|
sevişme
günlüğü: sh. -1-
-işi olmayan giremez-
not defterlerinde unutulan bir ad mıydın yoksa
ya da bir bulmacada soldan sağa satırında
bir türlü bulunamayan bir ülke
sevişme günlüğümde
böyle anlatmıştım işte seni.
sevişme günlüğüm!
ilk sahifesinde
'işi olmayan giremez' yazılı
bir levha koyduğum,
her sayfasını doldurduktan sonra
güneşte sararttığım hayatım!
sana hiç söylemedim ama
ben sevişmelerimin toplamıyım...
burnuma kokunu bıraktığında
son sayfasını açardı günlüğümün,
tedirgin bir rüzgâr
giderken
sen girdikten sonra
sarı yapraklarımın arasına
bilmiyordun
-ve hiçbir zaman da bilmedin!-
aslında
bir öpücük hırsızının
kanatsız sandığını kurcaladığını!
ve hiçbir zaman bilmeyeceksin
tüm işi,
geceleri
telefon rehberlerindeki
yalnız numaraları aramak olan
bir umut döşeme atölyesindeki
şefliğimi!
reha yunluel
ses
kulaktan kulağa
simsiyah bir halıyla kaplattığım
yüzümde,
nerden çıktığı belli olmayan
bir ses dinleniyor
ısıtan ortalığı
serin bir bahar sabahı
göz kırpımı kadar bir zamanda
yaklaşıyor seslerimiz birbirine
bir kırpıyoruz gözümüzü
gözümüzü bir daha açmıyoruz
yere bırakılmış
kalplerin üstünde
dansediyoruz
yere bırakılmış
ve unutulmuş
kalplerin...
sana dağlarımı anlatıyorum
günlerce, gecelerce
içimdeki yanan ateşleri
ateşlerin dağlardaki kırık yankılarını,
ateş böceklerini,
bana ihanet eden ben'leri,
çeteleri, katilleri, hırsızları,
gözlerimle...
bir büyü yerleşiyor
parmak izlerimize
gizlice
soru işaretlerinden bıkkın gözlerim
sükûnetin o sakin limanını
arıyor gözlerinde
sükûnetin o sakin limanını
soru işaretleri
birbir çalıyorlar
aramızdaki büyüyü
korkuyorum!
ellerimi bir çift yumruk halinde
koltuk altlarıma saklıyorum!
soru işaretleriyle
birer mil çekiyorsun yavaş yavaş gözlerime
kör oluyorum!
bir karanlık odada
seni
el yordamıyla
seviyorum.
reha yunluel
|
yokluğunda büyüdüm
balıksız bir nehrin kenarında
yosunlaşmış kayalar, renkleri kapkahverengi at kestaneleri
ve büyük, kocaman, ulu çınarlar vardı terkedilmiş bir adada
herkesin
siz'li biz'li konuştuğu bir adada
sen'li ben'li konuşamazdım
siz de biliyorsunuz
ikinci tekil şahıslar
ikinci ve üçüncü çoğul şahıslar tarafından yasaklanmıştı çünkü
(çünkü demek çok garip geliyor burada ama çünkü işte)
herşeye rağmen
siz'e sen deyip
seni seviyordum gerçi
sen sevmeyi nereden bileceksin diyeceksiniz bana
siz de haklısınız
ama ben
(burada biz diyemeyeceğim işte, başkalarını bağlamamak için)
ama ben
sevmeyi soğuk dolunay gecelerinde öğrendim
sıcak ve aysız bazı gecelerde unutsam da
sıcak ve aysız geceler
soğuk dolunay gecelerini aldattığım gecelerdi,
itiraf ediyorum
dolunay yoktu yerinde
ve siz vardınız yanımda
dayanamadım işte...
reha yunluel
hâl
ismin nü hâlinin güzelliğince seviyorum seni bazen bir müşteri kılığında hırsızlama 'deniz kabuklarının hafızalarında okyanusların sesi saklıdır' demişlerdi bir keresinde kulağıma dayayıp dinledim bir deniz kabuğunu şarkın çıkageldi birden dalgaların arasından, hernedense hiç şaşırmadım bekler gibiydim şarkını hatta, hatta okyanusların ıslıklarını duymak daha çok şaşırttı beni biliyor musun, islenmiş, sislenmiş bir istanbul'da derinliklerden derinliklere giden bir hemşehrinin sevecenliğinde seviyorum seni aynı kentin birçatımız olmasından belki de ismin nü hâlinin güzelliğince seviyorum seni, yalın benliklerimizin çıplaklığında çıplak bedenlerimizin yakınlığında bir ordan bir oraya koşuşturan seslerimizin, dokunuşlarımızın, gülüşlerimizin ağlamalarımızın, asık suratlarımızın, terlemelerimizin ortasında ismin nü hâlinin güzelliğince seviyorum seni ben bir evvel zaman, kalbur saman şairi dört mısraya ruhsatlı bu şiirde kaçak anlatıyorum sana olan sevgimi kaçak yaşadığım gibi ama anlıyorum ki şu an, ilk andan beri ben senin 'e-hiçbiri' hâlindim güzelim 'e-hiçbiri' hâlin e-hiçbiri... reha yunluel
Yırtık Yapraklar
|