, στην αγνότητα του Νού....

8/6/1999
 

Εγκεφαλικά παιχνίδια

Τους άντρες του ζηλεύω που μπορούνε
-ωραίος εγκέφαλος, λεπτές ίνες μεσολοβίου-
να εργάζονται, όσο κι αν ασφυκτιούνε,
με χωριστές τις κάθε δράσεις ημαισφαιρίου.

Τ' αριστερό ημισφαίριο εργάζεται, παράγει
κύβους μεγάλους λογικής και αριθμών
και το δεξί, στη φαντασία τους εισάγει,
στα συναισθήματα, στον κόσμο των ιδεών.

Μα οι γυναίκες πιότερο -και κάποιο προικισμένοι
άτυχοι, με πυκνές συνδέσεις, διασταυρώσεις-
τα συναισθήματα εύκολα συνδέουν με ό,τι συμβαίνει
και με της φαντασία τους- κι έτσι έχουν μεταπτώσεις.

Κι εσύ τώρα μου ζήτησες τη γνώση να γυρέψω,
τον τοίχο σπάζοντας ψυχρών συναισθημάτων.
Πόσα, με τα δικά μου αισθήματα θα πρέπει να παλέψω!
Να σπάσω την ασπίδα ενέργειας των σωμάτων.

Γι' αυτό κι εγώ ασυνείδητα αρκούμουν στα βιβλία
και με κουράζει η άχρηστη μάχη με τους ανθρώπους.
Αν ήξερες πόσο άδικα χάθηκε η αρμονία!
Ψέμα -ποτέ δεν φύγαμε απ' τους παραδείσιους τόπους.

9/6/1999