|
şapkasız
adam
kalemden dökülen bir kapkara mürekkepti o bembeyaz kâğıtların üzerinde kıpraşan güneş o kapkara mürekkebin altında yağmur bulutlarından yorgun ve yağmur bulutlarından arınmış güneş yağmura yağmur güneşe sarılmış delik şemsiyesinin altında bir şapkasız adam yağmurlu günde güneşe darılmış reha yunluel dolunay sahte gülüşler imalâthanesi
sahte gülüşlerin
kalpazanlığını yapıyorduk
izbe bir meyhanenin
karanlık bir odasında
sizlerin hemen satın aldığı
büyük paralar vererekten
ceza kanunları yasaklamıyordu ki!
sahte gülüşlerin kalpazanlığını belki unutmuşlardı
ama ne farkederdi ki?!
yasaklanmamış her türlü ahlaksızlığı yapabileceğinizi
siz de biliyorsunuz sanırım
her neyse
su gibi gidiyordu sahte gülüşler
taa ki
sahte gülüşlerin
sahtesi yapılıncaya kadar
mahmutpaşa pazarında
kaç yazardı
sahte gülüşlerin
en iyisini
biz yapsak da
en ucuzu revaçtaydı
hayır, çok denedik ama
bakışların sahtesini
menekşesi mor gecelerde
bir türlü beceremedik
sormadınız ama aklıma gelmişken söyleyeyim:
şairin teki "tıknaz türkler"den bahsediyordu
güzelim bir şiirde
türklerin tıknazının sahtesini de beceremedik...
reha yunluel
|
kumarbaz
(d)onsuz bir gecede
is'siz kambil kâğıtlarıyla
yağlı bir karanlığa yaşlanmıştı
güneşin kokusu duyulduğunda
ayağa kalktı
çünkü son kozuydu
kaçmak
kaçmak
kaçmak hissiyle doluydu
tetiğe sarılıverdi başparmağı
bir sevgili gibi
ve kurşun sol şakağına koştu
silah boştu
ama o çoktan ölmüştü
görünmeyen bir duman kapladı ortalığı
görünmeyen bir kovan vardı yerde
kâğıtlar bir kenarda dağınık
görünmeyen kurşun deliğinden kafasındaki
gece giriyordu kapkaranlık
güneş çıkıyordu kıpkırmızı
ortalıkta dolaşıyordu hafif bir sızı
işte o an gördü polis hırsızı
kalabalığın sesi yemeye başladı ıssızı
reha yunluel
ticaret
tek geçimimdir
yaz sonrası
topladığım yaprakların
paslarını temizleyerekten
yaptığım demir ticareti
paslarını ağaçların
kuyumculara satarım
yapraklarını demircilere
reha yunluel
taht
Yırtık Yapraklar
|